چندی پیش جناب آقای صدیقی روایتی را از قول یک غسّال در سیما مطرح کرد که جنجال بسیاری در کشور برانگیخت به حدی که مدتی بعد مجبور به عذرخواهی شد. پیدا کردن غسّال یاد شده با توجه به کدی که ایشان در سخنان خود داد، چندان دشوار نبود. غسّال آیت الله مصباح، همان غسال مرحوم آیت الله حق شناس است. رضا مطلبی کاشانی، همان ابرسرمایه داری که چندی پیش نیز برای حجت الاسلام پناهیان حاشیه آفریده بود. گرچه آقای پناهیان از خویش در برابر هجمه های ناجوانمردانه ای که علیه اش مطرح شده بود دفاع کرد اما در سخنانش اعتماد و حسن ظن فراوان به شخصی وجود داشت که ابهامات مالی بسیاری درخصوص وی مطرح است.

با ورود جریان عدالتخواه به این مسئله، ابعاد بیشتری عیان گشت. دیده بان شفافیت و عدالت پرونده آقای مطلبی کاشانی را یک پرونده ویژه تلقی کرد و با نام بردن صریح از وی، به علما هشدار داد از وی بپرهیزند که متاسفانه چندان کارگر نیفتاد. فردی که بررسی ها نشان می دهد شبکه بزرگ و تو در تویی از ارتباطات با مسئولان عالی رتبه و روحانیون سرشناس دارد.

همچنین، بررسی برخی پرونده هایی که در دیده بان شفافیت و عدالت در جریان است نشان دهنده نقشی است که متأسفانه جن گیرها و کهانت ورزان*** فاسد در سال های اخیر در اتخاذ تصمیمات مرموزانه و ناکارآمدساز و جورافزای برخی از مسئولان و سرشناسان داشته اند.

افرادی که در لباس تاجران خیّر و متدیّن به دنبال نفوذ بر علما و مسئولان هستند فارغ از آنکه، کار خیری که از عایدی غصب املاک دیگران یا اجاره موقوفات به ثمن بخس صورت گیرد را چه سود، حتی اگر نگهداری از صدها کودک معلول یا ساخت حوزه های علمیه باشد و بدتر آنکه پای چنین افرادی را به تمشیت امور در آستان مقدس علی بن موسی الرضا (ع) نیز باز نماید.

از دیگر موارد مشابه می توان به فردی به نام علیرضا موحدی اشاره کرد که به عنوان یکی از متهمین پرونده صندوق ذخیره فرهنگیان با بدهی چند صد میلیاردی به بانک سرمایه از کشور گریخته است. موحدی هم در لباس فردی دست به خیر که در راستای گسترش دین و کمک به اقشار ضعیف، از هیچ کمکی به برخی وعاظ مشهور تهران دریغ نداشته است، به نفوذ اقدام میکرد.

این دست نگرانی ها به مسائل مالی ختم نمی شود. مدتی است می بینیم برخی روحانیون سرشناس، ارزش هایی چون عدالت و اخلاق را تخفیف می دهند تا ارزش های دیگری چون ثروت افزایی اجتماعی و رشد سیاسی را برجسته سازند. آیا ممکن هست که مجالست با چنین ثروتمندانی، بر افکار هم تأثیر گذاشته باشد!؟

در برخود با این مشکلات ما با یک وضعیت پیچیده و تناقض آمیز روبرو هستیم. از سویی هم حمایت از گسترش دین و فرهنگ دینی و هم حمایت از مستضعفان هزینه اقتصادی دارد. شارع مقدس پرداخت وجوه شرعی چون خمس و زکات را در همین راستا وضع نموده است. حمایت از دین همواره به کمک های مردمی وابسته بوده است. این امر مبارکی است که برای جلوگیری از وابستگی نهاد دین به دولت ها همیشه توصیه شده است. در نتیجه قطع جریان کمک های مردمی یا پرداخت وجوه شرعی مطلوب نیست.

طبیعی است که علما و روحانیون به ثروتمندان خیّر حسن ظن داشته باشند یا آن ها را بستایند. اما چه کنیم وقتی قلیلی از این ثروتمندان بدین طریق برای خود وجهه و اعتبار کسب می کنند و از آن برای کسب مقاصدی غیرقانونی و نامشروع سود می جویند!؟ چه کنیم وقتی همواره عده ای با مقاصد سیاسی و اقتصادی خاص به دنبال نفوذ در بیوت علما بوده اند و تاریخ نشان داده که بعضا هم موفق شده اند!؟

از سوی دیگر مقابله با این نوع پدیده ها و جریانات نیز واجد هزینه های بسیار است. هرگونه تلاشی برای اصلاح و نقد این رویه ها، توسط دشمنان دین به عنوان یک فرصت مغتنم نگریسته می شود. فرصتی برای تبلیغ به نفع سکولاریسم و زدودن دین از عرصه اجتماع. برای مشابهت سازی حکومت اسلامی با جاهلیّت کلیسای قرون وسطی! غافل از آنکه حتی در غرب سکولار نیز، موسسات خیریه گاهاً به عنوان پوششی برای پولشویی یا فرار مالیاتی عمل می کنند. ولی وجود این نفاق و سالوس، حجتی برای تعطیلی خیریه ها نیست.

