بازار اظهار نظرهای انتخاباتی داغ است. رییس جمهور اسبق به تازگی گفته است مسایل اقتصادی با چهار تا اقدام قابل حل است، اما نمی گویم!
او همچنین گفته است، اقتصاد ایران به چند جراحی ضروری نیاز دارد.
از آخرین باری که کسی - که از قضا او هم نامزد انتخابات ریاست جمهوری بود- چنین ادعایی را درباره بورس مطرح کرد زمان زیادی نمی گذرد. هر چند زمانی بسیار بیشتر از وعده و مهلت بیست روزه او گذشته اما ادعای او همچنان در سطح خیال و آرزو باقی مانده. البته شاید هم دلیل حل نشدن مشکل بورس این باشد که او هم مثل رییس جمهور اسبق راز حل این مشکل را فقط برای خودش و زمان جلوس خودش بر صندلی ریاست جمهوری نگه داشته است.
و اما برخلاف ادعای حل ساده مشکل بزرگ اقتصادی که زمان زیادی از آن نمی گذرد، از ادعای ضرورت جراحی سنگین اقتصادی که رییس جمهور اسبق مان به آن اشاره کرده و اجرای نخستین جراحی که باز هم از قضا به دست ایشان که آماده شرکت در انتخابات است انجام شده، سال های سال می گذرد و مریض ما همچنان خونریزی دارد! البته که او همراهی شمار زیادی از کارشناسان و اراده سیاسی سطح بالای حاکمیتی را برای انجام این جراحی با خود داشت اما تعجیل و بی تجربگی و اعتماد به نفس کاذب و ساده انگاری در درک مساله و از همه مهمتر ابهام در نحوه توزیع یارانه و نداشتن اطلاعات آماری قابل اتکا از وضعیت درآمدی مردم، کار دستش داد و اقتصاد بیمار ما در چند دولت بعد هم همچنان گرفتار انواع و اقسام عوارض بعد از این عمل است ! هدفمندی یارانه ها نه کمکی به ناترازی بودجه کرد، نه کمکی به کاهش مصرف انرژی و نه مبلغ آن ارزشی برای دریافت کنندگانش دارد!
حالا کسی که با تهور و بی باکی غیرمسئولانه ای این طرح را اجرا کرده مدعی است جراحی های دیگری هم در پیش است و عجیب است که برایش کف و سوت هم می زنند!
تا وقتی مسایل جدی اقتصادی دستمایه چنین اظهاراتی است و تا وقتی به حل این مشکلات به شیوه تردستی و شعبده نگریسته می شود اقتصاد کشور و مسایل آن بهتر که نخواهد شد، هیچ؛ بدتر هم می شود.