به گزارش الف به نقل از یورونیوز، تیمی بین‌المللی از محققان، به سرپرستی پژوهشگرانی از دانشگاه ادینبرو و کالج کینگ لندن، برای این منظور داده‌های ژنتیکی ۶۸۰ هزار نفر مبتلا به افسردگی و ۴ میلیون نفر بدون افسردگی را از ۲۹ کشور مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
این نوع مطالعه به دی‌ان‌ای و نشانگرهای ژنتیکی افراد نگاه می‌کند تا ببیند آیا انواع ژنتیکی خاصی با یک ویژگی یا بیماری خاص (در این مورد افسردگی) مرتبط هستند یا خیر.
محققان ۶۹۷ نوع ژنتیکی را شناسایی کردند که ۲۹۳ مورد از آن‌ها تازه کشف شده‌اند.
این مطالعه ۳۰۸ ژن خاص را با خطر بالاتر افسردگی مرتبط دانسته و نتیجه گرفته است که ژن‌های مرتبط عمدتاً با نورون‌ها (نوعی سلول مغزی) در نواحی مانند آمیگدال و هیپوکامپ در ارتباط بودند.
کاترین لوئیس، استاد اپیدمیولوژی ژنتیکی و آمار در کالج کینگ لندن و یکی از نویسندگان اصلی مطالعه، در این باره می‌گوید: «افسردگی یک اختلال بسیار شایع است و هنوز چیزهای زیادی درباره زمینه‌های بیولوژیکی آن باید فرا بگیریم.»
وی افزود: «این یافته‌ها نشان می‌دهد که افسردگی تا حد زیادی یک اختلال چندعاملی (پلی‌ژنیک) است و راه‌هایی برای تفسیر این یافته‌ها به راه‌حل‌‌هایی جهت مراقبت بهتر از افراد مبتلا به افسردگی باز می‌کند.»
هرچند ژنتیک یکی از عوامل افسردگی است، این بیماری به شدت تحت تأثیر عوامل اجتماعی و روان‌شناختی نیز قرار دارد. عوامل خطر دیگر شامل تجربه‌های آسیب‌زا یا استرس‌زا، سابقه سایر اختلالات روانی و سوءمصرف مواد است.
دکتر جیکوب کراوس، پژوهشگر ارشد مرکز مغز و ذهن دانشگاه سیدنی، در این باره یورونیوز گفت که این مطالعه «شاهدی هیجان‌انگیز و الهام‌بخش از قدرت همکاری جهانی است».
وی اضافه کرد: «این کشفیات به وضوح نشان می‌دهند که افسردگی مجموعه‌ای از شرایط بسیار پیچیده است، و نه یک حاصل بیماری واحد، که ممکن است ناشی از فرآیندهای مختلفی باشد که در زمان‌های مختلف در طول زندگی دچار مشکل می‌شوند.»
دکتر کراوس گفت: «بسیاری از محققان و پزشکان از چشم‌انداز استفاده از 'امتیازات خطر پلی‌ژنیک' در کلینیک هیجان‌زده‌اند. این امتیازات مجموعه‌ای از خطر ژنتیکی مولکولی فرد برای یک بیماری خاص (یا مجموعه‌ای از بیماری‌ها) است.»
این نوع ابزار پیش‌بینی‌کننده می‌تواند در کلینیک‌های سلامت روان، به ویژه برای جوانان، کمک کند تا مشخص شود که آیا یک فرد در مسیر ابتلا به یک نوع جدی از بیماری روانی است یا خیر.
با این حال، وی تأکید کرد که «خطر ژنتیکی قطعی نیست».
دکتر جیکوب کراوس گفت: «ممکن است فردی خطر ژنتیکی بسیار بالایی برای یک اختلال افسردگی داشته باشد اما به دلایل پیچیده‌ای که ممکن است در سطح فردی غیرقابل تشخیص باشند، به آن مبتلا نشود.»
وی افزود: «این می‌تواند بالقوه مضر باشد که پزشکان این خطر ژنتیکی را به این فرد اطلاع دهند. بنابراین باید با دقت ملاحظات لازم را سنجید.»
طبق داده‌های سال ۲۰۱۹، حدود ۷ درصد از اروپاییان از افسردگی مزمن رنج می‌برند و زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
درمان‌های افسردگی شامل روان‌درمانی یا دارو برای موارد متوسط یا شدید است. دکتر بریتنی میچل، پژوهشگر مؤسسه تحقیقات پزشکی کوئینزلند در استرالیا، در این باره گفت: «در حالی که افسردگی یک مشکل عمده در حال رشد سلامت است، ما به روش‌هایی نیاز داریم تا بتوانیم آن را بهتر درمان کرده و از بروز آن پیشگیری کنیم.»
وی افزود: «مطالعات بزرگ‌تر و فراگیرتر مانند این مطالعه به ما کمک می‌کند درمان‌های بهتری توسعه دهیم که در نهایت زندگی‌ها را بهبود می‌بخشد و میزان شیوع افسردگی را کاهش می‌دهد.»
نتایج مطالعات تازه در نشریه علمی «Cell» منتشر شده است.