پیرزنی که او را حمیده صدا می‌زنند در روستای کندانی شهرستان مرودشت زندگی می‌کند نه‌تنها شناسنامه ندارد بلکه از دریافت یارانه و سایر خدمات عمومی که دولت ارائه می‌کند محروم است.
چندین بار موفق شدم به‌منظور تهیه گزارش با بچه‌های جهادگر بسیجی به روستای کندانی که جزو روستاهای هدف گردشگری در منطقه صفر مرزی شهرستان‌های مرودشت و اقلید و در ارتفاعات کوه وافر از سلسله کوههای زاگرس قرار دارد سفر کنم.
در هر بار حضور، گروه پزشکان جهادگر بسیجی پیرزن قصه ما را مورد محبت و لطف خود قرار می‌دهند و او را معاینه و درمان می‌کنند، هرچند که این محبت‌ها مقطعی است و دردی از این خانواده را آن‌چنان دوا نمی‌کند اما لازم است برای برون رفت از مشکلات پیش روی این انسان های مظلوم و محروم فکر اساسی شود.
این پیرزن علیل مشکلات عدیده جسمی و روحی دارد و در کنار برادر کهن‌سالش که مدتی است به بیماری قلبی مبتلا شده و تنها راه درآمد او هم مستمری کمیته امداد و یارانه است، زندگی می‌کند.
در هر بار با دیدن این پیرزن غم تمام وجودم را فرامی‌گیرد، خانه‌شان گلی و در حال ریزش است، فقط صبح را شب می‌کنند و انتظار مرگ می‌کشند.
آخرین سفر ما به روستای کندازی در آخرین بارش باران سال گذشته بود که پیرزن بر روی تراس ساختمان فرسوده و گلی بر روی یک پتو که بر روی پشت‌بام خیس شده، استراحت می‌کرد و وضعیت اسفناکی داشت.
پتو نم خاک را به خود جذب کرده بود و به بدن پیرزن انتقال می‌داد احساس می‌کردم استخوانم در حال شکسته شدن است خیلی غمگین شدم تنها راه انتقال مشکلات این خانواده را استفاده از قلم خبرنگاری دانستنم.
پیرزنی که شناسنامه ندارد و از حداقل کمک دولت هم بی‌بهره است باید چه کند چگونه ادامه حیات دهد؛ در همین رابطه با دهیار روستا به گفتگو نشستم.
وی گفت: چندین بار با مسئولان ذی‌ربط برای صدور شناسنامه صحبت کرده‌ام اما هر بار سنگ‌اندازی شد و گفتند تنها راه اینکه شناسنامه برای وی صادر شود این است که وی را به شهر بیاورید.
مهدی افکاری با اشاره به اینکه جابجا کردن وی به علت کهولت سن بسیار دشوار است گفت : وضعیت این مادر بسیار نگران‌کننده هست و نیاز به کمک و رسیدگی دارد.
وی خاطرنشان کرد: مسئولان ذی‌ربط برحسب وظیفه باید کمک وامداد به این پیرزن را که از شناسنامه و یارانه و از حداقل خدمات محروم است، در اولویت کار خود قرار دهند.
منبع: خبرگزاری فارس؛ راضیه نجار
