رئیس جمهور محترم چندی پیش در جریان سفر به نیویورک در  مواجهه با خبرنگاران و سایر افراد حاضر در جمع گفته بود؛ «آمریکا اول بپذیرد که ما آدمیم تا ....» و در مصاحبه تلویزیونی شب گذشته هم گفتند؛  «ما می‌خواهیم ثابت کنیم که به دنبال جنگ و ناآرامی نیستیم» و طی چند ماه اخیر نیز مطالب مشابه دیگری را نیز مطرح کرده‌اند که به نظر می‌رسد سوءاستفاده دشمنان را در پی داشته است و لذا دراین رابطه ذکر چند نکته و سوال ضروری است.

اول این که چه کسی باید ثابت کند که آدم است؟ آمریکا با تفکر سرمایه‌داری و فرهنگ فاسدی که انسانیت را به ورطه سقوط کشانده و تماام تاریخ عمر ننگینش حتی به 300 سال هم نمی‌رسد یا جمهوری اسلامی ایران که از تاریخ تمدنی بیش 7 هزار ساله برخوردار است و حکومتش مبتنی بر اصول و ارزش‌های آخرین دین الهی پایه‌گذاری شده است؟

ایران که طی حداقل ۳۰۰ سال گذشته آغازگر هیچ جنگی نبوده باید ثابت کند که به دنبال جنگ و ناآرامی نیست، یا آمریکا که به گواهی تاریخ طی حدود 240 سالی که از تاریخ حیاتش می‌گذرد، بیش از ۹۳ درصد از آن یعنی حدود ۲۲۰ سال را در حال جنگ و دخالت در امور داخلی سایر کشورها در نقاط مختلف جهان(اعم از همسایه و غیرهمسایه) بوده است؟

ایران باید ثابت کند که جنگ‌طلب نیست یا غربی‌ها (آمریکا و اروپا) که رد پای آنها در اکثر قریب به اتفاق جنگ‌های چند سده اخیر از جمله؛ جنگ‌های جهانی اول و دوم، جنگ ۸ ساله رژیم بعثی عراق علیه ایران، جنگ علیه مسلمانان در بوسنی و هرزگوین و سایر جنگ‌ها و آشوب‌ها در پنج قاره جهان به‌ویژه در غرب آسیا و منطقه ما کاملاً محسوس و آشکار است؟

ایران که هیچ پایگاه نظامی در اروپا و آمریکا یا سایر قاره‌ها ندارد باید ثابت کند که به دنبال صلح و آرامش است یا آمریکا که هم‌اکنون علاوه بر حدود ۶ هزار پایگاه نظامی که در خاک خود دارد، بالغ بر ۸۵۰ پایگاه نظامی بزرگ و کوچک و دهها زندان و بازداشتگاه در کشورهای مختلف جهان ایجاد نموده و فقط ۱۸ مورد از بزرگترین آنها را در اطراف ایران مستقر کرده است؟ 

ایران که بنا بر دعوت رسمی کشورهای منطقه برای مبارزه با گروه‌های تروریستی به کمک آنها شتافته باید ثابت کند که در پی جنگ و ناآرامی نیست، یا غربی‌ها که خودشان این گروه‌ها را ایجاد، سازماندهی، تربیت، تسلیح و پشتیبانی کرده‌اند و سپس به بهانه واهی مبارزه با همین گروه‌ها بدون دعوت کشورها در خاکشان خیمه زده و در حال آتش‌افروزی و غارت منابع آنها هستند؟

ایران که همواره حامی کشورهای ضعیف و مورد ستم و در پی تعامل دوستانه مبتنی بر احترام و منافع متقابل با سایر کشورها بوده باید ثابت کند که با هیج‌کس دشمنی ندارد، یا آمریکا و غرب که فقط به منافع خود می‌اندیشند و دائماً در حال آتش‌افروزی در سطح جهان بوده و تمام قد در حال حمایت و پشتیبانی از حکومت‌های ظالم و فاسد و سگ‌های هاری مانند رژیم اشغالگر قدس هستند که تمام قوانین بین‌المللی را زیرپا گذاشته و هزاران انسان بی‌گناه را به وحشیانه‌ترین شکل ممکن به خاک و خون کشیده است؟

آقای دکتر بزرگوار اصلاً تا به حال با خود اندیشیده‌اید که چرا آمریکایی‌ها به خود اجازه می‌دهند که از آن سوی جهان بدون مجوز دولت‌های منطقه (حتی با فرض درخواست غیرتحمیلی برخی از آنها) در این نقطه از زمین حضور پیدا کنند و در امور داخلی آنها دخالت نمایند، اما حضور ایران اسلامی را حتی با دعوت رسمی کشورها برای مبارزه با تروریست برنمی‌تابند؟

کلام آخر این‌که؛ چرا ما باید برای اثبات خود در پی اخذ تأییدیه از دشمنان قسم‌خورده خود باشیم و انجام کارهایمان را منوط به مقبولیت موضوع از سوی آنها بدانیم در حالی که آنها هرگز و هرگز چنین شأن و جایگاهی برای ما قائل نیستند؟ آیا به نظر جنابعالی بیان این نوع مطالب نوعی خودباختگی و خود‌تحقیری در افکار عمومی جامعه و ضعف و انفعال در نگاه دشمنان تلقی نخواهد شد؟

باور بفرمایید در شرایط فعلی که نظام سلطه به خیال خام خودش به جِد و با ترفندهای مختلف در پی سقوط نظام اسلامی ایران عزیز است، به تعبیر رهبر معظم انقلاب کسب مؤلفه‌های قدرت برای پیشرفت کشور در ابعاد مختلف علمی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و نظامی تنها از طریق اتکاء به نیروهای درونزا ممکن است و به قول معروف نمی‌توان با آویزان شدن به دیگران قدرت را کسب کرد.

بنابراین مسئولین محترم نباید مسائل را طوری بیان کنند که از اساس اشکال داشته باشد و به سوءاستفاده دشمنان و تضعیف موقعیت کشور منتهی شود.