يارب، اين بوي خوش از روضه جان مي‌آيد؟
يا نسيميست كزان سوي جهان مي‌آيد؟
يارب، اين آب حيات از چه وطن مي‌جوشد؟
يارب ، اين نور صفات از چه مكان مي آيد؟
چه سماعست كه جان رقص‌كنان مي گردد؟
چه صفير است كه دل بال‌زنان مي‌آيد !
مژده  مژده همه عشاق ! بكوبيد دو دست
كانك از دست بشد دست زنان مي‌آيد
هركسي در عجبي و عجب من اينست!
كو نگنجد بميان ، چون بميان مي‌آيد
بس كنم ، گرچه كه رمزست بيانش نكنم
خود بيان را چه كني؟! جان بيان مي‌آيد!
نام علي (ع) و ياد غدير امسال پر پژواك‌ترين صدا در ايران، منطقه و جهان بود!
آنانكه 70 روز پس از رحلت پيامبر اكرم رسول خدا زير عهد و پيمان خود با امير مؤمنان علي (ع) زدند و مسير تاريخ اسلام و جهان را از حق و حقيقت جدا كردند ، اگر مي‌دانستند پس از گذشت 15 قرن مردم ايران اين روز تاريخي را جشن ‌مي‌گرفتند و بيعت با علي (ع) را به جهانيان اعلام مي‌كنند ، چنين خبط و خطايي را مرتكب نمي‌شدند.
اگر امت پيامبر (ص) پيام غدير را كه «اكمال دين» و «اتمام نعمت» بود ادراك مي‌كردند اينهمه فجايع در تاريخ اسلام در عصر امويان ، عباسيان و ... رخ نمي داد.
اگر امت پيامبر (ص) در مسير غدير حركت مي‌كردند جهان در قرن بيستم به دره هولناك نحله‌هاي الحادي چون كمونيسم ، ليبراليسم و فاشيسم كه ميليون‌ها انسان را در جهان به كام مرگ كشاند، نمي‌افتادند.
روز جمعه گذشته مصادف با روز غدير ، جهان شاهد بزرگترين تجمع مذهبي بود.
ملت ايران در نقطه نقطه كشور به خيابان‌ها آمدند و تصوير زيبايي از وحدت ملي و انسجام اسلامي را در قاب دوربين ها و نزديك‌بين‌هاي رسانه‌هاي جهان به نمايش گذاشتند.
مردم فضايل مردي را يادآور شدند كه ثمره قيام همه انبيا و اولياي الهي بود.او و خانواده‌اش گل سرسبد هستي و اهل بيت آخرين پيامبر خدا بودند.
مردم تهران در يك مهماني 10 كيلومتري هم مهمان و هم ميزبان بودند.
ميدان امام حسين (ع) ، ميدان انقلاب اسلامي و ميدان آزادي و مسيرهاي رفت و برگشت يك جمعيت ميليوني را دربرمي‌گرفت كه اين حضور، تفسير اين حقيقت است كه «با منطق حسين (ع) بايد انقلاب كرد تا به آزادي و حريت رسيد.»
مردم آمده بودند بگويند :«تقليل و تحريف غدير بس است» خورشيد عالم‌تاب انديشه‌هاي ناب علي (ع) و مكتب اهل بيت عليهم‌السلام با گذر تاريخ فرسوده نمي‌شود روز غدير نقطه عطف تاريخ بشر است. نمي‌شود با خودآگاهي و خودانگيختگي بشر بازي كرد و خداخواهي او را ناديده گرفت!
مردم آمده بودند بگويند؛ صداي واقعي ملت را از « ميدان امام حسين (ع)»، ميدان انقلاب و ميدان آزادي بشنويد صداي ما صداي علي است.
مردم ايران يكصدا به ميادين شهرها آمده بودند تا يك روز تاريخي و حماسي را در كنار روز قدس ، 22 بهمن ، سالگرد ارتحال امام (ره) ، روز عاشورا و تاسوعا و شب‌هاي احيا و قدر را به ثبت برسانند و آن روز بزرگ عيد غدير بود. مردم حق اين روز بزرگ را ادا كردند . مردم آمده بودند تا همه ارزش ها و معيارهاي الهي كه در وجود مقدس امير مؤمنان علي (ع) بود و ناكثين و مارقين و قاسطين منكر آن بودند و يا تحمل نمي‌كردند به تجليل و تكريم بنشينند.
آنچه جمعه گذشته در ايران رخ داد يك انقلاب فرهنگي و اجتماعي بود. اين انقلاب  ثمره خون دل خوردن علما و فقها و مراجع عاليقدر شيعه طي 1400 سال گذشته است. اين انقلاب از اعماق اقيانوس متلاطم تاريخ اسلام، گوهرهايي را براي بشريت نشان داد كه در حفظ اخلاق نبوي و رفتار علوي مي‌توان ديد. تجلي اين اخلاق و رفتار ، روز عيد غدير است.
شگفتانه شادپیمایی عید غدیر در سال 1402 خود انگیختگی یک ملت بزرگ برای برپایی پرچم امامت و بازخوانی و باز تولید آموزه های وحیانی در هزاره سوم میلادی است.این پیامی است که بیش از هر زمان بشریت محتاج معنویت،‌به آن نیاز دارد.