الف - اصولگرایان و ریاست مجلس/ عارف یا لاریجانی؟

تردیدی نیست که شانس آقای دکتر لاریجانی برای ریاست مجلس از جناب دکتر عارف بیشتر است. دلایل این امر نیز نیازی به تکرار ندارد و موجب اطاله کلام است.

اما سؤال مهم این است که براستی آیا کرسی ریاست محترم مجلس توسط آقای لاریجانی بیشتر به نفع اصولگرایان است یا آقای دکتر عارف؟ پاسخ ابتدائی به این سؤال روشن است: آقای لاریجانی. چون ایشان یک اصولگرا ست و آقای عارف یک اصلاح طلب؛ اما می‌خواهم پاسخی متفاوت به این نتیجه گیری سنتی بدهم؛ و آن اینکه ریاست آقای دکتر عارف بر مجلس شایدبیشتر به نفع اصولگرایان باشد تا آقای دکتر لاریجانی!

دلایل این ادعا بشرح زیر است:
الف: ریاست بر مجلس دهم که ترکیبی مساوی از هر دو جناح است و در شرایط سخت کنونی نیز تشکیل شده است، بسیار مشکل است. بگذارید تادوستان اصلاح طلب این شرایط دشوار را مدیریت کنند. مدیریت بر این مجلس با ترکیب ویژه خود که در مجالس پس از انقلاب بی سابقه است، طعمه ای نیست که بدان دل بست. اگراصلاح طلبان اعتقاد دارند که می‌توانند در این شرایط مجلس را مدیریت کنند، چرا آنان رامحروم کنیم؟ حالا که آنان چنین می‌خواهند، چرا ما از توان و انرژی "علی آقا" در لابی کردن و مدیریت نمایندگان و ارتباط با دولت و دیگر قوا برای حل مشکلات مجلس مایه بگذاریم؟

ب: اگر لاریجانی رئیس مجلس شود، چهره بیرونی مجلس، اصولگرا خواهد ماند؛ و دولت می‌تواند باز هم بخشی از کاستی‌های خود در یک سال باقی مانده (و شاید سه سال بعد از آن را) به گردن مجلسی بگذارد که ریاست آن با لاریجانی است؛ اما اگر عارف رئیس مجلس باشد، انتظارات عمومی از اصلاح طلبان که هم دولت را دارند و هم مجلس را دو چندان می‌شود. آنگاه معلوم خواهد شد که چه کسانی باید "پاسخگو "باشند و چه کسانی از پاسخگوئی طفره می‌روند. پیام انتخاباتی برخی از مردم (بالاخص مردم تهران) هماهنگی دولت با مجلس است. بگذارید به این خواست بخشی از مردم ایران هم پاسخ مثبت دهیم.

ج: آقای لاریجانی، دارای ظرفیت فردی و سیاسی بالائی است. این فرد اگر در لباس ریاست مجلس باشد، تمام انرژی او مصروف اداره مجلس و هماهنگی با سایر قوا خواهد شد؛ اما اگر این ظرفیت در داخل پارلمان قرار گیرد، انرژی زیادی از او آزاد می‌شود که بخش عمده ای از آن در اختیار اصولگرایان قرار خواهد گرفت. لاریجانی در قامت ریاست مجلس، ملاحظاتی با دولت خواهد داشت اما زمانی که در پائین بنشیند، این ملاحظات را نخواهد داشت و فرصت‌های او برای نقادی عملکرد دولت چند برابر می‌شود.