«برخی فکر می‌کردند یک دکمه‌ای هست که آن را می‌زنند و اقتصاد کشور راه می‌افتد. چون یک روز کار اجرایی نکرده بودند، یک دهداری، یک فرمانداری را اداره نکرده بودند که بفهمند کار چیست، می‌گفتند بدون مذاکره و بدون برجام می‌توانیم کشور را اداره کنیم.»

گوینده این اظهارات، کسی نیست جز اسحاق جهانگیری؛ معاون اول دولت یازدهم و دوازدهم که با کنایه‌های خود دولت کنونی را مورد نوازش قرار داده. هر چند نگارنده خود را در مقام دفاع از دولت فعلی و کارگزارانش نمی‌داند اما وقتی این سخنان از زبان فردی بیان می‌شود که خود در پی توسل به همان دکمه‌هایی جادویی برای حل مشکلات کشور بوده و حالا نقض غرض می‌کند، باید او را به شنیدن انتقاداتی مختصر و موجز، مهمان کرد.

نگرانیم که شاید جناب جهانگیری دچار اختلال در حافظه تاریخی خود شده و از یاد برده باشند که ایشان و دولت اعتدال در زمان زمامداری خود، برجام را به‌مثابه همان دکمه جادویی - که امروز مورد انتقادشان است - قلمداد می‌کردند که قرار است به تمامی مصائب کشور پایان دهد؛ از حل مشکل «آب‌خوردن» گرفته تا بحران‌های اقتصادی که قرار بود برجام، خط پایانی بر کلیه آن‌ها باشد اما شد آنچه که نباید می‌شد. 

آیا ایشان از خاطرشان رفته، پیرامون استحکامات و مزیت‌های فراوان برجامی که به گفته خود و دیگر اعضای دولت وقت امکان نقض نشدن نداشت، چقدر سخن می‌راندند؟ کنایه به مخالفین این توافق که در خصوص امکان خروج ترامپ از برجام هشدار می‌دادند را که یادشان نرفته؟ آیا خوشبینی محض به یک توافق امضا‌ شده روی کاغذ، ساده‌انگاری و برداشت غلط از واقعیت‌های حاکم بر نظام بین‌الملل، همان دکمه جادویی نیست که ایشان امروز در مقام منتقد، آن را به صلابه نقد می‌کشند؟ 

جناب جهانگیری؛ بد نیست که بار دیگر فیلم مناظرات انتخاباتی سال ۹۶ را مرور کنید؛ جایی که شما برداشتن موانع پیش‌روی کشور را در گروی تداوم دولت اعتدال می‌دانستید و قرار بود صرف بودنتان، ایران vh به بهشت تبدیل کند و کسی سر گرسنه به زمین نگذارد. آنچه که خواستید، رنگ تحقق به خود گرفت اما دکمه جادویی‌تان که همان بقای دولت بود، عمل نکرد و به نتیجه مطلوبی برای کشور منتهی نشد.

می‌گویید کارگزاران کنونی، مدعی اداره کشور بدون مذاکره و بدون برجام هستند. آیا شما، رئیس‌جمهور پیشین و وزرای کابینه توانستید با مذاکره و برجام، فرجام خوشی برای کشور رقم بزنید؟

آقای جهانگیری! به خود و هم‌قطارانتان در آینه تاریخ بنگرید. اگر منتقد نگاه دولت کنونی هستید قدری هم به جهان‌بینی اعتدالیون نظر اندازید. این دکمه جادویی مدنظر شما و یارانتان هم بود اما کارگر نیفتاد. پس شایسته نیست که در جایگاه دانای کل و وصی، وعظ کنید. زمانی می‌توان وزن و اعتباری برای این قبیل اظهارات شما قائل شد که خود مومن به این اسلوب نبوده و بدین طریق عمل نکرده باشید اما آنچه که بر کشور گذشت، حقیقتی دیگر را نشان می‌دهد.

متاسفانه شما هم به خطای مرسوم سیاسیون دچارید؛ ندیدن لغزش‌ها، نقایص، کژروی‌ها و رفع اتهام و مبرا کردن خود از هر قصوری.