به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، در این سال ها به ویژه یک سال اخیر, شاهد بروز اتفاقاتی هستیم که پیش از این هم در جامعه رخ داده بود و نمی توان با قاطعیت گفت که به دلیل جامعه امروزی, این رویدادها در حال وقوع است امّا تفاوت چنین اتفاقات تلخ امروزی با گذشته در این است که در آن سال ها به دلیل نبود فضای مجازی, اطلاع رسانی به مثابه امروز نبوده و در نتیجه نشر اخبار به سرعت برق و باد انجام نمی گرفته است. به طور مثال؛ در آن زمان هم قتل, خودکشی, سرقت و آسیب های اجتماعی وجود داشت امّا اغلب اوقات, این اتفاقات در خانواده ها می ماند و هیچ گاه عنوان نمی شد امّا در حال حاضر، به خاطر فضای ارتباط جمعی، اطلاع‌رسانی, بیشتر از قبل اتفاق می‌افتد و ما از این مسائل مطلع می‌شویم و این بدان معنا نیست که چنین اتفاقاتی بیشتر شده باشد.
راحیل شمسایی, روانشناس در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان، در رابطه با چرایی بروز قتل های خانوادگی بالاخص قتل بابک خرمدین و آسیب ها و پیامدهای منفی آن در جامعه اظهار کرد: یکی از معضلات جامعه امروز این است که انسان ها حتی در خانه و میان اعضای خانواده خود, آنقدر فشار و حرف های نگفته وجود دارد که تا جایی پیش می رود که زندگی های بسیاری به خاطر وجود همین خلاها از هم می پاشد و اینجاست که نقش مشاور و روانشناس پررنگ تر از همیشه می شود.
وی بیان کرد: همه ما به عنوان عضوی از خانواده و جامعه مان باید در خصوص این موضوع آگاه باشیم که اگر در روابطمان چه با والدین, چه با همسر, فرزند, همکار و...مشکلی وجود دارد، آگاهانه آن را برطرف کنیم و برای این منظور از روانشناس و مشاور استفاده کنیم و نگذاریم که اینقدر این مشکلات تلنبار شوند که به شکل یک خشم بزرگ درآیند، چراکه اگر این خشم بروز کند منجر به اتفاق های سخت و ناگواری می شود که پس از آن, پشیمانی دیگر فایده ای ندارد و سوال این است که چرا باید رابطه ها به جایی برسد که راضی به مرگ عزیزانمان شویم؟
وی با اشاره به راهکارهایی مبنی بر کاهش بروز چنین حوادث و آسیب های اجتماعی تصریح کرد: اولین و اصلی‌ترین راهکار برای جلوگیری از بروز چنین حوادثی این است که ما یاد بگیریم با گفت‌وگو کردن، مسائل را حل کنیم و نباید بگذاریم مشکلاتمان سر جای خود باقی بمانند، چراکه در گذشته به دلیل مسائل پدرسالاری و مادرسالاری گفتمان شکل نمی‌گرفت امّا الان به دلیل وجود وسایل ارتباط جمعی و فضای مجازی, گفت‌وگو در میان اعضای خانواده کم شده است.
شمسایی تأکید کرد: فرهنگ گفت‌وگو کردن باید در جامعه جا بیفتد تا اعضای خانواده یاد بگیرند که اگر مشکلی دارند، آن مشکل را حل کنند، ولی متأسفانه خانواده‌ها یاد گرفته‌اند به جای گفت‌وگو کردن، از یکدیگر فاصله بگیرند و با هم روبرو نشوند تا اصطکاکی بین دو فرد ایجاد نشود.
این روانشناس در خصوص یادگیری تعامل و صحبت کردن اعضای خانواده با یکدیگر گفت: اولین بستری که برای این مسئله لازم است، فرهنگ سازی گفت‌وگو کردن است و حتی یک روانشناس هم تا حدی می تواند بر جامعه آماری بالا تاثیر بگذارد و بخش عمده ای روی دوش خانواده هاست و حتی اگر یک روانشناس و مشاور هم بتوانند در فضای مجازی و حقیقی تاثیرگذار باشند حداکثر می توانند روی ۴ تا ۵ میلیون نفر اثرگذار باشند، این در حالی است که کشور ما ۸۰ میلیون نفر جمعیت دارد.
وی با تأکید بر اینکه این حرکت یک جنبش همگانی است، ادامه داد: هر کدام از ما در جایگاهی که هستیم باید برای آموزش این مسئله تلاش کنیم و وقتی که چیزی را نمی‌دانیم، باید از یکدیگر کمک بگیریم و هنگامی که با مشکلی هم برخورد می‌کنیم، برای برطرف کردن آن به متخصص مراجعه کنیم، اما رابطه ما با اطرافیانمان به هم می‌خورد، خودمان همه چیز را می‌دانیم و دچار سندروم همه‌چیزدانی می‌شویم و برای حل مشکل اقدام نمی‌کنیم.
شمسایی افزود: ما توصیه می‌کنیم خانواده‌ها برای مشکلات ارتباطی خود به روانشناس مراجعه کنند، زیرا حالا مشاهده می‌کنیم که برخی از افراد به خاطر این مشکلات جان خود یا جان عزیزانشان را می‌گیرند و اقدام نکردن خانواده‌ها برای حل مشکل کمتر از خودکشی و دگرکشی نیست.
این روانشناس در پایان خاطرنشان کرد: این مسائل, امنیت و اعتماد را در جامعه خدشه‌دار می کند؛ به طوری که بسیاری از نوجوانان و جوانان از این ترس دارند که توسط پدر و مادر خود کشته شوند و این مشکلات باید از ریشه حل شود.