الف - مدارس ایرانی خارج کشور در جذب دانش آموز ناموفق بوده اند

مدارس ایرانی خارج کشور در جذب دانش آموز ناموفق بوده اند

مدارس ایران در خارج از کشور می توانند با حمایت خانواده های کارمندان مامور دولت، خانواده هایی که به صورت موقت به خارج از کشور عزیمت می نمایند و یا دوست داران سیستم اموزشی ایران زمینه ساز تحکیم و ترویج فرهنگ وزبان ایران اسلامی در بین ایرانیان مقیم خارج وحتی سایر اقوام وملل نیز باشند، که متاسفانه به دلیل چالش های عدیده نتوانسته اند ماموریتهای اساسی خود را به عرصه ظهور برساند وعلی رغم هزینه میلیونها دلار در سال تامین کننده نظر ایرانیان ومسئولان محترم نظام جمهوری اسلامی نیستند.

در این مقاله قصد داریم موارد چالشی و حتی چند پیشنهاد جهت بهتر شدن وضعیت این مدارس را ارائه نماییم .
این مدارس در کلیه کشورهای خارجی با استاندارد آموزشی وزارت آموزش و پرورش ایران اداره می شود، استانداردی که هیچگونه انعطاف، نواوری و خلاقیت را در خارج از مرزهای کشور، در مقایسه با دهها استاندارد موجود در کشورهای دیگر نداشته و به هیچ عنوان قابل رقابت با آنها نیست .

همچنین تکنولوژی و امکانات این مدارس در بسیاری از کشورها بسیار پایین تر از استانداردهای روز دنیا به ویژه در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه نظیر مالزی، ترکیه و کشورهای عربی حوزه خلیج فارس است.

نیروهای اعزامی آموزش و پرورش به این مدارس ویژگی و مهارت های لازم تدریس در این مدارس را ندارند. این عوامل و عوامل دیگر باعث می شود ایرانیان مهاجر در کشورهای خارجی و صد البته غیر ایرانیان آن کشورها استقبال مطلوبی از این مدارس نداشته باشند. گواه دیگر بی کیفیتی این مدارس نظام آموزش عالی کشور در سهمیه کنکور مدارس ایران در خارج از کشور است که سهمیه مناطق محروم محاسبه می شود چرا که همگان پذیرفته اند که مدارس ایران در خارج از کشور در سطح مدارس بدون امکانات مناطق محروم هستند. اگر هر کدام از ما کوچکترین امکاناتی داشته باشیم حاضریم فرزند خود را در مدرسه مناطق محروم ثبت نام کنیم؟

همین عوامل باعث می شود که از صدها هزار دانش اموز مهاجر ایرانی شاید کمتر از ۱۰% به مدارس ایرانی روی آورند و بیشتر میل به حضور در مدارس خارجی داشته باشند. جهت اطلاع والدین در پاره ای ازکشورها حاضرند برای ثبت نام فرندانشان دریک سال تحصیلی بیش از ۳۰ میلیون تومان پرداخت نمایند اما حاضر به حضور فرزندانشان در مدارس ایرانی خارج از کشور نیستند.

آیا در شرایطی که کشورهای مختلف دنیا از طریق توسعه استانداردهای آموزشی به شکل غیرمحسوس درحال توسعه فرهنگ و ارزشهای خود به سایر ملل بوده و سالانه میلیونها دلار درآمد برای خود کسب می کنند و آموزش را به عنوان یک صنعت درکنار سایر صنایع درآمدزا برای کشور خود مورد توجه قرار می دهند، زمان ان نرسیده تا مسئولان آموزش و پرورش با توجه به رهنمودهای مقام معظم رهبری در تاکید به اهمیت و توجه به این مدارس اقدامات اساسی و زیربنایی نمایند؟

پیشنهادات:
۱- استانداردهای آموزشی ایران در خارج از کشور از نظر مواد و محتوا با انعطاف بیشتر ارائه گردد.
۲- به جای توسعه کمی به فکر توسعه کیفی مدارس باشیم.
۳- رویکرد اصل ۴۴ قانون اساسی در توسعه کمی وکیفی این مدارس مورد غفلت قرار نگیرد. (البته با تاسف، در چندسال گذشته برخورد سلیقه ای مسئولان آموزش و پرورش در اجرای این اصل در آموزش و پرورش چالشی جدی ایجاد شده است)
۴- آموزش زبان فارسی، تاریخ و فرهنگ ایرانی و زبان انگلیسی خارج از کشور با استاندارد و شیوه های مدرن تر مورد توجه قرار گیرد.