به گزارش ایسنا، آیا تعامل بین مدار زمین و مریخ می‌تواند بر گردش اعماق دریاهای زمین تأثیر بگذارد؟ یک مطالعه جدید یک چرخه ۲.۴ میلیون ساله مرتبط با جریانات اعماق دریا و مدارهای زمین و مریخ را کشف کرده است.
به نقل از آی‌ای، پژوهشگران دانشگاه‌های سیدنی استرالیا و سوربن فرانسه به بررسی سوابق زمین‌شناسی گذشته در اعماق دریا پرداختند تا ارتباط مرموز بین مدارهای آسمانی و جزر و مد گردش اعماق اقیانوس را کشف کنند.
پژوهشگران می‌گویند ما از یافتن این چرخه‌های ۲.۴ میلیون ساله در داده‌های رسوبی اعماق دریا شگفت زده شدیم.
آدریانا دوتکیوویچ از دانشگاه سیدنی و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: تنها یک راه برای توضیح آنها وجود دارد: آنها با چرخه‌هایی در تعاملات مریخ و زمین که به دور خورشید می‌چرخند، مرتبط هستند.
طبق بیانیه مطبوعاتی پژوهشگران، آنها همچنین ارتباط بین زمان پرتوهای خورشیدی بیشتر و محیط گرمتر را کشف کردند.
چرخه‌های بزرگ نجومی
پژوهشگران در این مطالعه از بیش از ۵۰ سال از داده‌های حفاری علمی از سراسر جهان استفاده کردند.
هدف نیز مطالعه قدرت جریان‌های اعماق دریا در طول زمان و اینکه چگونه این چرخه‌ها می‌توانند بر نتایج اقلیمی آینده تأثیر بگذارند، بود.
جالب اینجاست که دانشمندان تغییراتی را در جریان‌های اعماق دریا در یک دوره ۲.۴ میلیون ساله کشف کردند که به عنوان چرخه‌های بزرگ نجومی شناخته می‌شود.
پژوهشگران این چرخه را به تعامل زمین و مریخ با خورشید مرتبط دانسته‌اند. علاوه بر این، این پدیده چرخه‌ای به ندرت در پرونده‌های زمین‌شناسی شناسایی شده است.
دیتمار مولر، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه سیدنی، گفت: میدان‌های گرانشی سیارات در منظومه شمسی با یکدیگر تداخل دارند و این برهم‌کنش که تشدید نامیده می‌شود، گریز از مرکز سیاره را تغییر می‌دهد که معیاری برای نزدیک بودن مدارهای آنها به دایره است.
گرداب‌های عمیق اقیانوسی
این مطالعه نشان داد که چرخه‌های گرمتر با گردش شدیدتر در اعماق اقیانوس، به‌ویژه ایجاد گرداب‌های عمیق در اقیانوس‌ها مرتبط است. این گرداب‌ها گرداب‌های عظیمی هستند که در اعماق اقیانوس‌ها شکل می‌گیرند.
همانطور که در بیانیه مطبوعاتی پژوهشگران آمده است، این پدیده اغلب می‌تواند منجر به فرسایش بستر دریا و تشکیل مقادیر زیادی رسوب به نام contourites شود.
پژوهشگران می‌گویند داده‌های ما در اعماق دریا از ۶۵ میلیون سال گذشته نشان می‌دهد که اقیانوس‌های گرمتر گردش عمیق‌تری دارند. این امر به طور بالقوه از راکد شدن اقیانوس جلوگیری می‌کند.
این گرداب‌ها ممکن است به جبران رکود اقیانوس‌ها کمک کرده باشند که بسیاری از دانشمندان انتظار دارند پس از کند شدن گردش واژگونی اقیانوس اطلس (AMOC) رخ دهد. AMOC یک سیستم وسیع از جریان‌های اقیانوسی است که آب گرم را از مناطق استوایی به اقیانوس اطلس شمالی می‌برد و وظیفه هدایت جریان گلف استریم و حفظ آب و هوای گرم اروپا را بر عهده دارد.
ما می‌دانیم که حداقل دو مکانیسم جداگانه وجود دارد که به اختلاط قوی آب در اعماق اقیانوس کمک می‌کند. AMOC یکی از آنهاست، اما به نظر می‌رسد که گرداب‌های اعماق اقیانوس نقش مهمی در آب و هوای گرم برای حفظ تهویه اقیانوس ایفا می‌کنند. البته از نظر جابجایی توده‌های آب از عرض‌های جغرافیایی پایین به عرض‌های جغرافیایی بالا و بالعکس این تاثیر مشابه با AMOC نخواهد بود.
این تیم تاکید می‌کند که پیامدهای بلندمدت این چرخه‌ها که بر پویایی اعماق اقیانوس و حیات دریایی تأثیر می‌گذارد، کاملاً شناخته شده نیست.
با این حال، این مطالعه جدید مدل‌های آب و هوایی را برای درک و پیش‌بینی دقیق‌تر بهبود می‌بخشد.
این یافته‌ها در مجله Nature Communications منتشر شده است.