گزارش ویژه؛
معرفی کامل ورزشگاه میزبان فینالِ لیگ قهرمانان
بخش ورزشی الف، 8 خرداد 95
8 خرداد 1395 ساعت 15:47
در روز افتتاحیه رسمی سن‌سیرو، میلان و اینتر در یک مسابقه دوستانه روبروی هم قرار گرفتند. رقابتی پرگلی که با برتری ۶-۳ اینتری‌ها به پایان رسید.
آی اسپورت- هفتمین ورزشگاه بزرگ قاره اروپا، امشب از مهم‌ترین مسابقه باشگاهی در این قاره میزبانی خواهد کرد. بعد از ۱۵ سال، فینال لیگ قهرمانان اروپا دوباره به سن سیرو برمی‌گردد تا بعد از ۷ سال، ایتالیایی‌ها دوباره برگزارکننده مراسم اهدای جام در این تورنمنت باشند. این مسابقه بعد از مدت‌ها، دوباره همه صندلی‌های سن‌سیرو را پر از جمعیت خواهد کرد تا هیجان به ورزشگاه قدیمی ایتالیایی برگردد. با تنزل اینتر و میلان، سن‌سیرو در چند سال اخیر به ندرت با استقبال ویژه‌ای روبرو شده اما حالا که صحبت از طرح‌های جدید اقتصادی در هر دو باشگاه و قدرت‌گرفتن دوباره آن‌ها در فوتبال اروپا داغ شده است، شاید ورزشگاه دوست‌داشتنی شهر میلان هم شکوه گذشته‌اش را به دست بیاورد.
بزرگ‌ترین ورزشگاه ایتالیا
هیچ ورزشگاهی در فوتبال ایتالیا به لحاظ ظرفیت، با ورزشگاه سن سیرو برابری نمی‌کند. در حال حاضر این ورزشگاه ۱۸ هزار و ۱۸ صندلی دارد. فقط ۶ ورزشگاه در کشورهای مختلف اروپایی از ظرفیت بیشتری نسبت به سن‌سیرو بهره‌مند هستند.
ایده ساخت سن سیرو
در دو دهه اول قرن بیستم میلادی، باشگاه میلان چند ورزشگاه در اختیار داشت و بیشتر بازی‌هایش را در استادیوم ویاله لومباردیا برگزار می‌کرد. کیفیت چمن این ورزشگاه فوق‌العاده بود اما ظرفیت سکوهای آن برای پذیرایی از هواداران پرشمار میلان که هر روز بر تعدادشان افزوده می‌شد، کافی به نظر نمی‌رسید. ایده ساخت سن‌سیرو در همان مقطع به ذهن رئیس وقت باشگاه پیرو پیرلی رسید. استاکینی که آرشیتکت میدان مرکزی میلان بود، برای ساخت این ورزشگاه انتخاب شد. ورزشگاهی که در نوزدهمین روز از سپتامبر سال ۱۹۲۶ رسما افتتاح شد.
اولین بازی در سن‌سیرو
ظرفیت ورزشگاه در زمان ساخت در سال ۱۹۲۶، ۲۶ هزار نفر عنوان شده بود اما ۳۵ هزار نفر برای تماشای اولین بازی در این ورزشگاه حضور پیدا کردند. در روز افتتاحیه رسمی سن‌سیرو، میلان و اینتر در یک مسابقه دوستانه روبروی هم قرار گرفتند. رقابتی پرگلی که با برتری ۶-۳ اینتری‌ها به پایان رسید تا شروع بازی در ورزشگاه جدید برای میلان خوش‌یمن نباشد.
سن‌سیرو صدهزارنفری شد
اولین بازسازی ورزشگاه، سیزده سال بعد از ساخت آن اتفاق افتاد. وقتی که با اضافه شدن تعدادی سکو، ظرفیت ورزشگاه به ۵۵ هزار نفر رسید. در سال ۱۹۵۵ هر دو طبقه سن‌سیرو تکمیل شدند تا این ورزشگاه توانایی میزبانی از صدهزار هوادار را به دست بیاورد و به جمع ورزشگاه‌های سه رقمی دنیا اضافه شود. یک سال بعد، صد هزار تماشاگر در این ورزشگاه حاضر شدند تا از نزدیک برتری سه بر صفر ایتالیا برابر برزیل را تماشا کنند اما چند دهه بعد، فاجعه استادیوم هیسل موجب اصلاح همه ورزشگاه‌های بزرگ اروپا از جمله سن‌سیرو شد و ظرفیت ورزشگاه به ۸۰ هزار نفر کاهش پیدا کرد.
