الف - مرد روسي طرفدار ايران در مذاکرات، چرا لبخند به لب دارد

مرد روسي طرفدار ايران در مذاکرات، چرا لبخند به لب دارد

پایگاه اینترنتی نشنال اینترست در گزارشی تحت عنوان «‌ مرد روسی طرفدار ایران در مذاکرات ، چرا لبخند به لب دارد »‌ نوشت :

از زمان تهاجم روسیه به اوکراین روابط میان آمریکا و اروپا با روسیه دستخوش تنش شده است. اروپایی ها به تحریم روسیه روی آورده اند . ولی شاید چندان عجیب به نظر برسد که چرا سرگئی ریابکوف معاون وزیر خارجه و مذاکره کننده اصلی روسیه در مذاکرات ایران و پنج به علاوه یک پس از توافق لبخند به لب دارد. آیا او چیزی می داند که بقیه از آن بی خبرند؟‌

به چندین دلیل می توان گفت توافق هسته ای میان ایران و قدرت های غربی ،‌ به نظر نمی رسد چندان به نفع مسکو تمام شود. به عنوان مثال تاثیر این توافق بر بهای نفت را در نظر بگیرید. سقوط ناگهانی بهای نفت در کنار تحریمها ،‌ اقتصاد روسیه را با مشکل روبرو کرده است ،‌اقتصادی که بیش از هر چیز برای تامین بودجه طرح های ولادیمیر پوتین در جهت ایجاد رفاه اجتماعی و نیز پیشبرد طرح های بلندپروزانه مدرن سازی نظامی ، به طلای سیاه وابسته و متکی است . توافق ایران از هم اکنون تاثیر خود را بر پیش بینی بهای نفت در بازارهای جهانی گذارده است.

همچنین مشخص نیست که روسیه پس از این توافق از محل فروش تسلیحات نظامی به ایران سود خواهد برد. چه چیزی روسیه دارد که می تواند به ایرانی ها تقدیم کند و فرانسه و المان یا حتی آمریکا نمی توانند ؟‌ روسیه مدتی است در صنایع نظامی خود دچار مشکل شده است که تازه ترین آنها در ماجرای سقوط یک فروند بمب افکن توپولف ۹۵ در منطقه خاباروفسک نمود پیدا کرد. تحت این شرایط فروش سلاح به ایران در اینده نمی تواند برای روسیه بسیار سود آور باشد.

اما در بعد سیاسی . تاکنون روسیه برای ایران نقش یک حامی کلیدی را ایفا می کرد. حال رویکرد جدیدی میان تهران و واشنگتن در حال شکل گرفتن است. ولی چرا باید مسکو در این کارزار تسلیم شود و کارت ایران را به طرف آمریکایی واگذار کند؟‌

ولی در این میان ممکن بده بستان هایی به نفع روسیه شکل گرفته باشد. این بده بستان های دیپلماتیک حتی ممکن است پای چین را به میان کشانده باشد. شاید حتی نوعی چانه زنی پشت پرده میان دولت اوباما و روسیه صورت گرفته باشد که آمریکا به ازای همکاری روسیه در خصوص ایران ، از ارسال سلاح به اوکراین خودداری کند- چیزی که کنگره باید درباره ان حساسیت نشان دهد.

تام فریدمن مقاله نویس نیویورک تایمز در این باره می نویسد: « روسیه در این زمینه نقش کمک کننده داشته است. البته با توجه با اختلافات شدیدی که ما با روسیه بر سر اوکراین داریم ،‌ شاید نتوان در این باره نظر قطعی داد . پوتین و دولت روسیه در هر حال به گونه ای در قضیه مذاکرات عمل کرده اند که تعجب همگان را برانگیخته است و باید گفت ما به این توافق دست پیدا نمی کردیم مگر آنکه روس ها با آن موافق باشند و با آمریکا و دیگر اعضای گروه پنج به علاوه یک بر سر مفاد آن همکاری کنند. »‌

با این همه شادمانی که در چهره ریابکوف پس از دستیابی به توافق شاهد هستیم نشان می دهد این چیزی فراتر از همکاری است. این خشنودی از آنجاست که روسیه موفق شده خود را با واشنگتن و اروپا همگام سازد. تعاملی که شاید در ماه های اینده شاهد نتایج آن باشیم. البته شاید هیچ زد و بند پنهانی صورت نگرفته باشد ، ولی این امیدواری به وجود آمده که مسکو در ایفای نقشی حمایت کننده ،‌ بتواند به روند تعامل و همکاری معمول با آمریکا و متحدان اروپایی آن بازگردد. امیدی که احتمالا نقش بر اب نخواهد شد.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما