تعریضی بر اقتصاد دوچرخه‌‌ای

  4021130010
تعریضی بر اقتصاد دوچرخه‌‌ای

گروه تعاملی الف - سید محمدصادق میرمحمدی:

ناصر الدین شاه قاجار نخستین  پادشاه ایرانی بود که رسماً به اروپا سفر کرد. او در سفر به انگلستان، در مورد تابلویی از یک خر که در نمایشگاهی آن را دیده بود می‌نویسد:
"صورت خری دیده شد. پرسیدم قیمتش چند است. رئیس اکسپوزیسیون (نمایشگاه ) که مرد فربه ریش سفیدی بود و قیمت‌ها را می‌خواند گفت: صد لیره انگلیسی ( که معادل دویست و پنجاه تومان ایران بود ) گفتم قیمت خر زنده تنها پنج لیره است. چرا باید به این گرانی باشد؟
رئیس گفت: چون خرجی ندارد و جو و کاه هم نمی‌خواهد
گفتم: اگر خرج ندارد، بار هم نمی‌برد و سواری هم نمی دهد!

مدیر کل اگزیم بانک میگه، دوچرخه سوار برای اقتصاد  فاجعه است، زیرا او ماشین نمی‌خرد و برای خرید ماشین هم وام نمی‌گیرد. پولی برای بیمه پرداخت نمی‌کند و سوخت هم نمی‌خرد. برای نگهداری و تعمیرات دوچرخه هزینه‌ای پرداخت نمی‌کند، پولی صرف پارکینگ نمی‌کند و منجر به تصادفات شدید هم نمی‌شود. اون به بزرگراه های چند لایه نیاز ندارد. به باشگاه ورزشی و داروهای لاغری نیاز ندارد زیرا چاق نمی‌شود. این افراد سالم، برای اقتصاد فایده‌ای نداشته و لازم هم نیستند، زیرا آنها پولی برای خرید انواع داروها نخواهند پرداخت. همچنین به بیمارستان و دکتر نیاز ندارند. دوچرخه سواران هیچ چیز به تولید خالص ملی نخواهند افزود.

تحلیل موضوع
بنظر بنده او اشتباه می‌کند. اقتصاد با مصرف‌گرایی رشد نمی‌کند، بلکه اسیر باتلاقی می‌شود که توقع جامعه را بالا برده و در زمان‌های مختلف که ممکن است عرضه، توان پوشش تقاضا را نداشته باشد و باعث تورم شود. دوچرخه سواری جاده و زیرساخت می‌خواهد، تجهیزات می‌خواهد، فرهنگ و آموزش می‌خواهد، بار کاهش هزینه‌های پزشکی هم نکته مثبتی است.

اسلام هم همین را می‌گوید:
"کلوا واشربوا و لا تسرفوا" (۳۱اعراف) بخورید و بیاشامید ولی اسراف نکنید. و "وَأَن لَيسَ لِلإِنسانِ إِلّا ما سَعىٰ" (۳۹ نجم). انسان چیزی جز سعی و تلاش نیست. پس حرف اسلام این است که تولید ثروت و کار و تلاش مقبول و مفید و سیئه است و مصرف گرایی و رفاه طلبی و اسراف مضر و رزیله، درست برخلاف نظام لیبرالی که مصرف را تبلیغ و تشویق می‌کند.

نتیجه
همان‌قدر که مصرف‌گرایی و اسراف و روحیه اشرافی مقبوح و بد است، به همان اندازه، تولید ثروت و سعی و تلاش، مهم و ارزشمند است و در نهایت نفع آن را جامعه و اقتصاد می‌بیند. سیاستگذار آگاه کسی است که طوری سیاست‌گذاری کند که خیر فردی تبدیل به خیر اجتماعی شود.