سکوهای صندلی‌دار
بازسازی سن‌سیرو برای جام جهانی ۱۹۹۰، شصت میلیون دلار هزینه به همراه داشت. برای به دست آوردن استاندارد کامل یوفا، همه سکوهای سن‌سیرو برای اولین بار در این سال صاحب صندلی شدند. اضافه شدن یک طبقه به سکوهای استادیوم اما از کاهش ظرفیت آن علیرغم صندلی‌دارشدن سکوها جلوگیری کرد. در این سال سقف جدیدی نیز برای ورزشگاه طراحی شد و از ۱۱ ستون نیز استفاده شد تا به لحاظ استحکام، سن‌سیرو به بهترین وضعیت همه تاریخش برسد.
مالکیت
۹ سال بعد از ساخته‌شدن، سن سیرو در مالکیت باشگاه میلان بود اما از سال ۱۹۳۵ به بعد، باشگاه میلان این ورزشگاه را به شهرداری میلان فروخت. این تصمیم، بودجه لازم برای بازسازی، ترمیم و البته افزایش ظرفیت ورزشگاه را فراهم کرد تا سن‌سیرو خیلی زود در شمار مهم‌ترین ورزشگاه‌های فوتبال اروپا قرار بگیرد. این ورزشگاه هنوز هم در اختیار شهرداری ایتالیاست تا میلان و اینتر جزو معدود تیم‌های بزرگ فوتبال دنیا باشند که ورزشگاه اختصاصی در اختیار ندارند.
خانه مشترک
تا سال ۱۹۴۵، میلان تنها باشگاهی بود که دیدارهای خانگی‌اش را در سن‌سیرو برگزار می‌کرد اما در این سال، اینتری نیز ورزشگاه مشهورشان چیویچا آره‌نا را ترک کردند و سن‌سیرو را به عنوان خانه جدیدشان برگزیدند. چندین دهه است که سن‌سیرو، خانه مشترک میلان و اینتر به شمار می‌رود. در سال‌های اخیر هر دو باشگاه طرح‌های تازه‌ای برای ساخت ورزشگاه‌های اختصاصی جدید در سر داشته‌اند.
سن‌سیرو یا جوزپه مه‌آتزا؟
مرگ فوتبالیست افسانه‌ای فوتبال ایتالیا جوزپه مه‌آتزا که با آتزوری دو جام جهانی را فتح کرده بود، موجب شد که سن‌سیرو در سال ۱۹۸۰ به نام او تغییر پیدا کند. مه‌آتزا برترین گلزن باشگاه اینتر بود و سابقه بازی در میلان را نیز در کارنامه داشت اما طرفداران قدیمی روسونری با این تغییر نام موافق نبودند و به همین خاطر هنوز هم ورزشگاه را با نام سن‌سیرو می‌شناسند.
ابعاد
ابعاد زمین چمن ورزشگاه سن‌سیرو ۱۰۸ در ۶۵ متر است. طراحی اولیه این ورزشگاه از طراحی ورزشگاه‌های انگلیسی الهام گرفته شده بود و به همین خاطر در کنار زمین چمن این استادیوم، هیچ خبری از پیست دو و میدانی نیست.
ورزش منهای فوتبال
فلسفه ساخت سن‌سیرو از همان ابتدا برای رشته ورزشی فوتبال بود اما به جز این رشته، گاهی پای ورزش‌های دیگری نیز به این ورزشگاه باز شد. در سال ۱۹۶۰، یک مسابقه بوکس در این ورزشگاه برگزار شد و در نوامبر ۲۰۰۹ نیز تیم راگبی کشور ایتالیا در حضور ۸۰ هزار نفر که برای راگبی ایتالیا یک رکورد محسوب می‌شود روبروی تیم قدرتمند نیوزیلند قرار گرفت و البته مسابقه را ۲۰ بر ۶ واگذار کرد.
