جایزه جورج اورول به «هشام مطر» رسید

  4030408094 ۰ نظر، ۰ در صف انتشار و ۱ تکراری یا غیرقابل انتشار

رمان «دوستان من» یک رویداد واقعی از سال ۱۹۸۴ است، زمانی که مقامات به سوی معترضان در سفارت لیبی در لندن آتش گشودند. واکنش هشام مطر به آن تیراندازی ها، مراقبه ای پایدار در مورد تبعید و دوستی، عشق و دوری است که در هر صفحه عمیق تر می شود و لایه های هایی از خاطره و تجربه را شامل می شود

 جایزه جورج اورول به «هشام مطر» رسید

 سومین رمان نوشته هشام مطر نویسنده برنده پولیتزر با عنوان «دوستان منر» بر اساس رویدادی از سال ۱۹۸۴ و تیراندازی به سوی معترضان در سفارت لیبی در لندن، برنده جایزه جورج اورول برای داستان‌های سیاسی شد.

به گزارش الف کتاب به نقل ایسنا، «متیو لونگو» نیز برنده جایزه جورج اورول ادبیات غیرداستانی برای کتابی با عنوان «پیک نیک» شد که درباره گروهی از فعالان مجارستانی است که یک مهمانی تابستانی را در نزدیکی مرزهای نظامی اتریش در اوت ۱۹۸۹ برپا کردند و در طول مهمانی، ۶۰۰ نیروی آلمان شرقی به این آن حمله کردند، رویدادی که به عنوان یک تسریع کننده برای سقوط دیوار برلین تلقی می‌شود.

«هشام مطر» و «متیو لونگو» که به ترتیب برنده جایزه ادبیات سیاسی داستانی و غیرداستانی شدند، هر کدام ۳۰۰۰ پوند در مراسمی در کانوی هال لندن دریافت کردند.

 «الکساندرا هریس» نویسنده و رئیس هیات داوران جایزه جورج اورول در بخش داستانی، گفت: رمان «دوستان من» یک رویداد واقعی از سال ۱۹۸۴ است، زمانی که مقامات به سوی معترضان در سفارت لیبی در لندن آتش گشودند. واکنش هشام مطر به آن تیراندازی ها، مراقبه ای پایدار در مورد تبعید و دوستی، عشق و دوری است که در هر صفحه عمیق تر می شود و لایه های هایی از خاطره و تجربه را شامل می شود». 

به گزارش گاردین، «هشام مطر» نویسنده لیبیایی_امریکایی در سال ۲۰۱۷ جایزه معتبر پولیتزر را برای کتاب خاطراتش با عنوان «بازگشت» کسب کرد که روایتی از سفر نویسنده برای کشف اتفاقاتی است که برای پدرش که در ۱۹ سالگی توسط ماموران قذافی ربوده شده است را شرح می‌دهد. اولین رمان نوشته این نویسنده با نام  «در کشور مردان» هم در فهرست نهایی جایزه بوکر ۲۰۰۶ قرار گرفت.

از برندگان پیشین جایزه داستان سیاسی جورج اورول می‌توان به علی اسمیت، کولسون وایتهد و کلر کیگان اشاره کرد. 

جایزه سه‌هزار پوندی «جورج اورول» که در سال ۱۹۹۳ راه‌اندازی شده‌، سالانه به نویسندگانی تعلق می‌گیرد که با آثارشان به آرمان‌های «جورج اورول» نزدیک‌ترند و آن تبدیل کردن ادبیات سیاسی به اثری هنری است.