الف - ضرورت های بنیادین در سینمای ایران

1 ــ تدوین راهبرد همه جانبه، پیشبرنده و پویا برای سینما

2 ــ توجه جدی به ضعف های انباشته ی سینمای ایران که اکثریت مدیران سینمایی و خانواده ی سینما را به بند کشیده و در نتیجه، سینمای کشور را به موجودیتی سرگردان و بلاتکلیف تبدیل کرده است:

الف ــ فقدان معرفت اسلامی، فرهنگی، تاریخی و ملی
ب ــ ناآشنایی مفرط با منافع ملی
ج ــ کم سوادی فرهنگی، هنری و اجتماعی
د ــ بیسوادی رسانه ای
ه ــ بی توجهی به مخاطب جهانی به عنوان سرمایه ای معنوی و مادی.
ز ــ بی اعتنایی به سرمایه ها و داشته های فرهنگی و هنری سینمای امروز کشور که گنجینه ای ارزشمند برای ایران است

3 ـ تلاش برای شکل گیری واقعی سازمان سینمایی (آنچه اکنون به نام سازمان سینمایی از آن یاد می شود، یک شوخی تلخ است تا واقعیتی خجسته و بارآور)

4 ـ تجدید نظر جدی در موجودیت و وضعیت گروه مخرب هنر و تجربه

5 ـ انحلال و یا تجدید نظر جدی در ماموریت های مدرسه ملی سینما

6 ــ بازتعریف دقیق، روشن رو به آینده ی بنیاد سینمایی فارابی، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، انجمن سینمای جوان

7 ــ بازتعریف خانه ی سینما و تبدیل آن به یک نهاد صنفی سرپا و کارآمد که به حقوق و تکالیف فرهنگی، اجتماعی و ملی خود آشنا باشد و به آن عمل کند

8 ــ همت قوای سه گانه برای دورانداختن تفکرات غلط و مخربی که در باره ی سینما دارند
و تلاش آنها برای در پیش گرفتن رویه و رویکردی سازنده و همیار نسبت به سینما

9 ــ اصلاح نگاه نهادها و مراکز مذهبی، مراجع بزرگوار تقلید و شخصیت های اثر گذار حوزوی نسبت به سینما