علی دارابی در یاداشتی نوشت: رهبر معظم انقلاب در نوروز و ماه مبارک رمضان سه كليد واژه را شاكله بيانات خود قرار دادند؛
1-جهش توليد با مشاركت مردم
2- وحدت ملى و توجه بايسته به آن
3-قدرت رسانه برتر از موشک و سلاح

كه هر كس به سهم خود بايد در تبين اين موضوعات مهم و راهبردى بنويسد و عمل كند.
درباره وحدت ملى بسيار سخن گفته شده است اما چرا امروز شاهد اين همه اختلاف، منازعه و كشمكش  هستيم؟

نخست آنكه

وحدت آحاد اقشار جامعه ايران بود كه موجب همبستگى و اتحاد ملى عليه رژيم استبدادى شاه شد و در نتيجه انقلاب اسلامى ۵۷ را بوجود آورد. پس وحدت بزرگترين عامل انسجام ملى ملت ايران بوده است.

دوم آنكه

درک درستى از وحدت وجود ندارد!زيرا برخى وحدت را مراد از يكنواختى، سكون، اطاعت محض و نداشتن قدرت تفكر و عمل مى دانند كه قطعا اين برداشت نادرست است.
برخى منظورشان از وحدت آن است كه همه جناح هاى سياسی، گرايش هاى متنوع، عقايد متكثر يكى شوند. زيرا اگر اين امر محقق شود ديگر شاهد اختلاف نظر نخواهيم بود! بديهى است اين امر نيز ناصواب و غير عملى است.

سوم آنكه

بايد بدانيم ايران عزيز ما داراى تنوع و تكثر و تعدد عقيدتى، مذهبى و فرهنگى است. از مسلمان شيعه تا اهل تسنن، از اقليت هاى مذهبى چون رزدشتى، آشورى، مسيحى، كليمى  و…. را در طول تاريخ در خود جاى داده است كه وحدت و همزيستى مسالمت آميز آنان افتخارى از ميراث فرهنگى و تمدنى ايرانيان است.

چهارم آنكه

دو قطبى هاى كاذب و غير واقعى پدر همه را در آورده است؛ملى- مذهبى/ايرانى- اسلامى/انقلابى- غيرانقلابى/راستى- چپى/اصلاح طلب - اصولگرا /تعهد - تخصص/ و ده ها عناوين مشابه كه به غلط در سالهاى پس از انقلاب در ميان ما رايج شده است، نگذاشته است "همه باهم" را عملى كنيم.
اين دوقطبى ها كه عمدتا از مقامات ، مسئولان ، رسانه ها و احزاب سياسى به درون جامعه پمپاژ شده است چون موريانه سرمايه اجتماعى ما را از درون خورده است و الان درموقعيت و نقطه بدى قرار داريم. وچاره اى نداريم خودمان را از شر اين دو قطبى ها خلاص كنيم.

پنجم آنكه

- همه بدانيم مردم همه كاره هستند. كسى يا كسانى خود را قيم و عقل كل ندانند. قانون فصل الخطاب و محور حكمرانى و اداره جامعه است.

- چند صدايی و عقايد و گرايشات سياسى و فكرى مختلف بايد به رسميت شناخته شود.
- مردم نقش اصلى در اداره امور را دارند و آنها به طبقه فرادست و فرودست تقسيم نمى شوند. هيچ قشر، صنف و طبقه اى اجازه خود برتر بينى ندارد.
- ايران متعلق به همه است. همه شايستگان و صلاحيتداران بايد امكان حضور در نهادها و سازمانهاى مختلف را داشته باشند و كسى يا نهادى خلاف قانون نمى تواند اين حق را سلب كند.
- مجلس، دولت، نهادها و سازمانهاى كشور بايد مملو از شايستگان، متخصصان با گرايشات مختلف باشد.
- انتخابات و صندوق راى ميزان پاى بندى به تحقق عملى وحدت است. 

مسايل، چالش ها و موانع مهمى بر سر راه توسعه و پيشرفت كشور است. همه بايد دست بدست هم دهيم به مهر تا ميهن خويش را آباد كنيم.