در زمان وزارت آقای حاجی بابایی که انتظار زیادی هم از ایشان برای رفع مشکلات فرهنگیان وجود داشت، تنها اقدام شایسته ای که در این رابطه انجام گرفت و علیرغم اشکالات فراوان در خور تقدیر می باشد برقرار بیمه ی طلایی بود که البته با نشیب و فرازهایی همراه بود و متاسفانه در دوره ی جدید وزارت با چالش های بیشتری روبرو شد.

در این خصوص نکاتی به نطر نگارنده ی این سطور می رسد که امید است مورد توجه بیشتر مسئولان قرار گیرد و باعث بهبود کیفیت این خدمت گردد:

۱-از ابتدای برقراری این بیمه، فرهنگیان برای دریافت هزینه های درمان با کاغذبازی های خسته کننده و دردسر های فراوانی روبرو بودند که بسیاری اوقات از دریافت آن صرف نظر می نمودند که البته این روند تا حدودی رو به بهبود می رفت اما با تغییر شرکت بیمه گر دوباره از صفر شروع شد.

۲-از اولین سال اجرا تاکنون همواره حق بیمه ی پرداختی افزایش یافته است که با توجه به افزایش هزینه های درمان این امر طبیعی به نظر می رسد اما لازم بود برای هزینه هایی که دارای سقف پرداخت می بود مانند هزینه ی زایمان یا لیزیک، این سقف ها نیز متناسب با افزایش هزینه ها تغییر می کرد اما چنین اتفاقی نیفتاد که ظاهرا این موضوع از طرف مسئولان مربوطه در وزارت آمپ مغفول مانده است.

۳- قرار ربود نیمی از حق بیمه توسط اموزش و پرورش پرداخت شود که بسیاری اوقات مبلغ حق بیمه از پرسنل دریافت گردید از جمله در فیش مربوط به تیرماه نیز ناباورانه این اتفاق را شاهد بودیم و در این خصوص اعتماد فرهنگیان بطور کامل از بین رفته است.

۴-حذف هزینه های دندانپزشکی که علیرغم ثابت ماندن سقف آن از ابتدا تا سال قبل در سال جاری بطور کلی حذف گردید ضربه ای به وضعیت درمانی فرهنگیان وارد نمود و آن ها از این حداقل نیز محروم نمود در حالی که تحت پوشش بودن دندانپزشکی ضروری به نظر می رسید.

۵-با وجود آن که می شود چند ماه قبل از پایان قرارداد به فکر تمدید آن بود و ایرادات احتمالی را برطرف نمود متاسفانه همه ساله در پایان قرارداد یعنی ابتدای اردیبهشت فرهنگیان با بلاتکلیفی روبرو می شوند و ضرر و زیان مالی و روانی ناشی از سهل انگاری مسئولان را می پردازند.

امید است این نکات مورد توجه قرار گیرد و در آینده شاهد وضعیت بهتری باشیم.

الف