فضای فرهنگی و هنری این روزهای ایران متاثر از مرگ یکی از خوانندگان جوان کشور است. مرحوم مرتضی پاشایی به ناگهان با مرگ خود راهی صد ساله را در یک شب پیمود و جاودانه شد. شاید بسیاری از مرد مثل خود من آهنگی از وی نشنیده بودیم و قیافه اش را نیز ندیده بودیم اما این روزها سبب شد که برای ارضای حس کنجکاوری و پی بردن به دلیل محبوبیت این خواننده جوانمرگ یک سری از آهنگ های وی را بارها و بارها گوش بدهم تا بتوانم بر اساس فهم خود حقیقتی از آن بیرون بکشم.

جامعه جوان ایران بین واقعیت های اجتماعی و روابط مجازی گیر کرده است و بشدت در حال تحلیل رفتن هست. جوان ایرانی بین حقیقت و واقعیت درگیر است. حقیقتی که درونش پرورش می دهد و آن وابسته شدن و تقسیم خود است با نیمه گمشده ای دیگر و واقعیتی که اتفاق نمی افتد و دور زدن ها، دروغ ها، خیانت ها و ... باعث شده است تا بین حقیقت خود و واقعیت های جامعه شکاف عظیمی مشاهده کند و بیشتر از قبل در خود فرو رود و پلی نیز نمی بیند تا بتوان آن ها را به هم نزدیک کند.

آهنگ های مرحوم پاشایی دقیقا انگشت روی این واقعیت ها و حقیقت ها گذاشته است. پشت کردن ها اما انتظارها و می توان این حقیقت و واقعیت ها را در آهنگ ها شنید و حس کرد و جوان ایرانی به شدت با این آهنگ احساس نزدیکی می کند چرا چون زبان حال او را که در گلو خفته است را حنجره مرتضی پاشایی بازگو می کند.

اجتماعات مردمی و حضور مردم عادی خصوصا جوانان در تشییع جنازه مرحوم مرتضی پاشایی نشان داد تشکیل سمینارها، همایش ها، کارگاه های آموزشی، برنامه های رادیو و تلویزیونی و شوهای قالب بندی شده نتوانسته است آنچه را جوان ایرانی درعرصه ابراز علایق دارد را بفهمد. به عبارتی دست اندرکاران، جوانان را نفهمیده اند که بخواهند برای درد درونی او نسخه بپیچند.

جوان ایرانی درگیر است. درگیر این که چگونه عشق واقعی را بیابد، چگونه آنرا پرورش دهد و چگونه آنرا نگه دارد؟! اگر بتوانیم واقعیت ها را درست کنیم می توانیم او را از حقیقتت خودش دربیاوریم و یقینا به راحتی با واقعیت روبرو و کنار خواهد آمد. عشق های مجازی بشدت انسان های واقعی را تحت تاثیر قرار داده است.

دست اندرکاران فرهنگی و روانشناسان و جامعه شناسان برای فهمیدن جوان ایرانی که امروز داغدار مرتضی پاشایی شده است باید و باید و تاکیدا باید آهنگ های او را گوش کند و واقعیت های ایرانی را از درون آن بیرون بکشد.

الف