انگلیس از جمله کشورهایی بوده که در طی سالیانِ سال و حتی دهه ها، ادعاهای زیادی را در عرصه نظام بین‌الملل و البته دامنه نفوذ جهانی خود داشته است. در این راستا، انگلیسی ها همچون دیگر قدرت های غربی، سعی داشته و دارند تا خود را در قامت یک مدینه فاضله به افکار عمومی بین المللی معرفی کنند و در حقیقت از طریق ابزارهای قدرت نرم و دیپلماسی عمومی، تا جای ممکن موقعیت خود در محیط بین المللی را بهبود بخشند و نقاط ضعفشان را لاپوشانی کنند.
با این حال، به تازگی شاهد انتشار اخباری معنادار از این کشور بوده ایم که در نوع خود جای تفکر دارد. ماجرا از این قرار است که نشریه تلگراف انگلیس اخیرا در گزارشی مبسوط به این مساله اشاره کرده که دولت انگلیس سعی دارد بخشی از زندانیان این کشور را برای گذراندن دوره محکومیتشان به کشور استونی بفرستد. این نشریه انگلیسی فاش کرده که لندن قصد دارد به ازای هر زندانی انگلیسی در سال، چیزی بین 10 تا 20 هزار پوند به استونی پرداخت کند. این تصمیم دولت انگلیس در شرایطی گرفته شده که جمعیت زندان های این کشور به رکوردهای بی سابقه‌ای رسیده و دیگر گنجایشی برای آن ها باقی نمانده است.
مدتی قبل نیز شاهد برگزاری اعتراضات نسبتا گسترده ای در شهرهای مختلف انگلیس بودیم که در قالب آن ها، شهروندان انگلیسی نسبت به تصمیم دولت انگلیس و به طور خاص وزارت دادگستری این کشور جهت آزادسازی زودتر از موعد برخی از مجرمان انگلیسی به دلیل پر شدن ظرفیت زندان های این کشور، اعتراض داشتند. مسائلی که همه و همه برای انگلستان به یک بحران بزرگ تبدیل شده اند. جالب اینکه پیشتر انگلیسی ها قصد داشتند زندانیان خود را به کشور هلند بفرستند.
با این حال، دولت هلند در ازای هر زندانی انگلیسی مبلغ 100 هزار پوند را در هر سال طلب کرده بود که انگلیسی‌ها به دلیل سنگین‌بودن این مبلغ قید آن را زده بودند. با این همه، اینکه ظرفیت زندان های انگلستان به نحو قابل توجهی افزایش یافته و دیگر گنجایشی برای میزبانی از زندانیان در این کشور وجود ندارد، تا حد زیادی معلول بحران اقتصادی بزرگ انگلستان است که در سال های اخیر گریبان‌گیر این کشور شده و کار را به جایی رسانده که آمارهای کلاهبرداری در شش ماه اخیر در انگلستان، به اعتراف دستگاه های مسوول در این کشور، در مقایسه با دوزه زمانی مشابه سال قبل تا 43 درصد افزایش یافته است.
آمارها و مسائلی از این دست، فاصله زیادی با تصویر اغراق گونه و آرمانی که سال ها انگلیسی ها سعی در ارائه آن از کشور خود به جهانیان داشته اند، دارد. موضوعی که این گزاره را به ذهن متبادر می کند که انگار غروب قدرتِ استعمارگر پیر نیز فرارسیده و چهره واقعی حکمرانی و واقعیت های تلخ جامعه انگلستان نیز ورای پوشش های تبلیغاتی و رسانه ای، در حال نمایان شدن است.