به گزارش فارس، سه سال قبل باروبندیل‌شان را بستند و با عجله از ولایت تخار در افغانستان به کرمان آمدند و سه سال است نه فرزانه و نه هیچ کدام از اعضای خانواده ۱۰ نفری‌اش رنگ شهر و دیارشان را ندیده‌اند، اما این دلیل نمی‌شود که فرهنگ و آداب و رسوم‌شان را از یاد ببرند آن هم در ماه مبارک رمضان.
ولایت تخار که فرزانه و خانواده‌اش از آنجا به کرمان آمده است، یکی از سرسبزترین ولایت‌های افغانستان است و در شمال این کشور و در کنار تاجیکستان قرار دارد و دریای آمو و دریای کوکچه از این ولایت عبور می‌کند.
تخار یکی از سرسبزترین ولایت های افغانستان است.
بولانی‌کَچالوی خوشمزه پای ثابت افطاری‌های افغان‌ها
فرزانه توی آشپزخانه دارد برای افطار بولانی‌کَچالو درست می‌کند، یک غذای سنتی افغانستانی که هرچند در دیگر ماه‌های سال هم پخته می‌شود، اما این غذای خوشمزه در ماه رمضان پای ثابت سفره افطار افغان‌هاست، فرقی هم نمی‌کند در افغانستان باشند یا نباشند، سفره افطار افغانستانی‌ها باید بولانی داشته باشد.
ما کرمانی‌ها به علت همسایگی با سیستان و بلوچستان به‌عنوان استان مرزی با افغانستان یکی از استان‌هایی هستیم که بیشترین مهاجران افغان را میزبانی می‌کنیم، افغان‌هایی در کرمان داریم که بیش از ۴۰ سال قبل به شهر ما آمده‌اند و حالا نه‌تنها بچه‌های‌شان که نوه‌های‌شان هم در همین کرمان به‌دنیا آمده‌اند و این بچه‌ها و نوه‌ها حتی لهجه‌های‌شان هم کرمانی شده است.
پایبندی قابل تحسین افغانستانی‌ها به آداب و رسوم سنتی
برایم این موضوع خیلی جالب است که سال‌ها دوری از وطن و یا حتی سال‌ها حضور آمریکایی‌ها و غربی‌ها در افغانستان اما نتوانسته تاثیر چندانی بر فرهنگ و آداب و رسوم افغان‌ها بگذارد، سفره افطار آنها در ماه مبارک رمضان در ایران را هم مانند افغانستان بولانی‌کچالو دارد و ترشی‌های سنتی و مربا.
فرزانه خمیر را توی سینی پهن می‌کند و بعد سیب‌زمینی آبپز له‌شده همراه با جعفری، پیازداغ و مقداری سبزی خشک را وسط خمیر می‌گذارد، در حالی که دارد دور بولانی را مثل پیراشکی‌های خودمان می‌بندد، می‌گوید: ما افغان‌ها از «روز اول ماه رمضان تا شب عید فطر بولانی‌کچالو را درست می‌کنیم و سر سفره افطار می‌گذاریم و می‌خوریم».
بولانی کچالو پای ثابت سفره های افطار افغانستانی هاست.
«کَچالو به‌معنای سیب‌زمینی است، توی افغانستان نانوایی‌ها هم بولانی را درست می‌کنند و بعضی از دستفروش‌ها در ماه رمضان بولانی‌ها را روی چرخ‌دستی می‌آورند و می‌فروشند، اینجا در کرمان اما فقط توی خانه می‌توانیم بولانی درست کنیم و بخوریم».
«خربزه و هندوانه، پلو و خورشت و آبگوشت هم سر سفره افطار و سحر داریم، مربا و ترشی هم می‌خوریم، به ترشی می‌گیم چتنی».
عید فطر بزرگترین عید برای افغان‌ها
در حالی که بولانی‌کچالوها را در روغن سرخ می‌کند، آهی می‌کشد و می‌گوید: «سه ماه دیگر سه سال می‌شود که به ایران آمده‌ایم، سفره افطاری که اینجا می‌چینیم همان سفره افطار افغانستان است اما حال و هوای رمضان در افغانستان خیلی بیشتر از ایران بود یعنی می‌دانی در شهر ما معلوم بود که رمضان است، اما اینجا مثل روزهای معمولی‌ست».
عید فطر هم برای افغان‌ها عید بسیار بزرگ و عزیزی‌ست، آنها در این روز لباس نو به تن می‌کنند، حنابندان دارند و با شیرینی و شربت و غذاهای محلی خوشمزه از مهمانان خود پذیرایی می‌کنند.
عید فطر جایگاه ویژه ای در بین مسلمانان افانستان دارد.
«عید فطر و عید قربان بزرگترین اعیاد ما افغان‌هاست، عید نوروز را هم داریم اما به اندازه آن دو عید عزیزمان نیست، برای عطر فطر قابلی‌پلو هم درست می‌کنیم با برنج، گوشت، هویج، کشمش و ادویه‌های مختلف».
هیچ جای دنیا وطن نمی‌شود
این سومین ماه رمضانی‌ست که فرزانه و خانواده‌اش دور از افغانستان روزه می‌گیرند و سفره افطار و سحری می‌چینند، هرچند تمام تلاش‌شان را می‌کنند که سفره‌های‌شان عطر و طعم افغانستان داشته باشد، اما به قول فرزانه «هیچ جای دنیا وطن نمی‌شود».