آنچه در گردهمايي امسال مجاهدين خلق در فرانسه از نظر دور ماند، حضور معاون پارلمان مصر در راس هياتي رسمي بود كه متاثر از هياهوي «تركي فيصل» كمتر به آن توجه شد. اين هيات بلند پايه مصري، رسمي ترين مهمانان اين گردهمايي بودند و حضورشان نشانه اي از پيگيري سياستي ويژه از سوي مصر در قبال ايران تلقي مي شود.

رهبران ايران حمايت از گروه هاي «اهل سنت» غزه را شاهدي بر سياست هاي فرا مذهبي خود در منطقه معرفي مي كنند و همواره با تكيه بر همين واقعيت، اتهام فرقه گرايي به جمهوري اسلامي را بي اساس مي خوانند.

در مقابل اين ادعاي جمهوري اسلامي، سازمان مجاهدين خلق تنها گروه در دسترس بلوك عربستان مي باشد كه اعلام حمايت ايشان از آن، فرصت انكار نيات «ايراني ستيزانه» و «شيعه ستيزانه» را در اختيارشان قرار مي دهد.

علاوه بر خواست برائت جستن از اتهام ضد شيعي و ضد ايراني بودن از جانب همه حاميان مجاهدين خلق، مصر انگيزه هايي اضافه تر از ديگران نيز دارد. هرگاه صحبت از فلسطين و غزه باشد، مصر هم به ميان مي آيد. به نظر مي رسد كه مصر ضمن حمايت خاص از سازمان مجاهدين خلق، در پي استفاده از اين اهرم براي اخراج ايران از معادلات غزه مي باشد.

(بحران اقتصادي مصر كه سبب وابستگي اين كشور به امداد كشورهاي جنوبي خليج فارس شده، انگيزه هاي مشاركت مصريان در تقسيم كار بلوك عربستان جهت انزواي ايران در خاورميانه را تقويت كرده است. استفاده مصر از ابزارهايي كه براي فشار بر ايران در اختيار دارد، خود يك ماجراي جدي خواهد شد!)

ايجاد "وحدت ملي در فلسطين" و پيشبرد "صلح ميان فلسطين و اسرائيل" دو برنامه اصلي دولت مصر هستند كه با جديت پيگيري مي شوند. اما علي رغم هماهنگي محمود عباس و عبدالفتاح سيسي، رقابت اختلافي ميان تركيه و مصر بر سر جلب نظر گروه هاي سياسي غزه، اين مجال را همچنان به ايران داده كه نفوذ خود در غزه را حفظ كند.

رييس تشكيلات خودگردان كه نماينده رسمي فلسطين محسوب مي شود، جهت ساماندهي به موضع فلسطينيان در كنفرانس آينده طرح صلح فرانسه، اخيرا مشورت هاي نزديك و ديدارهاي رسمي متعدد با مقامات ارشد مصري داشته كه همين همنشيني مي تواند زمينه اي شده باشد تا محمود عباس تحت تاثير تمايلات دولت مصر و جهت اثبات حسن نيت، ضمن ديدار با «مريم رجوي» همراهي با سياست مصري ها را به نمايش بگذارد.

همچنين برجسته شدن افتراق و ناهمسويي ميان ايران و تشكيلات خودگردان در آستانه كنفرانس بين المللي صلح، تاثيرگذاري موضع جمهوري اسلامي بر اين مذاكرات را اندك مي كند.

ديدار محمود عباس و مريم رجوي دست كم مي توانست به تعويق بيفتد اگر دولت جمهوري اسلامي نيز همصدا با همه دوست و دشمنان، درگذشت برادر محمود عباس در روزهاي گذشته را تسليت مي گفت. رهبر «جنبش فتح» سال پيش نيز نماينده عالي رتبه اي به تهران فرستاده بود تا شايد با اين ابتكار اختلافات في مابين كاهش يابند.

الف