متن کامل این گفت‌وگو که پیش از این بخش کوتاهی از آن را کریستین امانپور، مجری شبکه سی.ان.ان در صفحه توئیتر خود منتشر کرده بود ، بدین شرح است:

- سوال اول:

جناب آقای وزیر، به این برنامه خوش آمدید. به نظر می رسد خوشبینی محتاطانه فراوانی نسبت به احیای برجام و امضای مجدد موافقت نامه هسته ای ایران شکل گرفته است. آیا شما هم در این خوشبینی شریک هستید؟

پاسخ :

ما نسبت به نتیجه مذاکرات در وین خوش‌بین هستیم اما به بخشی از آن که مربوط به جمهوری اسلامی ایران است. چرا خوش بین هستیم به این دلیل که دولت جناب آقای رئیسی اراده جدی برای دستیابی به یک توافق خوب و فوری در وین دارد. ما برای رسیدن به یک توافق خوب تلاش های زیادی را در هفته های گذشته به عمل آورده ایم و اکنون می توانم بگویم که تاکنون هرگز تا این اندازه به رسیدن به یک توافق خوب نزدیک نبوده ایم.

- سوال دوم:

این نگاه شما بسیار خوش بینانه است و گمان نمی کنم تاکنون شنیده باشم مقامی ایرانی و یا حتی آمریکایی و اروپایی تا این اندازه خوش بینانه در خصوص احتمالات صحبت کرده باشد؟

پاسخ:

برای آنکه به این توافق خوب نزدیک شویم از طرف هیئت ایرانی،  ابتکارات و انعطاف زیادی نشان داده شده است. اکنون نوبت آمریکا و طرف‌های غربی است که ابتکار و انعطافی از خود نشان دهند. ابتکار و انعطاف طرف غربی می‌تواند مذاکرات را در کمتر از چند ساعت یا چند روز به سرانجام برساند.

 آقای بایدن تلاش دارد تا از طریق میانجی ها به ما بگوید که حسن نیت دارد اما از طرف دیگر آقای راب مالی در میز مذاکرات از خود انعطاف نشان می‌دهد. این در حالی است که آمریکایی‌ها در برجام اخلال ایجاد کردند لذا اکنون باید مسئولانه مسئولیت این کار را بپذیرند و انعطاف لازم را از خود نشان دهند تا این مذاکرات به یک توافق قطعی منجر شود.

- سوال سوم:

دقیقا چه نوع انعطاف هایی را از طرف مقابل در مذاکرات انتظار دارید؟

پاسخ:

چندین موضوع باقی مانده است که جزو خطوط قرمز ما هستند. ما هنوز در موضوع تضمین نتوانسته ایم یک ابتکار عملی و قابل اعتماد را از طرف آمریکایی دریافت کنیم. ما معتقد هستیم که تمامی موضوعات چه در حوزه هسته‌ای و چه در حوزه رفع تحریم ها باید به صورت یک بسته حل و فصل شوند. در بازگشت همه طرف ها به برجام، این امر پذیرفته نیست که ما هم نظام سخت راستی‌آزمایی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را بپذیریم و از دیگر سو بطور همزمان برخی از موضوعات ما در دستور کار شورای حکام آژانس قرار داشته باشد . ما در سال ۲۰۱۵ تمامی موضوعات پادمانی را طی یک توافق نامه سیاسی با طرف‌های مقابل حل و فصل کردیم و الان نیز می‌توانیم همان مدل را اجرا کنیم و من این موضوع را شب گذشته(در زمان حضور وزیر خارجه در مونیخ) در گفت و گو با وزیر خارجه آلمان به ایشان نیز اعلام کردم. گمان می کنیم اگر در این شرایط حساس مذاکرات در وین،  آمریکا و طرف‌های غربی، واقع بینانه عمل نکنند به طور قطع مسئول شکست احتمالی مذاکرات خواهند بود.

