الف - ۳ نمونه زورگیری رسمی و بالابردن هزینه زندگی

اجبار مردم به استفاده از دفاتر رسمی ثبت اسناد و پرداخت هزینه غیرضروری، به جای استفاده از دفاتر ناجا.

اجبار مغازه داران به پرداخت هزینه به ازای هر تراکش از پوزهای بانکی، به جای دریافت این هزینه از بانک ها که نفع زیادی از پول های مردم می برند.

اجبار مردم به استفاده از سیستم پیامکی، به جای نرم افزارهای رایگان اینترنتی با تلاش برای فیلتر موارد خارجی بدون جایگزینی سیستم های داخلی رایگان.

این ها فقط سه نمونه از مواردیست که نهادهای حاکمیتی، به خاطر داشتن قدرت تحمیل، می توانند مقداری از درآمدهای خود را از جیب مردم برداشت کنند.

مالیات های غیررسمی فوق تنها نمونه هایی از فهرست طویل زورگیری های رسمی به شمار می روند که روز به روز نیز بر فهرست آنها اضافه می شود.

در مقابل، طرح هایی مالیات بر دلالی مسکن مسکوت گذاشته شده و با همکاری دولت و مجلس حذف می شوند. بانک ها به شرکت های خودشان تسهیلات می دهند و دولتی ها از یک سو از کاهش شدید تورم صحبت می کنند و از طرف دیگر حاضر به کاهش نرخ سود -حداقل بر اساس همان تئوری هایی که با استناد به آن نرخ سود را بالا برده بودند- نیستند.

ناکارآمدی و گران اداره کردن کشور به گران شدن زندگی می انجامد. استمرار این وضعیت مستقیما به نارضایتی سیاسی از حاکمیت می انجامد. باید فکری کرد.