الف - درباره انعکاس ناآرامی سوریه در رسانه های ایرانی

درباره انعکاس ناآرامی سوریه در رسانه های ایرانی

بخش تحلیلی الف

در روزهای اخیر، اخباری از اعتراض تعدادی از ساکنان شهر «درعا» واقع در جنوب سوریه علیه دولت این کشور توسط رسانه های غربی منتشر شده است. اعتراضاتی به شکل خشنی توسط پلیس و نیروهای سوریه سرکوب شده است.

برخی کاربران الف از عدم انعکاس اخبار اعتراضات مردمی در سوریه در رسانه های داخلی گله داشتند.

درباره اخبار ناآرامی در سوریه، تذکر چند نکته ضروری است:

1- برخی بینندگان الف در نظرات ارسالی خود اعتراض کرده اند که چرا اخبار اعتراضات سوریه در رسانه های داخلی بخوبی منعکس نمی شود. پاسخ این بینندگان محترم این است که حق با شماست، اگر اعتراضات در سوریه واقعا مردمی و بدون تحریک خارجی باشد، رسانه های داخلی باید مثل اعتراضات در یمن و مصر و بحرین به اعتراض در سوریه هم بپردازند.

شاید دلیل جدی نگرفتن اخبار اعتراضات سوریه در رسانه های ایرانی، مشکوک بودن منابع خبری آن باشد. در روزهای اخیر همه رسانه ها، اخبار ناآرامی در درعا را از رویترز و آسو شیتدپرس و دیگر رسانه های غربی نقل کرده اند. هر کس با نوع حکومت در سوریه اندک آشنایی داشته باشد می داند که در این کشور آزادی بیان و رسانه ها به شدت محدود است و طبیعی است رسانه های غربی در شهری مانند درعا خبرنگار اعزامی یا مستقر ندارند و خبرهایشان را از مخالفان دولت سوریه می گیرند.

رسانه های غربی نشان داده اند در انتخاب و بزرگ کردن اخبار، به هیچ وجه بیطرف نیستند و اخبار را کاملا در جهت اهداف و تمایلات خود انتخاب و بزرگ می کنند و به همین دلیل هم گاهی یا به سانسور شدید متوسل می شوند و یا به اشتباهات فاحش دچار می شوند.

نمونه سانسور شدید:

در هفته اخیر، همه خبرگزاری های غربی اخبار جنایات سربازان سعودی در بحرین را سانسور کردند چرا که سقوط آل خلیفه در بحرین، دومینوی سقوط را به متحدان غرب در خلیج فارس می کشاند و این برای غرب یعنی فاجعه همه جانبه. به همین دلیل هم رسانه های غربی، دیکتاتوری مطلق خانواده آل خلیفه بر اکثریت مطلق شیعیان در بحرین را نادیده می گیرند و قیام اکثریت شیعه و تعدادی از گروه های سنی علیه حکومت فاسد آل خلیفه در بحرین را سانسور می کنند...

از سوی دیگر، انعکاس اخبار ناآرامی در سوریه دقیقا در روزی آغاز شد که سربازان سعودی وارد بحرین شدند و معترضان در میدان لولو منامه را به گلوله بستند. با توجه به علاقه غرب به ندیدن جنایات سعودی ها در بحرین و سانسور شدید این جنایات در رسانه های غربی؛ آیا حق داریم به موج خبری غیرعادی رسانه های غربی از شهر درعا در سوریه مشکوک باشیم؟ یادآوری می شود در سه روز 14تا20مارس2011 دو خبرگزاری آسوشیتدپرس و رویترز بیش از 39 خبر از ناآرامی در سوریه منعکس کردند ولی همین دو خبرگزاری طی همین مدت، از ناآرامی در یمن و بحرین روی هم 9خبر منعکس کردند!! در این شرایط آیا حق داریم به اخبار این دو خبرگزاری از ناآرامی های سوریه، مشکوک باشیم؟

