اين عجب، نقطه ي خال تو به بالاي لب است

از شگفتي هاي روزگار يكي هم اين است كه واژه هاي "نيمار" و "بيمار" در يك نقطه ي بالا و پائين تفاوت دارند يعني وقتي نيمار مصدوم شد تمام برنامه هاي فيل بزرگ به هم ريخت و برزيل بيمار شد.

بيماري حاد سندرم آلماني كه سرزمين قهوه را تا سرحد مرگ پيش برد دل و دماغي براي هم تيمي هاي نيمار باقي نگذاشته است. كاروان جام جهاني به آخر راه خود رسيده بود و همه منتظر بازي پاياني بودند.

اما بازي رده بندي حكايت ديگري بود. دوست و دشمن مي دانند حتي اگر سلسائو همان بلائي را كه آلمان در نيمه نهائي به سرش آورده بود در بازي رده بندي سر هلند می آورد فقط مانند داروي مسكن، مي توانست كمي آنان را آرام كند ولي درمان نه، زيرا وقتي جام جهاني در سرزمين قهوه برگزار مي شد، قهرماني اگر شير مادر نباشد ارث پدر برزيلي ها حتما" بود.

از روز سقوط تا هميشه، دشمنان قسم خورده ي برزيل و در راس آنها آلبي سلسته به فرماندهي يك ياغي بزرگ به نام ديه گو مارادونا، همه انگشتان يك دست به اضافه ي دو انگشت اضافي از دست ديگر را به همه نشان مي دهند و لبخند مي زنند لبخندي كه بهاي آن، فوران آتشفشان خشم ملتي است كه خود را عين فوتبال مي داند. اگر در اوج بدشانسي هاي برزيل، آرژانتين به قهرماني برسد شايد رستاخيز اشك و خشم از دل دويست ميليون برزيلي سر برآورد و كشوري را غرق آشوب كند.

سلاطين سامبا مثل اكثر مردم دنيا بيش از بازي رده بندي، چشم به بازي نهائي داشتند و بيش از خود به آرژانتين مي انديشیدند.

اگر در كشور طلائي پوشان آمريكاي لاتين از اهالي، سوال شود بين پيروزي برزيل و شكست آرژانتين، كدام يك براي شما در اولويت است خواهند گفت: البته شكست رقيب. اين يعني اوج شگفتي هاي فوتبال در سرزميني كه اين ورزش بي رحم و بي منطق و صد البته معجزه گر، يك قرن و اندي است جزئي از زندگي روزمره ي آن ها است.

الف