سال ها بود که نسبت به عزل و نصب وزرا و به دنبال آن معاونین و مدیران کل و رئسای ادارات بی تفاوت بودم و هیچ گاه برای انجام وظیف ام به نیروهای شاغل در این پست ها توجهی نداشته و هم کاران را نیز به انجام وظیفه خود صرف نظر از توجه به این عزل و نصب ها تشویق می نمودم تا اثرات این جابجایی ها به حداقل برسد. اما در این یک مورد بی انصافی نمایندگان در برخورد جناحی و حزبی با وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش کمی قابل تامل است.

امیدوارم از رای عدم اعتماد خود به آقای نجفی به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش، خوشحال و مسرور باشید بر خلاف من به عنوان یک دبیر شاغل در این وزارت که ۲۲ سال است به این شغل نه چندان شریف از دیدگاه شما اشتغال دارم که اگر اعتقاد به شرافت این شغل داشتید حتما از فرهنگیان حوزه ی نمایندگی خویش نظر ایشان را درباره فرد پیشنهاد شده جویا می شدید که البته احتمالا جویا شده و آگاه به تمایل این قشر زحمت کشیده و وارسته به شخصیت دانا و آگاه به مشکلاتشان بوده اید، اما چه کنید که تعهد شما به حزب و گروه ها سود بیشتری دارد. کاش رای اعتماد به وزرای پیشنهادی مخفی نبود آن وقت نمایندگان محترم مجبور بودند تا وضعیت حوزه نمایندگی خود را در رای خود تاثیر دهند.

بنده به عنوان یک دبیر ریاضی و مقتضیات شغل خود، چندان وابسته به حقوق اداره نبوده ام، اما می دانم که در این هشت ساله و شاید بهتر است بگویم در این دوازده شال گذشته روز به روز وضعیت فرهنگیان به قهقرا رفته است و هم اینک که این قشر متخصص و تحصیلکرده چشم امیدی به بهبود وضعیت معیشتی خود دوخته بودند و با معرفی جناب نجفی کورسویی از امید در ایشان ایجاد شده بود که آن هم به واسطه جناح بندی های نمایندگان گرامی به یاس تبدیل شد، کاش می شد یک نظر سنجی علمی و معتبر در مورد محبوبیت ایشان در جامعه فرهنگیان انجام داد.

به یاد دارم که در زمان وزارت آقای نجفی احترام و منزلتی که فرهنگیان داشتند اگر ایده آل نبود حداقل قابل قبول بود و طرح های اجرا شده و طراحی شده برای اجرا در زمان ایشان کم کم داشت وضعیت را به سوی شرایط قابل قبول تری پیش می برد که جناب آقای خاتمی با معرفی نیروهای ضعیف و به دنبال آن جناب آقای احمدی نژاد با معرفی نیروهای بسیار ضعیف تر باعث بازگشتن دوره یاس و ناامیدی به جامعه فرهنگیان شد.

حال نمایندگان محترم را به دست تقدیر می سپارم و برای ایشان طلب مغفرت می کنم.

الف