بسیاری از خبرگان فقهی کشور، ترویج فرهنگ ایثار و شهادت را یک وظیفه دینی قلمداد می‌کنند. در همین راستا، کاروان راهیان نور از سال ۱۳۷۶ آغاز بکار کرد. این حرکت بعد از پایان جنگ ایران و عراق، توسط گروه‌های مردمی داوطلبانه متشکل از رزمندگان شکل گرفت که در ایامی خاص نظیر عید نوروز و ماه محرم برگزار می‌شد. پر واضح است که این نهضت مردمی، منبع عظیمی از سرمایه های اجتماعی را در کشور ما تشکیل داد.
در همین راستا، طبق فرمایش امام خامنه‌ای (حفظه‌الله تعالی)، راهیان نور در واقع فناوریِ استفاده از ثروت عظیم و معدن طلای دوران دفاع مقدس است. بسیاری از راویان و خادمان فرهنگی با سابقه نیز، خاطرات تحول فکری و اثرپذیری معنوی جوانان در این سفر عرفانی را بازگو می‌کنند.
پس از قوت یافتن این نهضت مردمی، ستاد و قرارگاه راهیان نور کشور ایجاد شد. انصافاً کمتر کسی با نهادسازی در این زمینه مخالفت کرد و شاید شد آنچه نباید می‌شد. سالیانه مبالغ و بودجه‌ای برای یک دستگاه که رسالتش تقویت این نهضت فکری-فرهنگی است؛ تخصیص می‌یابد. با وجود این، این ارگان مسئول، بدون گزارش عملکرد بصورت غیرشفاف عمل می‌کند و بیم آن می‌رود که این امر فرهنگی، اینگونه به خاطرات بپیوندد.
برای اردوی امسال که در حال برنامه‌ریزی بودیم؛ با خیل تماس و پیامک از شهرهای مختلف، روبه‌رو شدیم. اکثراً از اینکه هیچ بستری برای هماهنگی و ثبت نام در شهرستان‌ها، فراهم نشده است؛ گلایه‌مند بودند. خانم دکتر روانشناسی تماس گرفتند و تقاضا داشتند، یکی از مراجعین ایشان را که به این سفر نورانی نیاز درمانی دارد؛ بیش از ظرفیت اتوبوس، همراه ببریم.
در این بین، آنچه ذهن یک بسیجی را به خود مشغول می‌دارد، این است که چرا به جز سفرهای دانش‌آموزی و دانشجویی، ظرفیت راهیان نور اینگونه محدود شده است؟! چرا نباید همه‌ی ملت شریف ایران از این توشه‌ی معنوی به یک اندازه سهم ببرند؟ آیا جوان کارگر یا دختر خانه‌دار را در حسرت عزیمت به میعادگاه شهدا وانهادن، دور از مسلک شهدا و نقض غرض نیست؟
این شد که نگارنده را برآشفت و نسبت به مطالبه‌ی شفاف‌سازی عملکرد و حمایت رسمی از سفر داوطلبانه راهیان‌نور مصمم‌‌تر کرد. با مسئولان مربوطه پیامکی و تلفنی ارتباط گرفتم. اما دریغ از یک پاسخ مستدل و دلگرم‌کننده. چرا در این عصر تکنولوژی، برای افزایش بهره‌وری از این گنجینه فرهنگی، اپلیکیشنی طراحی نمی‌شود؟ به چه علت، تاکنون سامانه‌ای برای راهنمای زائران راهیان، در کشور راه‌اندازی نشده است؟ چرا فعالان فرهنگی این حوزه، وقتی با ظرفیت محدود و چالش فراهم نمودن هزینه این سفر عاشقی، سرشاخ هستند؛ بعد از تماس‌های بیشمار و شنیدن بغض هموطنان متقاضی افزایش ظرفیت، باید شرمندگی آنان نیز غصه دلشان شود؟
به نظر می‌رسد راه‌اندازی سامانه‌ای شفاف برای ارائه گزارش عملکرد ستاد مرکزی راهیان نور به مردم، کار سختی نیست! چرا نباید برای شهدا در عمل قدمی در شان برداشته شود؟ فناوری و پیشرفت علمی اینجاها باید دین خودش را به شهدا ادا کند. مقاله نوشتن و همایش برگزار کردن درباره سیره شهدا خوب است؛ ولی هیچ‌وقت جای عرصه‌ی میدان را پر نمی‌کند. شهدا مرد میدان بودند؛ بنابراین انتظار می‌رود مسئولان این حوزه نیز از پشت میز و تریبون‌هایشان کنار بیایند و برای زنده‌نگه داشتن یاد و خاطرات شهدا، این کیمیاهای سعادت و عاقبت‌بخیری، قدمی میدانی بردارند!