خراسان نوشت: شاخص نسبت ازدواج به طلاق ایران در ۴۰ سال گذشته منتشر شد و نمودار آن نشان می‌دهد که نسبت ازدواج به طلاق ایران در دوران جنگ تحمیلی به کمتر از ۱۰ رسیده بوده؛ یعنی به ازای هر ۱۰ ازدواج، یک طلاق ثبت می‌شده است. این نسبت در سال ۷۲ به ۱۶ به یک رسیده و پس از آن در روندی کم‌وبیش خطی تنزل پیدا کرده و اکنون به سه ازدواج به ازای هر طلاق، کاهش یافته است.
در این بین باید توجه داشت که زندگی مشترک ناگهان به مرحله طلاق نمی‌رسد. به طور منطقی عوامل زیادی به مرور زمان در کنار هم جمع می‌شوند تا طلاق اتفاق می‌افتد. شاید با قطعیت صد درصد نتوان طلاق را پیش‌بینی کرد، اما یکسری از اتفاقات وقتی بین زن و شوهر زیاد می‌افتد و برای رفع آنها اقدامی نمی‌شود، می‌توان انتظار کشمکش و در نهایت طلاق را داشت. به این نشانه‌های پیش‌بینی کننده طلاق در ادامه اشاره خواهد شد.
ابراز نکردن عشق و علاقه
زن و شوهر نزدیک‌ترین افراد به یکدیگر هستند و باید از بودن در کنار یکدیگر آرامش بگیرند. وقتی زن یا شوهری عشق و محبت خود را به طرف مقابل ابراز نمی‌کند و از کوچک‌ترین کار برای ابراز علاقه (گفتن جمله دوستت دارم) خودداری می‌کند، طبیعی است که آرامشی هم در زندگی مشترک به سراغ‌شان نخواهد آمد. وقتی زن و شوهری عادت نکرده‌اند که نکات مثبت زندگی خود را ببینند و مدام به نداشته‌هایشان فکر می‌کنند، چطور می‌توانند در ادامه زندگی به شادکامی برسند؟
داشتن مشاجره‌های مکرر با شدت زیاد
بارها در همین صفحه خانواده و مشاوره، گفته شده که بحث و اختلاف نظر بین زوج‌ها طبیعی است، اما وقتی بحث به مشاجره‌های مکرر و حتی زد و خورد بینجامد، اصلا عادی نیست و با تکرار دفعات این مسئله می‌توان انتظار طلاق را داشت. به چنین زوج‌هایی توصیه می‌شود که هرچه زودتر به صورت ریشه‌ای به فکر حل این مشکل باشند.
انتقاد مکرر از همسر به جای گلایه‌کردن
هیچ انسانی کامل نیست و طبیعتا رفتار هر کسی می‌تواند گاه برای ما جایی از گلایه داشته باشد. حالا اگر زن و شوهر به جای گاهی شکایت و گله، دایم حالت انتقاد کردن از یکدیگر را داشته باشند آیا می‌توان انتظار یک زندگی آرام را داشت؟ مسلما، خیر! انتقاد زیاد از یکدیگر هم می‌تواند ناامیدی و کدورت همیشگی را بین زوج‌ها ایجاد کند.
نشان‌دادن تنفر و انزجار
متاسفانه عده‌ای به افراد غریبه، بیشتر روی خوش و محبت نسبت به همسرشان نشان می‌دهند. این افراد در برابر افراد نزدیک زندگی‌شان، بی‌حوصله و عصبی‌تر می‌شوند. حالا اگر این حس و حال را زوج‌ها به هم داشته باشند، مراتب تنفر و انزجار را خیلی راحت به هم نشان می‌دهند. در چنین حالتی هم نمی‌توان تداوم یک زندگی مشترک موفق را انتظار داشت.
تحقیر همسر به خاطر انتخاب‌هایش
زوج‌هایی هستند که تمام رفتارهای یکدیگر را رد می‌کنند و کارهایشان برای هم قابل تایید نیست و این تایید نکردن را برای هم به طور علنی ابراز می‌کنند. به عبارت دیگر، طرف مقابل را تحقیر می‌کنند. طرز صحبت کردن همسر، لباس پوشیدن، کارهای بسیار جدی و مهم همدیگر را تحقیر و کوچک می‌کنند. چنین زوج‌هایی اعتماد به نفس کافی برای انجام هیچ کاری را ندارند و طبیعتا بالاخره از ادامه این زندگی مشترک، خسته خواهند شد. اگر زن و شوهری همدیگر را تایید نکنند و تحقیر جایگزین تایید شود، نمی‌توان انتظار داشت که زندگی به شکوفایی برسد. یکی از مهم‌ترین و قوی‌ترین عوامل پیش‌بینی‌کننده طلاق همین تحقیرهای دائم زوج‌ها در روابط‌شان است.
زبان بدن منفی
صحبت کردن با زبان بخش کوچکی از سیستم رساندن پیام ما به طرف مقابل است. ما بیشتر با زبان بدن، پیام‌های خودمان را به دیگری می‌رسانیم. حالا اگر این زبان منفی باشد، نمی‌توان انتظار یک رابطه خوب را بین زوج‌ها داشت. استفاده نابه جا از حرکت دست، نگاه نکردن به چشم طرف مقابل در زمان ابراز علاقه و صحبت کردن و... از اشتباهات بعضی زن و شوهرها در استفاده از زبان بدن است.
مسئولیت‌پذیر نبودن
وقتی زن یا شوهری مسئولیت کارها و رفتارهای خود را نمی‌پذیرد، دائم حس می‌کند که به او حمله شده است و حالت دفاعی به خود می‌گیرد، متاسفانه در مسیر طلاق گام برمی‌دارد. این رفتار از خطرناک‌ترین حالت‌هایی است که در زندگی زن و شوهر ایجاد می‌شود و باید هرچه زودتر به فکر مدیریت آن افتاد.
سکوت و کناره‌گیری از همسر
فرد سکوت‌کننده برای رفع مشکلات زندگی خود نه چیزی می‌گوید و نه کاری می‌کند. او معتقد است که چیزی نباید گفت تا اوضاع خراب‌تر نشود و فقط باید ساکت ماند و نظاره کرد. در چنین شرایطی که بی‌فعالیتی و سکوت موج می‌زند، نمی‌توان انتظار یک زندگی مشترک موفق را داشت و فقط فاصله عمیق عاطفی بین زوج‌ها ایجاد خواهد شد.
