تلکس

پيوندها

RSS

کد مطلب: 103367

تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۹ ارديبهشت ۱۳۹۰ ساعت ۱۰:۲۳

سیدعبدالجواد موسوی

 

تلویزیون خودمان نشان داد؛ در اخبار ساعت هشت‌ونیم شبکه دو. جمعی از مسئولان ژاپنی در جمع مردم حضور پیدا کردند. مردم انتقاداتشان را بیان کردند. با توپ و تشر هم این کار را کردند و در نهایت مسئولان ژاپنی به متواضعانه‌ترین شکل ممکن سر خم کردند و از مردم عذرخواهی کردند. صحنه زیبایی بود و برای من که تا به حال چنین چیز عجیب و باورنکردنی‌ای ندیده بودم، سخت شوق‌برانگیز و راستش را بخواهید گوشه چشمم خیس هم شد.



شک ندارم هیچ‌کدام از آن بزرگواران ژاپنی که مقابل مردم کشورشان سر خم کردند و از کوتاهی خود عذرخواهی، در چشم معترضان خوار و خفیف که نشدند هیچ، بلکه شأن و مرتبه‌شان فزونی یافت.

درست حدس زدید، می‌خواهم آنچه را دیده‌ام ربط دهم به رفتار مدیران خودمان. توقع زیادی ندارم وگرنه رفتار مدیران و وزیرانی را مثال می‌زدم که با کوچک‌ترین خبط و خطایی که از آنان افشا می‌شود، دلیرانه از پست و مقام خود استعفا می‌دهند و می‌روند پی کارشان.



چون می‌دانم در چه سرزمینی زندگی می‌کنم و امکان‌ها و محدودیت‌ها و معذوریت‌های تاریخی قوم ایرانی را تا حدودی می‌شناسم، خیال‌پردازی نمی‌کنم و توقع نامحدود و بی‌جا از کسی ندارم اما فکر نمی‌کنم توقع عذرخواهی مسئولان آن هم مقابل فجایع دهشتناکی که رخ می‌دهد، زیاده‌خواهی باشد.



فی‌المثل چه ایرادی دارد وزیر محترم بهداشت پس از انتشار خبر رها کردن بیماران در بیابان‌های اطراف تهران توسط پرسنل رسمی یک بیمارستان دولتی از مردم عذرخواهی کند؟ اگر وزیر از مردم عذرخواهی کند، ممکن است در بدترین حالت مردم او را به کم‌کاری و یا ناتوانی در اداره بیمارستان‌های دولتی متهم کنند اما وقتی موضوع را منکر می‌شود و یا آن را توطئه‌ای علیه وزارتخانه متبوع خود می‌خواند، اتهاماتی که متوجه‌اش می‌شود، به مراتب بیش از آن چیزی است که در قبال عذرخواهی نصیبش خواهد شد.



مشکل اصلی البته در نحوه تلقی ما از مدیریت و ریاست و وکالت و وزارت است. ما برخلاف آنچه در شعر و شعار مدعی می‌شویم، رسیدن به قدرت را نه برای خدمت که برای تحقق بخشیدن به بسیاری از رؤیاها و آرزوهای کودکی‌مان می‌خواهیم. از همین‌رو گمان می‌کنیم عذرخواهی و پذیرفتن اشتباه از سوی ما به جایگاه رفیع و مقدس‌مان صدمه خواهد زد. خب، پس با این اوصاف باید دیدن صحنه‌ای شبیه آنچه در اخبار هشت‌ونیم شبکه دو را دیده‌ایم آن هم از سوی مسئولان ایرانی به گور ببریم.



فکر می‌کنم اگر قرار باشد منتظر آن تغییر و تحول عظیم فرهنگی باشیم که عذرخواهی مسئولان از مردم را امری ناپسند به شمار نیاورد، بنده که چه عرض کنم، نوادگان بنده هم آرزوی دیدن چنین صحنه‌ای را باید به گور ببرند اما آیا نمی‌توان تا آن روز چنین امری را به عنوان یک وظیفه به مسئولان تحمیل کرد؟ مصنوعی است؟ باشد. مگر همه اعمال ما طبیعی و از روی اختیار است؟ عذرخواهی از مردم کمترین حسنش این است که تا حدودی رنج و مصیبت مردم را کاهش می‌دهد و همچنین اندکی فرعونیت نفس فرادستان را خدشه‌دار می‌کند. ما به همین مقدار راضی هستیم. مصنوعی یا طبیعی‌اش چندان مهم نیست.

 

 

 

تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.

Copyright© Alef, all rights reserved.