الف - کاش قدر استوانه های نظام، کشور و انقلاب را می دانستیم

کاش قدر استوانه های نظام، کشور و انقلاب را می دانستیم

خبر خیلی زود در همه جا پیچید. من خبر بیماری ایشان را در محل کار شنیدم. دقایقی پس از شنیدن خبر بیماری ایشان، مانند روزهای قبلی و پس از فارغ شدن از کارهای روزانه عازم منزل شدم. من مسیر محل کار تا منزل را همیشه پیاده طی می‌کنم. امروز هم مانند روزهای قبل پیاده راهی منزل شدم. ولی در دلم آشوب بود. در راه خدا خدا می کردم که هر چه زودتر بهبود یابند. ولی نگران بودم. انگار اتفاق بدی قرار است بیفتد. ته دلم احساس خوبی نداشتم.

وقتی به خانه رسیدم خبر ناگوار را از پسرم شنیدم. شبکه های اجتماعی و سایت های اینترنتی با سرعت برق و باد خبر ناگوار درگذشت هاشمی را به همه جا مخابره کرده بودند. جوانان هم چون پای ثابت شبکه های مجازی هستند خبر را زودتر شنیده و پخش کرده بودند. با جرات بگویم بعد از خبر درگذشت امام خمینی این ناگوارترین خبری بود که شنیدم.

چقدر فاصله بیماری تا مرگ ایشان کم بود. انگار همه این اتفاق در چشم بر هم زدنی اتفاق افتاد. هاشمی رفت و با رفتنش کشور، نظام و ملت یکی از استوانه هایش را از دست داد. بهترین یاداشت را آقای توکلی در مورد ایشان نوشت. آقای توکلی با این یادداشت کوتاه آن چه را که باید در مورد ایشان گفته و نوشته می شد گفت و نوشت و چه زیبا نوشت.

اگر شخص دیگری در مورد ایشان مطلبی می نوشت این قدر آرامم نمی کرد. هاشمی رفت، مظلومانه هم رفت ولی ای کاش قدر استوانه های کشور، نظام و انقلاب را بیش‌تر می دانستیم تا رفتن شان این گونه مظلومانه نباشد.