مهدی خالدی در سرمقاله قدس نوشت: واکنش‌ها به اظهارات جنجالی رئیس‌جمهور فرانسه هنوز ادامه دارد. «امانوئل مکرون» دوشنبه هفته گذشته به‌صراحت از تمایل کشورش برای اعزام نیروی نظامی به اوکراین به‌منظور مقابله با ارتش پوتین خبر داد،موضوعی که با مخالفت متحدان در ناتو همراه بود. در نهایت استفان سرژونی، وزیرخارجه فرانسه روز گذشته در توجیه اظهارات مکرون تأکید کرد فرانسوی‌ها برای اوکراین نمی‌میرند و سربازان ما به کی‌یف نمی‌روند. کشورهای عضو ناتو می‌دانند اعزام نیروی نظامی در هر سطحی به اوکراین منجر به منازعه مستقیم نظامی با روسیه و بالا رفتن احتمال وقوع جنگ هسته‌ای می‌شود. پس اظهارات اخیر بالاترین مقام اجرایی سرزمین خروس‌ها چه معنایی دارد؟ بسته کمک ۶۰ میلیارد دلاری آمریکا برای اوکراین این روزها به دلیل اختلافات گسترده میان دو طیف جمهوری‌خواه و دموکرات در پیچ و خم کنگره گیر کرده و به جایی نرسیده است. کاهش کمک مالی و به‌ویژه نظامی واشنگتن تأثیرات آنی داشته و در چند ماه اخیر اوکراین در چندین جبهه جنگ شکست خورده و عقب‌نشینی‌هایی داشته است. در این خلأ ایجاد شده به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور فرانسه در تلاش است جای خالی ایالات متحده را پر کرده و اروپا را به عنوان حامی اصلی اوکراین جا بیندازد، اقدامی که البته نه اتحادیه توان آن را دارد و نه پاریس می‌تواند راهبری چنین ایده‌ای را در قاره سبز بر عهده بگیرد.
عامل دوم در مطرح شدن چنین سخنانی از سوی مکرون به بار روانی آن بازمی‌گردد. اوکراین دیگر برای دریافت کمک از آمریکا چک سفید امضا ندارد. همزمان زمزمه‌های بازگشت دونالد ترامپ به کاخ‌سفید و احتمال پشت کردن وی به کی‌یف و حتی خروج آمریکا از ناتو به‌شدت زلنسکی را هراسان کرده است. پس اظهارات مکرون از نظر روحیه دادن به زلنسکی هم مهم ارزیابی می‌شود. چنین سخنانی می‌تواند روزنه‌ای گشوده و اوکراین را به ادامه مقاومت مقابل روسیه دلگرم سازد.
نکته سوم، مسئله استقلال ملی و ایستادن در برابر آمریکا، به یک سنت فرانسوی است. این میراثی بود که از زمان شارل دوگل به عنوان بنیان‌گذار جمهوری پنجم فرانسه و پس از جنگ جهانی دوم پایه‌گذاری شد. تشکیل اتحادیه اروپا با هدف استقلال اقتصادی از آمریکا، دستیابی به بمب اتم باوجود مخالفت‌های واشنگتن و در نهایت اقدام کم‌سابقه در خروج فرانسه از ناتو همه ابتکارات دوگل با هدف بیان کردن استقلال خروس‌ها در مقابل ایالات متحده بود. سخنان اخیر مکرون را هم باید با هدف نشان دادن اعتبار پاریس و عیان کردن استقلال نسبی خط سیاست خارجی فرانسه از آمریکا تعبیر کرد.