به گزارش ایسنا، در یادداشتی در این رسانه انگلیسی با بهت‌آور خواندن نتیجه انتخابات آمریکا که در آن دونالد ترامپ، نامزد جمهوری‌خواهان بر کامالا هریس، رقیب دموکرات خود پیروز شد، آمده است آنچه در این میان جای تعجب نداشته و گمان برده می‌شود به کارزار انتخاباتی هریس آسیب زده، مطمئنا، موضوع غزه بوده است.
در این مطلب آمده است: در دییِربورن ایالت میشیگان، بزرگ‌ترین ایالت آمریکا با اکثریت عرب، جو بایدن در سال ۲۰۲۰ با کسب حدود ۷۰ درصد آرا پیروز شد. آمارهای اولیه نشان می‌دهد که هریس حدود ۴۰ درصد از آرا را به خود اختصاص داده است. با افزایش نگرانی‌ها درباره جنگ، هریس نه‌تنها این صداها را نادیده گرفته و آن‌ها را به انزوا کشاند، بلکه «بیل کلینتون» را به سراغشان فرستاد تا ساکتشان کند. هریس هیچ گاه حتی از این شهر بازدید هم نکرد. اما در عوض، «دونالد ترامپ» بود که به این شهر رفت. حالا او در دییِربورن پیروز شده و آرای میشیگان را نیز به خود اختصاص داده است.
یکی از رای‌دهندگانی که به ترامپ رای داده، در این باره گفته «حتی اگر او (ترامپ) به احتمال ۹۹ درصد به این نسل‌کشی ادامه دهد، از این احتمال یک درصدی که آن را متوقف خواهد کرد، در قبال احتمال ۱۰۰ درصدی تداوم آن تحت ریاست‌جمهوری هریس استفاده خواهم کرد.»
در ادامه این مطلب آمده است: دموکرات‌ها وعده داده بودند ثبات ایجاد کرده و از وضع موجود حفاظت کنند که از سوی حزب رقیب تهدید می‌شد اما با این وعده، این اطمینان حاصل شد که چیزی تغییر نمی‌کرد. رخدادهای فلسطین و منطقه گسترده‌تر خاورمیانه در طی ۱۳ ماهی که از درگیری‌ها در آن می‌گذرد، باعث ایجاد ناامیدی و کدورت شد. اول از همه، تاثیر روانی تصاویر کشتارها بود که بیشترشان کودکان بودند. موضوع فقط مرگ نبود، بلکه ماهیت آن بود. هزاران نفر تکه‌وپاره می‌شوند، زیر ساختمان‌ها مدفون می‌شوند و اعضای قطع‌شده بدنشان در کیسه‌های پلاستیکی برای دفن شدن جمع‌آوری می‌شود.
شیوه پاسخ دادن دموکرات‌ها و تشکیلات گسترده‌تر لیبرال‌ها برای پاسخ به این شوک و عصبانیت نیز بخش دیگر این ماجرا است. آمریکایی‌های فلسطینی حتی اجازه صحبت کردن در گردهم‌آیی کنوانسیون ملی دموکرات‌ها در ماه اوت را نداشتند. گروه زنان مسلمان طرفدار هریس، فورا، پس از رد شدن درخواست سخنرانی آن‌ها منحل شد. دیگر گروه‌ها نیز مانند «اتحادیه کارگران خودرو» که از هریس حمایت کرده بودند، مخالفت صریح خود با او را اعلام کردند. اعتراضات همگانی نیز از سوی حزب دموکرات، از جمله «نانسی پلوسی» رئیس پیشین مجلس نمایندگان آمریکا «مرتبط با روسیه» تلقی شد. دانشجویان معترض در محوطه‌های دانشگاه‌ها نیز از سوی رسانه‌های لیبرال به یهودی‌ستیزی متهم شدند و بعد به اعتراضات و تحسن آن‌ها یورش برده شد و از سوی پلیس بازداشت شدند.
تداوم کشتارها، پاکسازی قومیتی و خودداری از انجام دادن کوچکترین کاری برای آن دربردارنده پیامی مخصوص برای آمریکایی‌های عرب تبار است: افرادی مانند شما، اهمیتی ندارند! این پیامی است که به بقیه مردم در جنوب جهانی و کسانی تعمیم پیدا می‌کند که فلسطینی‌ها را سرکوب‌شده، یا مورد تبعیض قرار گرفته می‌دانند و کسانی که فارغ از پیشینه نژادی و مذهبی‌شان، به واسطه بی‌اعتنایی حزب دموکرات به نگرانی‌های آن‌ها، بیگانه انگاشته شده‌اند.
در ادامه این مطلب آمده است که رای افراد متاثر از این رویکردهای حزب دموکرات که خود را خط خورده و تحقیرشده می‌یابند، نشان‌دهنده این احساسات است و اگرچه برای آن‌ها، ترامپ ممکن است گزینه‌ای غیرقابل پیش‌بینی باشد، حداقل با او، هنوز احتمال حصول نتیجه‌ای مثبت وجود دارد اما دموکرات‌ها، قبلا، خودشان را به آن‌ها ثابت کرده‌اند.
گاردین نوشت: این باور مضحک در میان دموکرات‌ها وجود دارد که می‌توان رای‌دهندگان وفادار را تحت فشار قرار داد و هنوز هم انتظار داشت که به آن‌ها رای بدهند. مبنای این باور برخی ویژگی‌های رقیبشان از جمله نژادپرستی آشکار، پوچ‌گرایی، اسلام‌هراسی و ضدموکراتیک بودن بود که به نفع آن‌ها بود. اما رای‌دهندگان این حزب پی برده‌اند که دموکرات‌ها هم، به طور غیرمستقم تمامی این ویژگی‌ها را دارند.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: چند روز دیگر، از لیبرال‌ها می‌شنویم که زمان «شنیدن صدای رای‌دهندگان» فرارسیده است، گویی آن‌ها چند ماه است که با صدای رسا خواسته‌شان را بیان نکرده‌اند! اگر قرار باشد که سرانجام، صدای مردم را نیز بشوند، به جای پرداختن به خواسته‌های اساسی مانند آتش‌بس و تحریم‌های تسلیحاتی، احتمالا، دوباره روی مسائل حاشیه‌ای تمرکز خواهند کرد.