الف - شوک بزرگ؛ اصولگراها با یک نامزد می آیند

مطابق نظرسنجی های موجود، مجموع آرای نامزدهای اصولگرا نزدیک روحانی است. نکته مهم شیب رشد آرای اصولگرایی است که تندتر از رای روحانی است. بسیاری از مرددها در شهرستان ها و روستاها با گسیل جانفداهای تبلیغاتی ستادهای رئیسی و قالیباف، رای شان به نفع اصولگرایی تعیین تکلیف شده است. با این وضعیت تنها یک شوک بزرگ نیاز است تا اصولگراها در انتخابات دوازدهم پیروز رقابت شوند.

البته رای روحانی نیز بی جهش نیست. روز گذشته پیام خاتمی و روزشمار کناره گیری جهانگیری و هاشمی طبا کمک کرد تا رای روحانی پرقدرت تر شود. با این حال جامعه از کناره گیری جهانگیری و هاشمی طبا باخبر بود و از ابتدا هم این دو نامزد را پوششی تلقی می کرد. اما وحدت اصولگرایی بیشتر شبیه یک شوک انتخاباتی است.

تا چند روز پیش همه ارزیابی ها حضور توامان نامزدهای اصولگرا بود. اما از دو روز گذشته برخی تحلیل ها در محافل سیاسی اصولگرایی و ستادنامزدها به این سمت رفته است که برای تغییر آرای مرددها نیاز به یک شوک انتخاباتی داریم که با وحدت نامزدهای اصولگرا محقق می شود.

به این ترتیب بزودی یک نامزد اصولگرا به مردم معرفی می شود.

اما نکاتی که باید برای انتخاب "نامزد وحدت" مورد توجه قرار گیرد چندین مورد است؛

یک. نامزدی که انتخاب می شود باید هم از جهت کمیت رای و هم کیفیت رای پیشتاز باشد. کمیت رای در وضعیت نظرسنجی ها روشن می شود و کیفیت رای از جهت ترکیب رای در سبد آرای نامزدهاست. باید بررسی شود که هر نامزد اصولگرا که کناره گیری کند آرایش کدام سمت می رود.

دوم. انتخاب نامزد نهایی باید خروجی وحدت نامزدها باشد نه ائتلاف. وحدت یعنی یکی شدن و ائتلاف یعنی به نفع هم کنار رفتن. وحدت فراتر از ائتلاف است. کناره گیری های از جنس سال 92 بی فایده است.

سوم. زمان وحدت هم مهم است. نباید این کناره گیری آنقدر دیر اتخاذ شود که پیامش در وضعیت تولید انبوه و اشباع خبری به میان مردم نفوذ پیدا نکند.

چهارم. نامزدی باید کناره گیری کند که مردد ها را بسمت آرای رقیب نبرد. کسی که تا امروز مردد بوده است یعنی نمی خواهد سیاسی رای دهد. نباید دوقطبی ایجاد شود که افراد مردد مجبور به رای سیاسی شوند. در این صورت معلوم نیست رای سیاسی همیشه به نفع اصولگراها عمل کند.

پنجم. نامزدی باید کناره گیری کند که توجیه طرفدارانش برای تغییر رای به سمت نامزد دیگر در کوتاه مدت میسر باشد. آرای ایدئولوژیک و اعتقادی و سیاسی قابل پیش بینی اند و کم ریسک اند. حذف نامزد آرای اعتقادی، ممکن است سخت و تلخ باشد اما در نهایت این اطمینان وجود دارد که به سبد رقیب جابجا نمی شوند؛ چون اعتقادی اند.