بنده یک دانشجوی دوره دکتری دانشگاه تهران هستم، که بر خلاف سیاق عموم هم درسانم ترجیح دادم در کشور عزیزم ایران بمانم. اما روز به روز عرصه بر بنده و دیگر دوستانی که تصمیمی مشابه بنده گرفته اند سخت تر و سخت تر می گردد. در حالی که همدرسان سابق خود را می بینیم که با فراغ بال و آسایش خاطر در دانشگاههای معتبر بین المللی به فعالیتهای علمی خود ادامه می دهند، ما در اینجا هر روز باید با مشکلات معتنابهی دست و پنجه نرم کنیم.

یکی از مهمترین مسائلی که گریبانگیر دانشجویان پسر دوره دکتری است، مسئله خدمت سربازی است. از آنجا که اکثر دانشجویان دوره دکتری متاهل هستند و پس از اتمام دوره به سنین بالای ۳۰ سال میرسند، داشتن خدمت سربازی پس از این دوران برایشان حقیقتا ترس آور است. لذا دانشجویان برای حل این مشکل مجبور به انجام پروژه های کسر خدمت سربازی در طول دوران تحصیل هستند که عموما تمامی دوران دکتریشان را در بر میگیرد. علاوه بر آن برای خروج از کشور برای ارائه کنفرانس و یا فرصت مطالعاتی باید مراحل اداری عدیده­ای را بگذرانند. درواقع این افراد چندین دغدغه را باید همزمان پیش ببرند: ۱- انجام پروژه تحصیلی، ۲- انجام پروژه های کسر خدمت سربازی، ۳- انجام پروژه های جنبی برای کسب درآمد حداقلی و امرار معاش، ۴- پاسخگویی به نیازهای خانواده نوپایشان.

با این ترتیب کشوری که تا این حد در بخش آموزش عالی هزینه می کند، بخشی از نخبه های تربیت کرده اش را مجانا به کشورهای اروپایی و امریکایی می دهد و بخش دیگر که در داخل کشور باقی ماندند نیز به علت دغدغه های فراوان امکان تمرکز بر روی فعالیت علمیشان ندارند و این مسئله کیفیت کارشان را به شدت کاهش میدهد و عموما مجبورند تز دکتریشان را فدای دیگر مهمات زندگیشان نمایند.

بنده از مسئولان خواهشمندم تمهیدی انداشیده شود تا تسهیلی در کار دانشجویان دکتری در باب خدمت سربازی انجام شود و حتی المقدور دانشجویان دکتری متاهل از خدمت سربازی معاف شوند، تا هم امکان ادامه تحصیل علاقه مندان فراهم شود، هم در امر مهم ازدواج تسهیل به عمل آید، و هم بخش مهمی از دغدغه این گروه از اعضای جامعه کاسته شود و بتوانند تحصیلات خویش را با مداقه بیشتر ادامه دهند.

الف