الف - دولت و تهاجم فرهنگی

حوزه فرهنگ همچنان مظلوم‌ترین حوزه در برنامه‌های توسعه كشور است. فرهنگ در مختصات برنامه توسعه جمهوری اسلامی به عنوان یك كشتزار بزرگ، بخش «دیمی» محسوب می‌شود كه به آبیاری نیازی ندارد و فقط منتظر بارش‌های الهی است.

محرم، صفر و رمضان فصل بارش‌های الهی در سرزمین‌های وسیع و خشك فرهنگ كشور است كه توانسته است روح معنویت اسلامی ـ ایرانی را در كشور كهنسال ما حفظ كند. ایران ریشه در اعماق فرهنگ بشری دارد و سهم عظیمی در بازتولید تمدن بشری ایفا می‌كند.
همانطور كه واردات و قاچاق كمر تولید اقتصادی را در داخل شكسته است، فرهنگ وارداتی و قاچاق كالاهای فرهنگی می‌رود تا كمر تولید اصیل فرهنگی را در داخل بشكند.

صدها كانال ماهواره‌ای و دسترسی بی حساب و كتاب به اینترنت و دگرگونی‌های وسیع در وادی ارتباطات و اطلاعات به مثابه آبیاری قطره ای و بهره‌مندی از تكنولوژی روز، سرزمین‌های خشك فرهنگی ما را سیراب كرده و آثار وجود خود را در سبك زندگی ما، گویش‌ها، لباس و پوشش ما و حتی آرایش ظاهری ما نشان می‌دهد.

مشكل ما در حوزه فرهنگ بسیار عمیق و جدی است. ما در وضعیتی قرار داریم كه هنوز به درستی ابعاد آن را نمی‌شناسیم. پوسیدگی فرهنگی آهسته و پنهان عمل می‌كند. موریانه تبلیغ و ترویج احكام مدرنیته حیات فرهنگی ما را تهدید می‌كند و آثار خود را در حوزه سیاسی نیز نشان می‌دهد. رسانه ملی در برابر این تهاجم سهمگین اولین سنگر و قوی‌ترین آن است. دولت در حالی كه با افتخار اعلام می‌كند كه اینترنت پرسرعت را به اعماق روستاها برده است نسبت به تامین بودجه رسانه ملی بی‌مهری می كند. مفهوم این رویكرد آن است كه دولت دست اندركار تسهیل واردات فرهنگی غرب به جامعه و بی‌اعتنا به قاچاق كالاهای فرهنگی، جلوی تولید فرهنگی اصیل اسلامی ـ ایرانی را سد كرده است.

فرهنگ كشور در طول قرون متمادی با تلاش علما و دانشمندان و خردمندان جامعه ایرانی با تلاش مستمر نسل‌ها مثقال مثقال به دست آمده است. اكنون این گوهر گرانبها در معرض تاراج تندبادهای فرهنگ مدرنیته با سرعت محیرالعقول قرار دارد. هجوم فرهنگ و ارزش‌های مدرنیته از مشروطه به ساخت سیاست، اقتصاد و فرهنگ كشور شروع شد. علما، دانشمندان و روشنفكران در برابر این هجوم ایستادند و از استقلال فرهنگی اسلام و ایران جانانه دفاع كردند اما این نبرد همچنان ادامه دارد و اكنون شكل پیچیده‌تری به خود گرفته است.

نظام و دولت در حوزه امنیت ملی خوب عمل كرده است. تست موشك‌های بالستیك و به رخ كشیدن شهر و شهرك‌های موشكی در عمق ۵۰۰ متری زمین رعشه بر اندام دشمن انداخته است. كشور اكنون از نظر مراقبت دفاعی در زمین و هوا و دریا در وضعیت بی‌نظیری به سر می‌برد. به طوری كه تجاوز لشكر و حشم آمریكا در طول دو هزار كیلومتر مرز آبی ما در جنوب رصد می‌شود و تفنگداران آمریكا با خفت و خواری به اسارت گرفته می‌شوند. اما در حوزه فرهنگ و اجتماع، مرزهای ما به شدت مورد هجوم و تجاوز دشمن است. آنها نه تنها مرزهای جغرافیایی ما را درنوردیدند، بلكه حتی در كوچه و خیابان و به داخل خانه‌های ما راه یافته‌اند.

علامت استیلای فرهنگی همین پرچمی است كه به صورت آنتن‌های ماهواره بر سر پشت بام خانه‌ها خودنمایی می‌كند. كاهش بودجه رسانه ملی به معنای آن است كه دولت در برابر این تهاجم وسیع دشمن حاضر نیست حتی جیره غذایی سربازانی را كه در این وادی می‌جنگند تامین كند.

دولت از امكانات وسیع خود برای جلوگیری از این هجوم بی‌امان استفاده نمی‌كند. سایت‌ها و كانال‌های ماهواره‌ای، فیلم‌های پورنو و مستهجن عفونت فرهنگی تولید می‌كند. دولت حتی حاضر نیست از طریق فیلترینگ جلوی این عفونت را بگیرد. عمق فاجعه وسیع‌تر از آن است كه تصور شود.

دولت بودجه ۹۵ را بی‌برنامه بسته است و حاضر نیست در این مورد فكری كند. حوزه‌های علمیه، مراكز علمی و فرهنگی كشور، ان.جی.اوهای مردم نهاد، مساجد، تكیه‌ها، هیئت‌های مذهبی و... باید فكری بكنند، اگر امروز به فكر آن نباشیم فردا خیلی دیر است.