هیئت تجاری قطر به ریاست معاون وزیر خارجه آن کشور در هفته اول خرداد۹۳ سفر یک روزه ای به بوشهر داشت تا طی حضوری چند ساعته ضمن بازدید از ظرفیت های سرمایه گذاری، راه های توسعه ی تجاری با این نزدیک ترین استان ایران به کشور قطررامورد بررسی قراردهد.

این بازدید ۳ماه پس از دیداری است که وزرای خارجه ی دوکشور در تهران با یکدیگر داشتند و منجر به امضای تفاهم نامه ای گردید که به موجب آن، طرفین بر سر ایجاد یک منطقه ی آزاد تجاری به توافق رسیده بودند و بر این مبنا بود که اکبر ترکان دبیر شورای عالی مناطق آزاد کشور در نشستی خبری گفت،پس از آن که طرف قطری سه نقطه کشورشان رابرای ایجاد منطقه آزاد مشترک با ایران پیشنهاد داد و ما هم شهر بوشهر،بندر عباس وجزیره قشم را معرفی کردیم تا پس از تعین نقاط مورد نظر در دو کشور،سرمایه گذاران دو طرف در آنها سرمایه گذاری نمایند.

مشاور رئیس جمهوردر ادامه ی اطلاع رسانی خود، سرمایه گذاری مشترک در قالب مناطق آزاد دوکشور را از آن جهت مهم دانست که دولت قطر میزبانی مسابقات جام جهانی ۲۰۲۲میلادی را برعهده خواهد داشت و این یعنی ظرفیت کاری بالا با برآورد سالیانه ۵۰ تا۷۰ میلیارد تومان.

با این ترتیب و با توجه به این که دبیرشورای عالی مناطق آزاد کشور دو ماه پیش و استاندار بوشهر اخیرا خبر از تمایل قطریها برای ایجاد منطقه ی آزاد مشترک با بوشهر داده اند باید انتظار داشت که طی ۸سال آینده حداقل ۴۰۰ میلیارد تومان برای استان بوشهر ظرفیت کاری ایجاد شود؟ واقعیت این است که به نظر می رسد قرائت و انتظارات دو طرف ازایجاد منطقه آزاد مشترک و تبادلات تجاری متفاوت است زیرا در حالی که مشاور رئیس جمهورتایران صحبت از ایجاد ظرفیت کاری در منطقه آزاد مشترک می کند معاون وزیر خارجه قطر اما از زیبایی ها وظرفیت های موجود در بوشهر سخن می گوید وبه مشابهت آب و هوایی این بندر با کشورش اشاره می کند که می تواند محل مناسبی باشد برای سرمایه گذاران قطری و تاکید می کند که بخش های خصوصی و دولتی کشور و البته از این فرصت استفاده خواهند نمود.

تفاوت این دیدگاه ها از آنجا ناشی می شود که دولتمردان ما به مزایا ومزیت های فرضی چشم دوخته اند که در صورت میزبانی مسابقات جام جهانی ۲۰۲۲در قطر نصیب کشور ما خواهد شد واین در حالی است که حالا دیگر همه می دانند فشار کشورهای رقیبی همچون انگلستان، ژاپن واسترالیا بر فیفا برای باز پس گیری میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ از قطر درپی انتشار گزارش های جدید در باره ارتشای قطری ها برای گرفتن میزبانی بیشتر از گذشته شده ولاجرم دست یابی کشورمان به اهداف پیش بینی شده را با اما واگرمواجه ساخته است.

اما قطریها به ظرفیت ها وتولیدات بالقوه و زیبایی هایی چشم دوخته اند که هم اکنون در بوشهر موجود است و استفاده از آنها نه تنها دور ازدسترس نیست بلکه مقامات دولتی وخصوصی استان آن چنان در استقبال و پذیرایی از هیئت قطری سنگ تمام گذاشتند که عبداله بن محمد الرمیحی سرپرست آن هیئت در پایان بازدید خود از بوشهر زبان به تقدیر گشود و اظهار امیدواری نمود که در آینده ی نزدیک شاهد گسترش روابط تجاری واقتصادی بوشهر و قطر باشند.

حال چنانچه برموارد پیش گفته، گزارش سایت جام در تاریخ ۱۸بهمن ماه۱۳۹۲ را هم اضافه کنیم که نوشته بود، پس از توافق ژنو یکی از سیاست های کلان وزیر نفت ایران مذاکره با غول های نفتی وگازی جهان همچون شرکت های توتال فرانسه، شل و برتیش پترولیوم انگلیس و انی ایتالیا بوده و این تصمیم دیرهنگام در حالی به مرحله ی اجرا درآمده بوده که صندوق سرمایه گذاری قطرکه درواقع چیزی شبیه صندوق ذخیره ارزی خودمان است، از چندین سال پیش شروع به خرید سهام شرکت های نامبرده نموده و آنقدر پیشرفت داشته که در حال حاضربه یکی از شرکای اصلی آنها تبدیل گردیده واز طریق اعمال نفوذ در هیئت مدیره ی آن غول های نفتی، مانع از بازگشت آنها به ایران گردیده است.

با عنایت به آنچه به رشته ی تحریر درآمد، به اعتقاد صاحب این قلم، علاقه ی مقامات دولت قطر از انتخاب بوشهر برای ایجاد منطقه آزاد تجاری وتوسعه ی اقتصادی با این بندر، نزدیکی بیشتر با تاسیسات گازی وپتروشیمی عسلویه یعنی منطقه ای که میدان گازی مشترک با ایران در آنجا قراردارد می باشد تا همزمان با اقدامات برون مرزی، از داخل نیز مراقب منافع کشورشان باشند، آیا مقامات تصمیم ساز و تصمیم گیرنده ی کشور ماهم چنین ملاحظاتی را مد نظر دارند؟

الف