روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: وزیر اسبق مسکن در زمان دولت هفتم و هشتم و نماینده ویژه پزشکیان در اقتصاد دریامحور در اظهاراتی گفته است: باید با آقای ترامپ مذاکره کنیم؛ نمی‌شود که مسائل کشور را معلق نگه داشت. ضمن اینکه مجموع حاکمیت نظام هم به مذاکره رو در رو رسیده است.
جدای از این که اساساً تمام توان مدعیان اصلاحات در ماه‌های اخیر صرف شکستن تابوی مذاکره با شخصیت جنایتکار و بدعهدی همچون ترامپ رئیس‌جمهور آتی آمریکا شده است، در این رهگذر بی‌ربط‌ترین و بی‌تخصص‌ترین افراد در حوزه سیاست خارجی نیز وظیفه پمپاژ این خط رسانه‌ای را برعهده گرفته‌اند.
از سویی دیگر این فرد و این دسته از افراد با چه اطلاعی و مبتنی بر چه منبعی از تصمیم نظام برای مذاکره به اصطلاح رو در رو یا به زبان دیگر مستقیم با آمریکا سخن به میان می‌آورند؟
فارغ از نکته فوق، این طیف مبتنی بر چه پشتوانه تاریخی و چه تضمینی، کشور را به مذاکره با فرد عهدشکن و جنایتکاری همچون ترامپ دعوت می‌کنند؟
آیا آنان نسخه‌ای برای سیاست تهاجمی ترامپ در مقابل ایران دارند یا همچون همیشه ساده‌ترین و ساده‌لوحانه‌ترین جواب یعنی عقب‌نشینی را در هر مسئله‌ای تجویز می‌کنند؟
تجربه اعتمادسازی و حسن‌نیت برجام که به سرعت با خروج آمریکای دولت اول ترامپ از این توافق به شکست انجامید چه دستاوردی را برای کشور به همراه داشت؟
آیا عقب‌نشینی‌های قبلی در سعدآباد و بروکسل و برجام منجر به حسن نیت دولت‌های دموکرات و جمهوریخواه آمریکا و دیگر طرف‌های مقابل و ترمیم روابط شده است که طیف غرب‌گرای داخلی مجدداً مسئولان کشور را به مذاکره با فردی همچون ترامپ دعوت می‌کنند؟
عدم پاسخ و طفره رفتن مدعیان اصلاحات از پاسخ به این سؤال‌ها نشانگر این است که طرح توصیه‌هایی همچون مذاکره مستقیم با آمریکا بیش از اینکه ناشی از ساده‌اندیشی این طیف باشد، متأثر از رویکرد خیانت بار آنان نسبت به منافع ملی کشور است.
