به گزارش ایسنا، فاطمه حسینی فر در خصوص اضطراب‌های کودک برای شروع سال تحصیلی اظهار کرد: کودکی که زیاد تشویق می‌شود، این امر بر مسیر تربیتی او تاثیرگذار خواهد بود.
وی با بیان اینکه تشویق و تنبیه باید در حد خود رعایت شود، بیان کرد: وقتی کودکتان اضطراب دارد بنشینید و راجع به ترس‌هایش با او گفت‌وگو کنید.
این روانشناس اظهار کرد: تنبیه فرزند و یا حرف نزدن با او، به خصوص در مواردی که خود نگران است، ترس و اضطراب ایجاد می‌کند و اگر تنبیه به موقع و سر جای خود نباشد، اثر لازم را نخواهد داشت و آسیب‌هایی را به دنبال دارد.
حسینی فر ادامه داد: تنبیه به مرور عادی سازی می‌شود مانند دوز دارو که بدن به آن مقدار مقاوم می‌شود و دکتر مجبور است دوز دارو و مقدار و شدتش را بالا ببرد؛ تنبیه نیز گاهی اوقات عادی می‌شود و والدین مجبورند آن را افزایش دهند، اما تا چه زمانی می‌توان این گونه ادامه داد.
وی با بیان اینکه کلید ارتباط با کودک گفت‌وگو است و این کار اصلاً مربوط به سن و سال خاصی نیست، تصریح کرد: والد می‌تواند از قبل تولد فرزند و از دوران جنینی گفت‌وگو را با او آغاز کند. در این گفت‌وگو به او اطمینان دهید که همانطور که هر آدمی رشد و پیشرفت می‌کند مدرسه رفتن هم جزئی از رشد بوده و برای بزرگ شدن باید آن را گذراند.
این مشاور کودک اظهار کرد: این گفت‌وگو نتایج متعدد و مطلوبی دارد که یکی از نتایجش این است که کودک از نظر هوشی، مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی و رشد زبانی و کلامی تقویت می‌شود.
حسینی فر با تاکید بر گفت‌وگوی والدین در مورد سال تحصیلی جدید با کودک خود، ادامه داد: باید در مورد خواسته‌ها و انتظارات گفت‌وگو شود.
وی افزود: این گفت‌وگو به فرزند من کمک می‌کند و اعتماد به نفس او را افزایش می‌دهد؛ علاوه بر این به او کمک می‌کند که رفتار درست‌تر و مطلوب‌تری از او سر بزند و نیاز به تنبیه و تشویق کمتر شود.
مشاور کودک با بیان اینکه حرف نزدن با کودک و عدم توجه به انتظارات او تاثیر بدی در رشد عقلانی و بلوغ فکری دارد، افزود: هدف ما از تشویق کردن افزایش یک رفتار خاص در کودکان و هدف ما از تنبیه کردن یا حرف نزدن حذف یک سری رفتارهای نادرست و ناپسند است و به همین دلیل باید بسیار دقت کنیم تشویق و تنبیه را چطور انتخاب می‌کنیم به خاطر اینکه اگر میزان تنبیه و تشویق یا نوع و زمان استفاده از آن درست نباشد می‌تواند نتیجه عکس داشته باشد.
حسینی فر ادامه داد: خانواده‌های بسیاری هستند که زمانی که می‌خواهند فرزندان خود را به مدرسه بفرستند با اضطراب جدایی کودک خود مواجه می‌شوند. اضطراب جدایی تا حد بسیاری ریشه در گذشته کودک دارد.
وی افزود: اینکه کودکان توانسته باشند به یک سبک دلسبتگی ایمن در سن پایین‌تر برسند نقش مهمی در کاهش اضطراب جدایی در سال‌های ورود به مدرسه دارد.
این کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی ادامه داد: والدین لازم است حتی المقدور در روزهای ابتدایی ورود به مدرسه در صورت اجازه شرایط، ساعاتی را نزدیک کودک بمانند تا با محیط جدید مانوس شود؛ به همین دلیل هر سال برنامه شکوفه‌ها در مدرسه اجرا می‌شود.
وی با بیان اینکه والدین می‌توانند در کنار کودک حضور داشته باشند تا کودک به یک باره در یک محیط ناآشنا رها نشود، بیان کرد: روزهای اول ورود کودکان به مدرسه حساسیت خاصی دارد و بهتر است خانواده‌ها تمام تلاش خود را انجام دهند تا در خانواده آرامش برقرار باشد.
حسینی‌فر با بیان اینکه اگر کودکان دیر حاضر می‌شوند زودتر شروع به آماده کردن و لباس پوشیدن وی کنند تا اضطراب به او وارد نشود و از طرفی خوراکی محبوب او را برایش بگذراند، اظهار کرد: با کمک کودک وسایل مدرسه را انتخاب و تهیه کنند و در روزهای اول و روزهای قبل تهدید، تحقیر و تنبیه را حذف کنند تا قبل از ورود به مدرسه شرایط خانه آماده باشد.
وی با بیان اینکه والدین کودکان را حتی در صورت جدا نشدن به زور، دعوا و تندی از خود نرانند و سعی کنند با نوازش و در آغوش گرفتن در مورد مدرسه و دانش‌آموزان دیگر صحبت کنند، اظهار کرد: کودکانی که اضطراب جدایی ندارند و به نظر می‌رسد به راحتی با محیط مانوس شدند نیز ممکن است در ناخودآگاه خود نگرانی‌هایی داشته باشند و وظیفه والدین و معلمان است که به آنها آرامش داده و سعی کنند به دانش‌آموز این اطمینان را دهند که مدرسه مکان رشد است.
