به گزارش ایسنا، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری از آغاز فصل دوم از مرحله سوم «طرح بازنگری محوطه تاریخی سیلک» با همکاری دانشگاه کاشان، موزه ملی ایران و پایگاه میراث‌فرهگی سیلک و به سرپرستی مشترک جبرئیل نوکنده و جواد حسین‌زاده خبر داد و جبرئیل نوکنده ـ سرپرست هیأت باستان‌شناسی در این محوطه تاریخی، یکی از دستاوردهای زودهنگام این فصل از کاوش را کشف راه‌آب سفالی متعلق به آخرین دوره سیلک اعلام کرد که تشخیص کارکرد دقیق آن به بررسی‌های بیشتر در ادامه کاوش، نیازمند است.
به گفته این باستان‌شناس، یکی از مهمترین اهداف این فصل از کاوش در تپه جنوبی سیلک، پاسخ به این پرسش اساسی است که وضعیت سیلک در دوره‌های پنجم و ششم (آخرین مراحل استقراری این تپه) چگونه بوده و علل متروک شدن سیلک چیست.
نوکنده اظهار کرد: با وجود کاوش‌های گسترده در سده اخیر، همچنان اطلاعات پژوهشگران در مورد این بازه زمانی اندک و ناقص است.
این باستان‌شناس همچنین فراهم کردن شرایط برای بازدید گردشگران از یافته‌ها و آثار باستان‌شناسی در خود محوطه را یکی دیگر از اهداف این فصل برشمرد و گفت: اگرچه تاکنون پژوهش‌های گسترده‌ای در محوطه تاریخی سیلک انجام شده است، اما همچنان آثار قابل ارائه برای بازدیدگنندگان در خود محوطه وجود ندارد.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی تپه سیلک با این یادآوری که فصل دوم از مرحله سوم طرح بازنگری محوطه تاریخی سیلک با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری آغاز شده است، بیان کرد: امیدواریم این فصل از کاوش و ادامه آن در سال‌های آینده فرصت تبدیل شدن این محوطه به سایت‌موزه را فراهم کند.
نخستین پژوهش و کاوش میدانی در تپه‌های باستانی سیلک کاشان در سال ۱۳۱۲ شمسی توسط «رومن گیرشمن» فرانسوی انجام شد. در دهه ۸۰ نیز «صادق ملک شهمیرزادی» کاوش‌هایی را در این منطقه تاریخی انجام داد و مرحله سوم بازنگری در این محوطه به سرپرستی جبرئیل نوکنده با همکاری جواد حسین‌زاده ساداتی در حال اجراست.
تپه سیلک از دو تپه شمالی و جنوبی و چندین محوطه گورستانی تشکیل شده که تا کنون از آثاری از هزاره هفتم پیش از میلاد تا آغاز دوره هخامنشی به جز دوره مفرغ در آن کشف شده است که در بسیاری از موزه‌های بزرگ به نمایش گذاشته شده است.
به گفته جواد حسین‌زاده ـ مدیر پایگاه میراث فرهنگی سیلک ـ محوطه باستانی سیلک، با داشتن لایه‌های فرهنگی متعلق به دوران پیش از تاریخ، آغاز عیلامی و عصر آهن به مانند میراثی گران‌بها و خزانه‌ای اطلاعاتی است که می‌تواند در ردیابی و پیگیری تحولات رخ‌داده در جوامع انسانی برای باستان‌شناسان راهگشا باشد.
تپه سیلک در محدوده کاشان از استان اصفهان واقع شده که ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ با شماره ۳۸ در فهرست آثار تاریخی ایران ثبت شده است.