الف - بر تـو ای «ماهِ بنی هاشم» درود

زادۀ «اُم البَنین»، عبّاس(ع) جان
اسوۀ جود و یقین عبّاس(ع) جان

در تَـشَبُــّه حیـدر(ع) ثـانی تـویی
«بـوفـضائـل» مــاهِ نـورانی تـویی

بـر «بنی هاشم» شُکـوهِ ایـزدی
جلـوه ای از قـهـر حَـّی ِسرمـدی

خوانده زینب(س) برتو لالاها بسی
تــا بگــردی یـاورش در بـی کسی

بر تـو ای «ماهِ بنی هاشم» درود
بی گمـان از تـو چنیـن باید سرود:

بـا تـو مـعـنـا می شود مـردانگی
در جـوار «شمـع ِحـق» پـروانگی

از تــو آمــوزد «وفــــاداری» بـَشَر
«کــربــلا» آمــوزۀ خــون و خـطـر

بی تـو کِی معـنـا دهد کـربُـبَـلا؟!
ساقـی لب تـشنگـانِ خیـمـه ها

جز تـو ای دستـت قَـلَم از بـازوان
کو عـلمداری به غایت جانـفشان

صـفـدر ثانی سِپـَهـدار حسین(ع)
خـادم دُردانـه غمخـوار حسین(ع)

تـشنگی شرمندۀ احـسـانِ تـــو
شد خِـجـِل رود فُـرات از جان تـو

آب همچـون تـو جوانـمـردی ندید
آنـچـنـان دریــــای پُــر دردی ندید

آب در حیــرت، ز آن فـضـل و کـَرَم
تـشنه لب ماندی چو اطفالِ حَرَم

ای «ابـوفـاضل» عمـویِ کـودکـان
نیست همشأن تـو در کُلّ جهـان

تاج غـیـرت بـر سرت شد استـوار
نـام نیـکت تـا ابــد شد مــانـدِگـار