دوستان عزيز ما در دفتر حضرت امام مي‌خواستند مستندي درباره مرحوم حاج‌آقا مصطفي و زندگي مرحوم امام(ره) در نجف اشرف تهيه کنند؛ از اين جهت امر فرمودند که به نجف مشرف شوم و چند روزي در خدمتشان باشم. از دل و جان پذيرفتم و در کنار آن کار، به محضر آيت‌الله‌العظمي سيستاني نيز مشرف شدم.
حضرت آيت‌الله نکته مهمي را يادآور شدند که فکر مي‌کنم در تاريخ مرجعيت بي‌سابقه باشد و آن اينکه به مقلدان ساکن در عراق فرموده‌اند لزومي ندارد وجوهات شرعي را به نمايندگان ايشان بدهند يا براي ايشان بفرستند، بلکه مي‌توانند در هر کاري که خود مصلحت مي‌دانند، خرج کنند و از جمله به فقرا مساعدت کنند.
در پرتو همين اجازه عام، حرکت‌هاي بزرگي در آن شرايط بحراني صورت گرفته است که در غير اين صورت خودش مشکلي مي‌شد؛ مانند تشکيل بسيج مردمي (حشدالشعبي) و تقبل هزينه‌هاي آن بي‌آنکه بار مالي براي دولت ايجاد کند، رسيدگي به پناهندگان بسياري که در نتيجه پيشروي داعش و فرار به مناطق امن‌تر، معضلي شده بودند، ياري به نيازمندان شيعه و سني و کمک به کردان ايزدي که صدمات بسياري از ناحيه هجوم وحشيانه داعش ديده بودند و... .