نمونه اشتباه فاحش:
در جریان انتخابات سال 1384، تعداد زیادی خبرنگار غربی به تهران آمدند و اکثر آنها در دو هتل استقلال و آزادی در شمال تهران مستقر بودند. آن روزها طرفداران نامزد اصلاح طلبان (مصطفی معین) در شمال تهران پرشمار و چشمگیر بودند و در مرحله اول انتخابات آن سال، طرفداران نامزدهای دیگر حتی هاشمی، قالیباف و احمدی نژاد در شمال تهران به اندازه معین پرشمار نبودند. خبرنگاران غربی با دیدن آن صحنه ها در شمال تهران برتری معین را حتمی می دانستند و بر همین اساس خبرگزاری های رویترز و آسوشیتدپرس در فاصله 12 تا 16 ژوئن2005 (22 تا 27 خرداد1384)، بارها از احتمال بسیار بالای پیروزی مصطفی معین در آن انتخابات خبردادند اما معین در آن انتخابات نفر پنجم شد... با این سابقه آیا حق داریم به خبرهای پرشمار رویترز و آسوشیتدپرس از شهر درعا در جنوب سوریه مشکوک باشیم؟

2- هیچ ایرانی میهن دوستی از ناآرامی در سوریه خوشحال نمی شود چراکه این کشور متحد راهبردی ایران است و ایجاد مشکل در آن به نفع ایران نیست. البته نزدیکی سوریه با ایران به معنی تایید نوع حکومت آن توسط ما نیست بلکه این نزدیکی بیشتر به دلیل دشمن مشترک دو کشور است. سوریه در کل جهان عرب مقاوم ترین دولت علیه سلطه طلبی آمریکا و تجاوزگری اسرائیل است. این کشور، مجرای اصلی کمک به مبارزین لبنانی و فلسطینی هم هست. طبیعی است ایران بدون اینکه نوع حکومت سوریه را تایید کند از فرصت وجود چنین کشوری برای کمک به رزمندگان فلسطینی و لبنانی بهره برده و درگیری و خونریزی را از مرزهای ایران به مرزهای اسرائیل منتقل کرده است.

آن هموطنان و رسانه هایی که با شعف و شادی اخبار ناآرامی در سوریه را نقل می کنند، احتمالا اهمیت راهبردی سوریه در دور نگهداشتن کانون درگیری از مرزهای ایران را درنظر نمی گیرند...

آن هموطنانی هم که می پرسند اصولا چرا ایران باید به رزمندگان فلسطینی و لبنانی کمک کند، خوب است بیاد آورند میزان این کمکها نسبت به کارکردشان بسیار ناچیز و تقریبا هیچ است... طبیعی است بی بی سی و رادیو آمریکا و دنباله هایشان تلاش دارند کمکهای ایران به فلسطین و لبنان را بسیار هنگفت نشان دهند اما خیلی روشن است که این کمکها نسبت به کارکردشان یعنی دورکردن خطر و درگیری از مرزهای ایران بسیار بسیار ناچیز هستند...

3- مجموعا چنین به نظر می رسد که ناآرامی در سوریه واقعی و جدی بوده است. البته نه آنگونه که رسانه های غربی و وهابی بزرگ کرده اند اما همین که تعدادی در سوریه کشته شده اند، مهم ومایه تاسف است.

هم پیمانی ایران و سوریه در ایستادگی علیه سلطه طلبی غرب و تجاوزگری اسرائیل نباید باعث شود چشم بر حقیقت جاری در سوریه ببندیم. بالاخره این کشور از نظر آزادی بیان مانند اکثر حکومتهای عربی شرایط بسیار بدی دارد. ای کاش متحد ما برای ایستادگی علیه اسرائیل، از نظر دموکراسی و حقوق بشر، کشور آبرومندی بود. البته نباید فراموش کنیم که مدعیان «دموکراسی و حقوق بشر» در هفته اخیر در ماجرای بحرین، باز هم، کاملا رفوزه شدند و در ادعای دموکراسی و حقوق بشر باید خفه خوان بگیرند...

سرکوب آزادی بیان و ناآرامی در کشور متحد ما مایه تاسف و قطعا محکوم است اما نباید فراموش کنیم همه کشورهای غربی از ایجاد این ناآرامی نفع می برند و قاعدتا در ایجاد و بزرگنمایی آن از هیچ کوششی دریغ نکرده اند.