مردم امیدوار ما همواره برای تغییر رویکرد ها به عرصه میدان انتخابات می آیند اما سوال این است که آیا آنچه که پیش از انتخابات انتظار داشته همان بعد از انتخابات تحقق پیدا می کند یا راهی دیگر پیموده خواهد شد و این مساله چه پیامدی برای دولت ها دارد.

به هر حال ملتی به امید تغییراتی در عرصه اقتصاد، سیاست و فرهنگ وارد انتخابات شده اند اما چرا بعد از انتخابات موضوع به مسیر دیگری کشانده می شود و گویی هرچه که مسوولین منتصب می کنند مورد دلخواه مردم بوده و خواهد بود. ظاهر ما باید بایستیم و بگوییم" هرآنچه آن خسرو کند شیرین بود". اما دلسوزانی که با عشق برای انتخابشان نگرانند به دلایلی از وضعیتی که پیش می رود نگران هستند و بیمناک از اینکه ممکن است دور باطل تاریخ سیاست بازی در ایران تکرار شود و از این دست گرفته و به آن دست داده شود.

ظاهرالامر شعار شایسته سالاری رخت بر بسته و شعار رابطه مداری در دستگاه ها حاکم شده به گونه ای که در برخی دستگاه ها چندنفر همه تغییرات مدیریتی شده و هرکه از دوستان را بخواهند پست می دهند و این موضوع به گونه ای پیش می رود که ممکن است باعث رویگردانیدن مردم از انتخاب خود شوند که اگر قرار بود مملکت به این شیوه اداره شود پس انتخابات چه معنایی دارد.

خلاصه اینکه به عنوان یک از کسانی که به رییس جمهور رای داده، این شیوه انتخاب و انتصاب مدیریتی را در دستگاه ها به ضرر دولت یازدهم دانسته و فکر می کنم بهتر است شایسته سالاری و با دادن برنامه افراد تعیین شوند گرچه تا حال خیلی ها پست های از روی رابطه گرفته شده است و این وضعیت می رود که همان دور باطل را در تاریخ سیاست ایران تکرار نماید.

الف