آقای بقائی امروز با "زنبیل قرمز" به دادگاه رفته است. ممکن است برایتان سوال شود که زنبیل قرمز چه معنائی دارد؟ دنبال اسرار خاصی نباشید؛ اما به این دو ملاحظه توجه کنید.
بحران دیده نشدن
رنگ قرمز رنگ تحریک کنندگی خبری است. "بریکینگ خبری" در اغلب رسانه ها به رنگ قرمز است. آقای بقائی برای دیده شدن چاره ای ندارد سراغ زنبیل قرمز رود.
شبکه های اجتماعی یکی اثر تخریبی قابل ملاحظه در حوزه خبررسانی دارند و آنهم دیده نشدن است. برخلاف تصور رایج، شبکه اجتماعی به جهت حجم بالای انتشار خبر، عامل دیده نشدن اند. کسی که بخواهد خوب دیده شود یا باید سلبریتی باشد یا کارهای خارق العاده انجام دهد. آقای بقائی چون سلبریتی نیست مجبورست دست به خرق عادت بزند؛ البته دقت نکردند که توجه مردم در "زنبیل قرمز" متوقف می شود و به دادگاه و دفاعیه نمی رسد.
اما تحلیل ما فراتر از "زنبیل قرمز" و "بریکینگ خبری" است.
لودگی سیاسی
لودگی سیاسی سرنوشت بسیاری از کارگزاران فعلی جامعه است.
فقط زنبیل قرمز برایتان جالب بود؟ رای بقائی به احمدی نژاد در انتخابات گذشته هم شبیه هم زنبیل قرمز است. اصلن در بقائی و زنبیل قرمز نمانید. نطق خانم نماینده و شعر "خدای رنگین نمان" هم از همین دست است. سلفی گرفتن با خانم موگرینی و لوور پاریس هم.
روی دیگر این سکه چیست؟ مشت آقای نماینده به صورت پلیس. داد و هوار خانم نماینده سر معاون استاندار. فحاشی آقای نماینده جلوی دانشگاه.
سطح آدم ها را دو جا باید شناخت؛ یک جا وقتی خواستند رای بیاورند و یک جا هم وقتی "خود" واقعی شان هستند؛ مثلا وقتی عصبانی اند.
لودگی سیاسی نتیجه سوار شدن بر "جهل مردم" است. لودگی سیاسی نتیجه "توده گرائی مفرط" است. کسانی که با لودگی سیاسی توجه مردم را جلب می کنند، سطح سیاسی شان عکس گرفتن با موگرینی و عصبی مزاجی مقابل نقد مردم و زنبیل قرمز برای جلب توجه است.
لودگی سیاسی، خروجی قدرت یافتن از طریق "هیجان" مردمی است نه "عقلانیت". در بقائی نمانید؛ خروجی سیاسی "تکرار می کنم..." نیز از جنس زنبیل قرمز است.
"توده گرائی" با "مردم گرائی" متفاوت است. باید در اینباره بیشتر نوشت.