الف - دفاع از امنيت و آرامش خون مي خواهد

سردار حسين همداني اولين شهيدي نيست که ما در راه دفاع از حرم حضرت زينب (س) و امنيت ملي ايران مظلومانه در خاک غربت از دست داديم.

شهيدي که سال ها، از همان اوايل تشکيل سپاه، دست اندرکار شکل دهي و سازماندهي اين ارگان مهم بود، در بزنگاه هاي مهم دفاع مقدس مسئوليت داشت و کنار حاج همت و حاج احمد متوسليان و ... مخلصانه جنگيد تا حتي يک وجب از خاک ايران به حضور متجاوزان آغشته نباشد.

و حالا که تهديد شکل و موقعيتش عوض شده، حاج حسين همداني از نخستين کساني بود که باز هم براي آن که مرزهاي ايران از گزند تروريست ها در امان باشد و روزي مجبور نباشيم دوباره در مرزهاي غربي مان اين بار با تروريست ها بجنگيم، به سوريه رفت تا هر آنچه از دوران دفاع مقدس تجربه اندوخته بود در اختيار محور مقاومت بگذارد.

حاج حسين همداني و افرادي از جنس او که روزها و شب هاي سختي را در جبهه هاي دفاع از ايران گذرانده اند به خوبي مي دانند که هدف از به هم ريختن سوريه تنها به هم ريختن يک کشور و تصرف چند شهر و روستا نيست. چه اين که اگر مردم ايران اکنون در ميانه جنگ هاي منطقه، در امنيت زندگي مي گذرانند، نتيجه آن است که ما نه چسبيده به مرزهاي جغرافيايي که کيلومترها دورتر از مرزها مشغول دفاع بوده ايم و هستيم و آن جا که هدف از بحران ها برهم زدن امنيت ايران در کوتاه مدت و درازمدت باشد، ايران هوشمندانه چه پيدا و چه پنهان مقابل برهم خوردن امنيت خود و منطقه ايستاده است.

شهادت حاج حسين همداني در سرزمين سوريه که مزين به نام مبارک عمه سادات (ع) است، به خودي خود از ۳ منظر بايد مورد توجه جدي قرار گيرد:

۱ - برخي کشورها از جمله آمريکا درحالي در سالگرد يک سالگي ائتلاف ضد داعش خود قرار گرفته اند که براساس گزارش برخي نهادهاي نظامي و امنيتي طي اين مدت ۹۰درصد حملات هوايي شان در بيابان ها و مناطق خالي از سکنه و تروريست بوده است. آمريکايي ها که بعضا حتي محموله هاي تسليحاتي و غذايي براي تروريست ها از هواپيماهايشان به زمين انداخته اند، نه تنها اقدام جدي براي بيرون راندن تروريست ها در سوريه نداشته اند بلکه در يک سال گذشته داعش و ساير گروه هاي تروريست قدرت بيشتر هم گرفته اند و مناطق بيشتري را تصرف کرده و افراد بيشتري را سلاخي کرده اند.

تازه ترين سناريوي متناقض غربي ها در سوريه نيز در چند روز اخير شکل گرفته است. جايي که در مقابل حملات هوايي روسيه آمريکايي ها رسما خواستار توقف حملات به تروريست هايي شده که آن را «تروريست خوب»مي دانند. شهادت شهيد حسين همداني، که هنوز هم که اين سطور را مي نويسم باورش بسيار سخت است، در کنار خون پاک شهداي ديگر ايران که در سوريه يا عراق هنگام دفاع از محور مقاومت بر زمين ريخته شده، برخلاف ادعاي غربي ها نشان مي دهد که ايران در دفاع از آن چه مرزهاي امنيت ملي و اعتقادي خود مي داند،جدي است و آن را نه از کابين خلبان که روي زمين هاي پر از کمين و مين و ... دنبال مي کند.

و در اين مسير ابايي از آن ندارد که ارزشمندترين گوهرها و سرمايه هاي انساني اش را رهسپار بيابان هاي سوريه کند. پر واضح است که آنچه در سوريه مي تواند معادلات جبهه نبرد را در مسير نهايي قرار دهد نه عمليات هاي هوايي بلکه نبرد رودررو با تروريست هاست. خون شهداي ايران نشان مي دهد که ما مي دانيم اگر مي خواهيم دامنه ناامني ها و سلاخي ها توسط تروريست هاي تکفيري خداي ناکرده به شهرها و روستاهاي مرزي ما کشيده نشود بايد با همه وجود مقابل تروريست ها بايستيم و در اين مسير حاج حسين ها را چه باک که خون پاکشان نثار امنيت و آرامش ايران شود.

۲ - از دست دادن حاج حسين همداني در سوريه، شايد يکي از سنگين ترين ضايعه هايي باشد که از ابتداي آغاز بحران سوريه تاکنون ما به خود ديده ايم. گرچه به خاک و خون کشيده شدن صدها هزار زن و کودک بي گناه در منطقه به خودي خود ضايعه اي سنگين است.
با اين حال مي خواهم بگويم براي ما از دست دادن حاج حسين همداني سخت و ضايعه بار است. چه آن که جبهه مقاومت فردي متخصص را پس از ۴ سال کسب تجربه در عرصه ميداني سوريه از دست داد و بايد تنها اميدوار باشيم که براي جايگزيني اين مردان بي ادعا و پرافتخار اقدامات مناسبي انجام شده باشد که عرصه ميداني ما از اين اسطوره ها، چه در حوزه معنوي و چه در حوزه تخصص نظامي، خالي نباشد.

۳ - صبح جمعه که خبر شهادت حاج حسين همداني را شنيدم، ناخودآگاه در ذهنم مرور کردم که کمتر از يک هفته تا محرم مانده وحيف که سردار نماند و اين محرم را نديد. اما ظريفي مي گفت، خوشا به حالش که اين محرم را کنار ارباب خواهد بود، خوشا به حالش که شهد شهادت را از شقي ترين تفکرات چشيد، مانند مولايش علي (ع) و اربابش حسين (ع).

در دوره‌اي که همه کفر مقابل همه اسلام ايستاده است، خوشابه حال حاج حسين که خودش را در روز مباهله، به مباهله قرن بيست و يکم رسانده بود. حالا در روزي که غربي ها به دنبال برنده جايزه صلح نوبل بودند، سردار جايزه اش را گرفت و در شبي که مزين به نام اباعبدا...(ع) است ميهمان سفره حضرت شد. جايزه صلح را بايد به حاج حسين داد که بار آخر که به سوريه مي رفت گفته بود: «اين بار احساس مي کنم بازگشتي نيست...» جايزه صلح را به سردار حسين همداني مي دهيم که موي سپيدش را با خون سرخ خود خضاب کرد و به ديدار ارباب شتافت تا ثابت کند براي ما دفاع از انقلاب اسلامي و امنيت ايران و مبارزه با تروريسم نه در ائتلاف هاي گوناگون و پر سروصدا که در ميدان نبرد با خون معنا مي شود.چه اين که «...فيا سيوف خذيني»

منبع: روزنامه ی خراسان