موسیقی و کنسرت
بعد از فوتبال، دومین مسئولیت مهم سن‌سیرو میزبانی از کنسرت‌های موسیقی بوده است. در سال ۱۹۸۰، صد و بیست هزار نفر در این ورزشگاه حاضر شدند تا پرجمعیت‌ترین کنسرت تاریخ کشور ایتالیا را تماشا کنند. کنسرتی که خواننده‌اش باب مارلی بزرگ بود. در سال‌های بعدی نیز باب دیلن، مدونا، دیوید بویی، مایکل جکسون، وان دایرکشن و ... به اجرای برنامه موسیقی در این استادیوم پرداخته‌اند.
موزه سن‌سیرو
همانند بسیاری از استادیوم‌های مطرح، در ورودی سن‌سیرو نیز موزه‌ای بزرگ و باشکوه قرار گرفته که به مرور تاریخچه دو باشگاه اینتر و میلان می‌پردازد. موزه‌ای که پیراهن‌های قدیمی، جام‌های قهرمانی، استوک‌های تاریخی و سایر اشیا و تصاویر مربوط به نراتزوری و روسونری در ان دیده می‌شود.
لوکیشن
سن‌سیرو در غرب میلان، هفت کیلومتر با ایستگاه راه آهن مرکزی و پنج کیلومتر با مرکز شهر میلان فاصله دارد. ساده‌ترین راه دستیابی به ورزشگاه، از طریق ایستگاه مترو است. سن‌سیرو ایستگاه متروی اختصاصی خودش را دارد. علاوه بر مترو، رسیدن به سن‌سیرو با اتوبوس‌های شهری نیز ساده است و از نزدیک‌ترین ایستگاه با حدود بیست دقیقه پیاده‌روی ممکن می‌شود.
اتاق کنفرانس
۱۵۰ متر مربع، فضای درنظر گرفته شده به عنوان اتاق کنفرانس در ورزشگاه سن سیرو است. در این سالن، نزدیک به ۸۰ صندلی به شکل منظمی قرار داده شده اند. چندین میکروفون و چند دستگاه برای سرمایش و گرمایش نیز در این سالن دیده می‌شود. به طور کلی سن سیرو یکی از خبرنگارمحورترین ورزشگاه‌های کره زمین به شمار می‌رود. جایگاه خبرنگاران در این ورزشگاه حدود ۴۰۰ صندلی دارد.
قیمت بلیت
قیمتِ بلیت‌های بازی‌های میلان در سن‌سیرو از ۲۱ یورو آغاز می‌شود و به ۱۷۱ یورو می‌رسد. این قیمت در نبرد با یوونتوس، اینتر و ناپولی بین ۲۶ تا ۲۰۰ یورو است. بلیت دیدارهای اینتر نیز ۲۴ تا ۱۷۰ یورو قیمت‌گذاری شده‌اند. این رقم در مسابقه با رم، جنوا، ناپولی، میلان و یووه با افزایش روبرو می‌شود.
تور سن‌سیرو
بازدید از موزه، زمین چمن، رختکن و اتاق کنفرانس، در تورهای ویژه سن‌سیرو گنجانده شده‌اند. تورهایی که توسط باشگاه میلان برای مدت ۳۰ تا ۴۰ دقیقه برگزار می‌شوند. برای حضور در این تورها و بازدید کوتاه‌مدت از ورزشگاه سن سیرو ۲۰ دلار هزینه لازم است. هزینه بازدید از موزه نیز تنها ۷ دلار است.
فینال‌های اروپا در سن‌سیرو
اولین بار در سال ۱۹۶۵ بود که فینال لیگ قهرمانان در سن‌سیرو برگزار شد. در این مسابقه، اینتر در حضور ۸۹ هزار تماشاگر تیم بنفیکا را با یک گل شکست داد و قهرمانی اروپا را در خانه به دست آورد. فینال بعدی در سن‌سیرو ۵ سال بعد انجام شد. این بار فاینورد سلتیک را از پیش‌رو برداشت و عنوان قهرمانی را از آن خود کرد. تا سال ۲۰۰۱، دیگر هیچکدام از فینال‌های لیگ قهرمانان در سن‌سیرو برگزار نشدند. در این سال، بایرن در این ورزشگاه والنسیا را در ضربات پنالتی شکست داد و عنوان قهرمانی را به دست آورد. ۱۵ سال بعد از آخرین فینال، سن‌سیرو به زودی از فینال این فصل لیگ قهرمانان میزبانی می‌کند.
کد مطلب: 357101
آدرس مطلب: http://alef.ir/vdce7f8xzjh8nzi.b9bj.html?357101