به گزارش تسنیم، پس از برقراری آتش‌بس میان رژیم صهیونیستی و حزب الله در جنوب لبنان، موج جدیدی از تلاش‌ها برای دستیابی به آتش‌بس در نوار غزه نیز آغاز شده است. از یکسو «لیندسی گراهام»، سناتور تندروی جمهوری‌خواه اعلام کرده رئیس جمهور منتخب آمریکا یعنی دونالد ترامپ، خواستار تمرکز بر آزادی اسیران اسرائیلی دربند در غزه است و خواستار توقف هرچه سریع‌تر جنگ است. البته مشخص نیست این اظهار نظر تا چه میزان با واقعیات میدان انطباق داشته باشد و هنوز برای قضاوت در این زمینه بسیار زود است.
گراهام هفته گذشته به سرزمین‌های اشغالی سفر کرد و با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی دیداری داشت. گراهام در این دیدار به نتانیاهو اطلاع داد که ترامپ خواستار دستیابی به توافق پیش از ورود به کاخ سفید و برگزاری مراسم تحلیف خود است. وی در حالی این سخنان را بیان کرد که قرار است هیئتی از حماس امروز برای گفتگو با مقامات مصری در مورد آتش‌بس احتمالی وارد قاهره شود.
ترامپ اخیراً تأکید کرده که خواستار پایان یافتن سریع عملیات نظامی از سوی ارتش اسرائیل در نوار غزه است. البته وی هنوز در این رابطه فشار شدیدی به بی بی وارد نکرده است. مثلاً هنوز شاهد جدول زمانی برای به انجام رساندن عملیات زمینی در این باریکه نیستیم. ترامپ در جریان کنوانسیون ملی جمهوری‌خواهان در ماه ژوئیه 2024 نیز هشدار داده بود، هرچه سریع‌تر باید اسیران دارای تابعیت آمریکایی از غزه خارج شوند.
اما از سوی دیگر وضعیت غزه در نظر اعضای ائتلاف حاکم بر سرزمین‌های اشغالی به شدت از جنوب لبنان پیچیده‌تر است؛ لبنان کشوری مستقل و دارای حاکمیت ملی به رسمیت شناخته شده است، ولی از منظر تندروهای عضو ائتلاف نتانیاهو از جمله ایتمار بن گویر، بتسلائل اسموتریچ، وزرای امنیت داخلی و دارایی و همچنین برخی شخصیت‌های خود حزب لیکود، نوار غزه را منطقه‌ای متفاوت می‌پندارند که باید حاکمیت رژیم اشغالگر قدس را به آنجا نیز تسری داد.
طیف راستگرای حاضر در این ائتلاف با برقراری یک آتش بس دائمی در غزه مخالف هستند و از اشغال مجدد این باریکه و ساخت مجدد شهرک‌های صهیونیست‌نشین در آن حمایت می‌کنند.
اسموتریچ، وزیر دارایی رژیم صهیونیستی اخیراً پیروزی ترامپ را فرصتی طلایی برای تشویق فلسطینی‌ها به «مهاجرات داوطلبانه» از نوار غزه دانسته و خواستار حدود 2.2 میلیون نفر از ساکنان غزه ظرف دو سال آتی شده بود. لیندسی گراهام با رد کردن این اظهارات گفت: «اسموتریچ باید اول صحبت‌های ترامپ را بشنود و نباید تلاش کند ایده هایش را به ترامپ تحمیل کند.»
این سناتور آمریکایی همچنین در این سفر به دیدار با «محمد بن سلمان»، ولیعهد عربستان سعودی اشاره کرد و گفت بن سلمان تصریح کرده که هرگونه حرکت به سوی عادی سازی روابط میان تل آویو و ریاض بدون «مولفه فلسطینی» انجام نخواهد شد. گراهام با رد کردن اشغال مجدد غزه توسط اسرائیل، بهبود اوضاع سیاسی و اقتصادی فلسطین با کمک کشورهای عربی را بهترین رویکرد برای آینده غزه دانست.
اواخر هفته گذشته نیز روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» نیز اعلام کرده بود ممکن است حماس با حضور موقتی ارتش اسرائیل در محور فیلادلفیا در جنوب غزه، موافقت کند. این گزارش به نقل از مقامات ناشناس آمریکایی می‌گوید که گروه‌های مقاومت فلسطینی ممکن است رویکرد عملگرایانه‌تری را در قبال آتش بس اتخاذ کند.
البته عضویت «گیدعون ساعر» در کابینه ائتلافی نتانیاهو باعث شده این کابینه از اسارت جناح راست تا حدی خارج شود. پیش از این رویداد هر یک از دو حزب راست افراطی صهیونیسم مذهبی و قدرت یهودی در صورت خروج از ائتلاف تحت رهبری نتانیاهو می‌توانستند زمینه فروپاشی کابینه را فراهم کنند، ولی با اضافه شدن ساعر حالا این دو حزب باید به طور همزمان چنین اقدامی انجام دهند و در حال حاضر بین رهبران آنها اختلافاتی به وجود آمده است.
اساساً بدون حضور شخصیتی مثل ساعر، ائتلاف نتانیاهو حتی نمی‌توانست به سوی آتش‌بس در جنوب لبنان هم حرکت کند، ولی اکنون با حضور ساعر این استعداد در کابینه رژیم صهیونیستی به وجود آمده که توافق را تصویب کند. از سوی دیگر پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نیز پاره‌‍ای از نگرانی‌های نتانیاهو درباره سیاست خاورمیانه‌ای آمریکا را برطرف کرده و لذا احتمال حرکت به سوی یک آتش‌بس در غزه به ویژه پس از آتش بس در لبنان نیز جدی‌تر خواهد شد.
از سوی دیگر به نظر می‌رسد عدم دستیابی رژیم صهیونیستی به آنچه «پیروزی مطلق نظامی» بر حماس نامیده می‌شد نیز برای هیئت حاکمه این رژیم مسلم شده و با گذشت 14 ماه از عملیات طوفان الاقصی، رفته رفته هیئت حاکمه این رژیم در حال پیدا کردن نگاهی واقع گرایانه‌تر برای پذیرش واقعیت‌های میدانی غزه است. روی دادن همین روند در جنوب لبنان پس از ادعاها و تحلیلهای جاه‌طلبانه سردمداران صهیونیست درباره نابود کردن 80 درصد توانمندی حزب‌الله نیز می‌تواند نشانه مهمی برای تغییر نسبی رویکرد اسرائیلی‌ها باشد.