در خبر ها آمده بود ۱۷۰۰ تن سیب زمینی در استان فارس دفن شده است. اینکه سیب زمینی ها از کشاورزان خریداری شده یا نشده بود، قبل از فساد یا بعد از فساد دفن شدند، برای تنظیم بازار دفن شدند یا چرا بین فقرا تقسیم نشدند مسائل ثانویه موضوع است.

مسئله اصلی این است که تولید یک محصول کشاورزی متناسب با نیاز کشور نیست. یک سال همین سیب زمینی کم تولید می شود و قیمتش به میوه های لوکس تنه می زند و سالی به رایگان توزیع می شود و سالی دفن می شود.

مسئله خیلی ساده است، در این کشور سیستم مدیریت منابع غذایی و سیستم های مدیریت پهنه های کشاورزی وجود ندارد! راه حل هم ساده تر است، استفاده از مدیریت سیستم های اطلاعاتی (mis) ؛ چیزی که سال هاست در دنیا ظهور و بروز موثر در فرآیند های تصمیم گیری دارد.

سیستمی که وزارت کشاورزی باید سال ها پیش آن را ایجاد و بر اساس برآورد نیاز های مصرفی کشور، نوع کشت در پهنه های کشاورزی کشور را مدیریت می کرده است.


سیستم های آنلاینی که اطلاعات سطوح زیر کشت کشور را همراه با اطلاعات جغرافیایی و ظرفیت تولید در اختیار مدیران قرار داده و آن ها می توانند با در نظر گرفتن مزیت های رقابتی مناطق کشور، تولید محصولات کشاورزی را در سطح کشور توزیع کرده و از کمبود یا ازدیاد تنوابی محصولات کشاورزی جلوگیری می کنند.

اهرم مدیریتی پیش خرید محصولات کشاورزی، که هم اکنون نیز به عنوان ابزار حمایتی از تولید کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد می تواند ضمانت اجرائی تصمیمات مبتنی بر سیستم های اطلاعاتی باشد.

حال در این میان به جای بحث های ثانویه، مدیران وزارت جهاد کشاورزی باید پاسخگو باشد که چرا با گذشت سالها از ارائه خدمات اینچنین در حوزه فناوری اطلاعات، مدیریت منابع غذایی در کشور به صورت سنتی و پیش سنتی در حال انجام است.

الف