رییس جمهور وزیری را به مجلس معرفی کرد و مجلس به او رای اعتماد داد که تنها 8 صفحه برای وزارت خانه ی آموزش و پرورش برنامه داشت! تنها 8 صفحه. آیا بس نیست این نقطه نگاه ضعیف و سطحی به اموزش و پرورش که قرار است نظام را سرپا نگه دارد؟ ایا زمان ان نرسیده که بفهمیم فرهنگ و شئور جمعی جوانان ما دارد به زوال ابتذال کشیده می شود در اثر بی کفایتی این ارگان و نالایقی سردمدارانش؟ تا کی باید انقلاب لطمات این نوع تربیت کاملا غیر اسلامی و سردرگم و بدون فکر را تحمل کند؟
اموزش و پرورش بن مایه تمام مسایل و مشکلات و پیشرفت های جامعه است. وقتی فرد در مدرسه یاد نمیگیرد از منابع باید به مقدار نیاز استفاده کند، چطور از او توقع صرفه جویی و تجمل نگرایی داریم؟ وقتی اصلا نمیداند کار تیمی و وحدت چیست چرا باید امیدوار باشیم در اداره اخلاق را در قبال همکار و مراجعش رعایت کند واز کارش نزند یا به فکر مردم محرومی باشد که در سرما گاز ندارند و کمتر مصرف نماید؟
اگر زمانی قرار بود انقلاب را صادر کنیم حال به جایی رسیده ایم که باید ابتداییات اسلام را برای جوانان کشور بازگو کنیم. جوانی که تنها چیزی که از اسلام نشانش میدهند اجبار مربی پرورشی به حضور در نمازخانه و نماز خواندن است و تلفظ صحیح قران برای معلم دینی در پایان ترم! جوانی که در کتاب شیمی و فیزیک و زیستش اثری از کشفیات و تاریخچه پیشرفت های مسلمین قبل از اروپا نیست و علم کلا از اروپا شروع شده و به همان جا ختم میشود و اوج حضور ما مسلمین و شرقی ها در مثلث پاسکال- خیام است. همین و بس. بعد ما از او انتظار داریم به خودکفایی و کارافرینی و علم بومی و ... بیاندیشد. کسی که هیچ افتخاری از گذشتگان خودش غیر از هخامنشیان و امیرکبیر سراغ ندارد. پس بعید نیست که کوروش را نماد کند و خالکوبی و گردنبندش سازد.
ما با جوانانمان چ کرده ایم؟ ایا بهشتی و مطهری اگر بودند میتوانستیم با این نسل ایمان گریز در چشمان انقلابیشان نگاه کنیم؟
بعد از جنگ مسئولین فقط شکم مردم را دیدند. دریغا که اگر اندیشه مملو باشد از قدرت، شکم گرسنه قابل تحمل میشود. و اندیشه همراه کننده مردم است برای بهبود و تغییر. اندیشه را از کودکی می اموزند. چنان که امام سال 42 فرمود: سربازان من در گهواره ها هستند!
و ما هنوز هم داریم شکم مردممان را پر میکنیم! ایا پیام انقلاب این بود؟