- سوال چهارم:

بر خلاف نوبت قبل، آمریکا و ایران بطور مستقیم با یکدیگر گفت و گو نمی کنند و گمان می کنم که رهبری عالی ایران، مذاکره مستقیم را نهی کرده اند. اما بواقع چرا نه؟ چون این امر به سرعت و سهولت مذاکرات نیز کمک می کند بویژه آن که در واقع مذاکرات بین شما دو طرف است؟

پاسخ:

یک دیوار بلند بی‌اعتمادی بین ما و آمریکایی ها وجود دارد. ما طی هفته های اخیر از کانال‌های مختلف پیام هایی را دریافت کردیم مبنی بر اینکه مقامات آمریکا علاقمند هستند با جمهوری اسلامی ایران گفت و گوی مستقیم داشته باشند. حتی چند روز قبل از اینکه من برای اجلاس امنیتی مونیخ عازم آلمان شوم نیز پیام‌هایی را دریافت کردم مبنی بر اینکه آیا شما علاقمند هستید در حاشیه این کنفرانس با مقامات آمریکایی گفتگو کنید؟  من در پاسخ به صراحت اعلام کردم که آمریکایی‌ها باید رفتار خود را تغییر دهند. آقای بایدن نمی تواند هم از حسن نیت حرف بزند و هم در طرف مقابل، تنها در طول چند ماه گذشته، در سه نوبت تحریم‌های جدیدی را علیه اشخاص حقوقی و حقیقی ایران اعمال نماید. این بدین مفهوم است که آقای بایدن نیز همان راه ترامپ یعنی اعمال تحریم ها را ادامه می دهد آن هم در حالی که صحبت از بازگشت به برجام کرده است. ما نمی توانیم این تناقض در گفتار و رفتار را درک کنیم. مقامات آمریکایی صحبت از حسن نیت می کنند و سپس تحریم های جدیدی علیه ما اعمال می نمایند؛ بنابراین ما این حق را داریم که آنها را بر اساس رفتارهایشان مورد قضاوت قرار دهیم.

در وین هم آقای راب مالی علاقمند است با مذاکره کننده ارشد ما جناب آقای دکتر باقری گفت و گو نماید چراکه اکنون این ارتباط از طریق تبادل non-paper توسط آقای مورا انجام می‌شود. اما در اینجا یک سوال اساسی وجود دارد و آن اینکه آیا نفعی در گفت و گوی مستقیم ما با یکدیگر وجود دارد؟ و آیا اساسا تصویر روشنی از این گفت و گو به چشم می خورد؟

 من در ماه سپتامبر در نیویورک اعلام کردم چنانچه آقای بایدن حسن نیت دارد و جدی است؛ ابتکاری از خود نشان دهد و بعنوان مثال بخشی از دارایی‌های ایران را آزاد کند. ما از آقای بایدن نمی‌خواهیم از بانک‌های آمریکایی به ما پول و یا وام بدهد بلکه پول خود ملت ایران را به نشانه حسن نیت آزاد کند. اما تاکنون نیز به ما گفته می شود که هر اتفاقی تنها بعد از مذاکره مستقیم می تواند روی دهد و این نشان می‌دهد که حسن نیت تنها در قالب الفاظ بیان می‌شود.

سوال پنجم:

- سوال آخر یک سوال حقوق بشری است، اما هم چنین سوال مربوط به پول هم هست. چرا که شما الان موضوع این که آمریکا دارایی های ایران را آزاد کند پیش کشیدید. متوجه شدیم که بریتانیا با کشور شما توافقنامه ای امضا کرد تا آزادی نازنین زاغری-رادکلیف تامین گردد. قرار بود تابستان گذشته اتفاق بیافتد، اما توافق با شکست مواجه شد. حالا همانطور که همه ما می دانیم پای پول زیادی در میان است. ایران در حدود ۴۰۰ میلیون پوند از بریتانیا برای خریدهای نظامی پیشین در دوران شاه طلب دارد که هیچ وقت دریافت نکرد. پس شما پول را دادید اما چیزی نگرفتید. آن پول را می خواهید. آیا پرداخت آن بدهی قابل توجه به ایران، آزادی نازنین را تامین می کند؟

پاسخ:

برای ما موضوع تبادل زندانیان یک موضوع کاملاً انسانی است. سال گذشته نیز توافقی صورت گرفت که بر مبنای آن قرار بود زندانیان، جدا از مقوله مذاکرات در وین، مورد تبادل قرار گیرند. حتی در لیست تبادل زندانیان، نام فردی که شما از او اسم بردید نیز قرار داشت. اما متاسفانه در دقیقه نود آمریکایی‌ها اعلام کردند که تمامی موضوعات باید در قالب یک بسته کامل دیده شود لذا تبادل صورت نگرفت. شاید آمریکایی‌ها علاقمند هستند که موضوع تبادل زندانیان را نیز به عنوان بخشی از مذاکرات در وین در نظر بگیرند اما ما معتقد هستیم که این موضوع، انسانی است و جدا از گفت و گوهای وین می‌تواند به عنوان یک اقدام فوری مورد توجه قرار گیرد.