هر چه منتظر ماندم ببینم مردم به جای تاثیر گیری و در موج قرار گیری صحنه ساختگی خوابیدن سربازهای مرزبانی در زمان دستگیری، کمی سوال کنند دیدم نخیر تازه یادداشت جدید نویسندکان سایت الف که مظلومیت این سربازان را مضاعف می کرد باعث شد جوابیه ذیل را بنویسم:

من متاسفم برای این نویسنده باهوش! و سایرین که تحت تاثیر یک صحنه ساختگی قرار گرفتند. متاسفم نیز برای مسئولین که برای این که تقصیر سربازان خوابیده! گفتند: برای این که به این نتیجه برسید فیلم را بررسی و باز بینی کنید نوع خوابیدن سربازها به روی شکم، و نوع بیدار شدنشان که نشان می داد خواب نبودند بلکه داشتند رل خواب اجباری توسط جیش العدل را بازی می کردند، نوع واکنش آنها که همزمان با بالا زدن چادر همه از خواب بیدار شدند!، اگر خواب نبودند و دراز کشیده بودند هم هیچ واکنشی به صدای آمدن جیشی ها ندادند تازه اسلحه ها را هم بیرون انداخته بودند! و هیچ خبر هم نداشتند که آن منطقه چقدر نا امن است! انگار وسط میدان انقلاب تهران چادر زده بودند.

و از همه مهمتر بالا زدن چادر توسط نیروی جیش العدل بدون ترس از این که درون چادر کیست تیر بار است اسلحه است؟

فیلمبرداری راحت و با سکانس و سناریو در یک چنین صحنه حساس، بیرون بودن اسلحه ها از چادر
نوع خوابیدن سربازها و بسته بودن دست آنها از پشت، نشان نداد فیلم کامل صحنه توسط جیش العدل.

عزیزم شما با دقت در این صحنه می بینی که صحنه کاملا ساختگی بود در واقع جیش العدل در حمله خود که بدلیل در راس تپه بودن چادر و حرفه ای نبودن ۴ سرباز و باخت قطعی سربازها با داشتن ۵ کلاش و ظرفیت تیر محدود که جیشی ها در بیرون و پخش بودند و سربازها ۵ تایشان در دید قطعا سربازها شکست خورده بودند.

بنابراین قطعا قبلا اینها را دستگیر کرده و خلع سلاح کرده بودند و لباس هایشان را در آورده بودند و بعد صحنه سازی فیلمبرداری مجدد کرده بودند که ضمن تحقیر سربازها و قدرت نظامی مستقر در استان برتری و قدرت خود را نشان دهد.

اما مسئولین و بخصوص آن نماینده های مجلس که سابقه نظامی هم دارند و روزهای اول با شدت و حدت از برخورد با سربازها به دلیل خوابیدن می گفتند چرا این روزها ساکت شدند؟ چه شده اگر واقعا به حرفشان معتقدند باید تا آخر کار بروند.

چرا مسئولین نظامی جواب این مظلومیت مضاعف بر این سربازهای در مظان اتهام خواب بودن سخن نمی گویند و با ساکت بودن و جواب دوپهلو گفتن ضعف فرماندهی خود را با صحنه ساختگی اجباری خوابیدن سربازها پوشش می دهند؟

اما نکته جالب:
در ادامه نیز مردم احساسی فیسبوک نشین با دیدن صحنه کباب درست کردن توسط این سربازها در زمان دستگیری شروع به حمله به آنها کردند.

این صحنه نیز سناریوی بعدی جیش العدل بود که سربازها مجبور به بازی در آن شده بودند آیا در حالی که دانایی فرد از بینشان رفته و کشته شده و آنها نیز در انتظار و ترس این که نفر بعدی بین آن ها برای انتخاب جهت اعدام شدن کیست؟ کدام انسانی در این وضعیت میتواند کباب درست کند و شاد باشد عیر از این که از تهدید توسط قاتل مجبور به ایفای هر نقشی شوند.

فرماندهان شهید ۸ سال دفاع مقدس اگر یک بسیحی هم خطا می کرد آن را بر عهده خود می گرفتند نه این که در مجلس و بدون خبر از واقعیت در حالی که عضو کمیسیون امنیت ملی هستند از برخورد با سربازها بگویند.

اما سوال از فرماندهان:
سنگر باید چادر باشد یا گونی های شن یا بتون مسلح قابل حمل یا دفنگاه در خاک؟

الف