هر جا دین باشد نفاق و دورویی و ریا نیز هست. این ما هستیم که با ضعف و دوستی های غیر الهی، راه را برای سلطه شیطان بر خویش هموار میکنیم و دچار فتنه میشویم. چنان که امام علی علیه السلام در خطبه 50 نهج البلاغه میفرماید:

« إِنَّمَا بَدْءُ وُقُوعِ الْفِتَنِ أَهْوَاءٌ تُتَّبَعُ وَ أَحْكَامٌ تُبْتَدَعُ، يُخَالَفُ فِيهَا كِتَابُ اللَّهِ وَ يَتَوَلَّى عَلَيْهَا رِجَالٌ رِجَالًا عَلَى غَيْرِ دِينِ اللَّهِ. فَلَوْ أَنَّ الْبَاطِلَ خَلَصَ مِنْ مِزَاجِ الْحَقِّ لَمْ يَخْفَ عَلَى الْمُرْتَادِينَ، وَ لَوْ أَنَّ الْحَقَّ خَلَصَ مِنْ لَبْسِ الْبَاطِلِ انْقَطَعَتْ عَنْهُ أَلْسُنُ الْمُعَانِدِينَ، وَ لَكِنْ يُؤْخَذُ مِنْ هَذَا ضِغْثٌ وَ مِنْ هَذَا ضِغْثٌ فَيُمْزَجَانِ، فَهُنَالِكَ يَسْتَوْلِي الشَّيْطَانُ عَلَى أَوْلِيَائِهِ وَ يَنْجُو الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ منَ اللَّهِ الْحُسْنى.»

«جز اين نيست كه آغاز پيدايش فتنه ها، پيروى از هواهاى نفسانى است و نيز بدعت هايى كه گذاشته مى شود، بدعت هايى بر خلاف كتاب خدا. آن گاه كسانى كسان ديگر را در امورى كه مخالف دين خداست، يارى مى كنند. اگر باطل با حق نمى آميخت، حق بر جويندگانش پنهان نمى ماند و اگر حق به باطل پوشيده نمى گشت زبان معاندان از طعن به حق بريده مى شد ولى همواره پاره اى از حق و پاره اى از باطل درهم مى آميزند. در چنين حالى، شيطان بر دوستان خود مستو لى مى شود و تنها كسانى رهايى مى يابند كه پیشتر الطاف الهى شامل حالشان شده باشد.»

این علمای سرشناس هیچ از خود پرسیده اند چرا امام رحمه الله علیه، از چنین ثروتمندانی فریب نمیخورد؟ البته امام چون جمع شدن ثروت های افسانه ای را از راه صحیح آسان نمیدید، وقتی فردی در این بازار کساد 40 میلیارد تومان خمس می آورد از خودش میپرسید منبع کسب او چیست. مَنِشی که در نزد رهبر انقلاب نیز می توان دید هنگامی که باعث به دام افتادن امثال شهرام جزایری می شود. همان شهرام جزایری که معدود وعاظ مشهوری به وجوهات کلان او دست رد نزدند و منشاء آن برایشان سوال نشد! همان ها که حتی پس از صدور حکم وی هم از خیرات و مبراتش به نیکی یاد می کردند و هرگاه مسئولیت داشتند برای نجات ثروتمندان نابکارِ زرپرست، قضات را تحت فشار قرار میدادند.

همچنین بعید است امام (ره) وقتی می دیدند فردی آن قدر به روحانیت علاقه مند میشود که با زیرپا گذاشتن مقررات قانونی (مواد 52 و 53 آیین نامه مقررات بهداشتی آرامستان ها، ابلاغی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، طی نامه شماره 87075/ت – مورخ 09/05/1389) پیکر روحانیان را به منزل خویش میبرد و غسل میدهد؛ و چه بسا این عشق و شوق وی تنها شامل پیکر علمای سرشناس میشود و نصیب پیکر هیچ طلبه فاضل و مهذب ولی گمنامی نمی شود، از وی کرامت بپذیرند، چه رسد به آن که کرامت ادعایی را در سیمای رسمی جمهوری اسلامی نقل کرده و زبان طعن معاندان را بر اسلام و انقلاب و نماز جمعه دراز کنند.

باز هم به علما و امراء هشدار میدهیم که به جای معاشرت با ثروت اندوزان، با حفظ حقوق و احترام کلی به همه ملت از جمله ثروتمندان، با مستضعفان متدین و وطن خواه بجوشند تا سلامت و پاک بمانند و مردم از این طریق در سلامت پاکی سر کنند که پیامبر گرامی فرمود:

« صِنفانِ مِن اُمَّتي إذا صَلُحا صَلُحَت اُمَّتي ، و إذا فَسَدا فَسَدَت اُمَّتي ، قيلَ : يا رسولَ اللّه ِ و مَن هُما ؟ قالَ : الفُقَهاءُ و الاُمَراءُ .»

«دو گروه از امّت من هستند كه اگر آنها درست شوند امّتم درست می شود و اگر آنها فاسد گردند امّتم فاسد می گردد. پرسیدند: اى رسول خدا! آن دو گروه كدامند؟ فرمود: فقيهان و زمام داران.»

پانوشت:

*: رئیس هیئت مدیره سازمان مردم نهاد دیده بان شفافیت و عدالت

**: معاون آموزش سازمان مردم نهاد دیده بان شفافیت و عدالت

***کاهنی و غیب گویی