نگاهی به تاثیر عوامل محیطی در نگاه بدبینانه مدیران میانی

بخش تعاملی الف - بهروز ساریخانی

24 بهمن 1395 ساعت 8:02




کسانی که دارای مشاغل در ارتباط مستقیم با مردم و مسائل اجرائی می باشند ممکن است در دراز مدت دچار آسیب های معین روحی گردند. یکی از این آسیب ها بدبینی مفرط است. ماموران نیروی انتظامی, کارکنان محاکم قضائی و بسیاری از مشاغل که مستقیما با توده مردم یا ارباب رجوع سر و کار دارند, در زمره مشاغلی هستند در معرض اینگونه آسیب های اجتماعی می باشند.

این مشکل می تواند در مورد مدیران میانی نیز که همواره با جزئیات بیشماری درگیرند نیز وجود داشته باشد. آنان گاه آنقدر تحت تاثیر جزییات منفی حین کار می شوند که ممکن است به آسانی از کلیت مثبت پروژه غافل بمانند. بهمین جهت آموزگاران بزرگ مدیریت، همواره نسبت به نزدیکی بیش از اندازه مدیران با میادین اجرایی هشدار داده اند.

معمولا بازیگران یک فیلم سینمایی یا سریال تلویزیونی، با وجودی که در بسیاری صحنه های فیلم حضور داشته، اما نمی توانند تصوری را که کارگردان از فیلم دارد در ذهن داشته باشند. بهمین جهت بازیگران کم تجربه معمولا در مورد نقش خود در فیلم دچار بزرگ یا کوچک بینی بوده و زمانی که در سینما به تماشای حاصل کار کارگردان و تدوینگر مینشینند، یکه خورده، دچار شوق یا افسردگی خاصی میشوند که در حین فیلمبرداری با ایشان همراه نبوده است.

کسانی که تجربه انجام وظیفه در میادین بزرگ (مثل جبهه های جنگ، حوادث بزرگ طبیعی، پروژه های بزرگ عمرانی، اجتماعی، فرهنگی و . . . ) داشته اند، بخوبی میدانند که اطلاعات و نگاه محدود، چقدر میتواند موجب ناراحتی و استرس شدید اشخاصی باشد که مستقیما در میدان عمل حضور دارند. معمولا مدیران میانی, بجهت مسئولیت و شخصیت تحلیلگر بیش از عوامل ساده یک پروژه (کارگران، تکنسین ها و مهندسین جزء)، در معرض بدبینی قرار دارند.

هر پروژه، شامل میلیون ها جزئیات است که در بهترین حالت هم نمیتواند عاری از صدها خطا باشد. نباید نگاهمان آنقدر غرق در جزییات درختانی گردد که جنگل انبوهی را ساخته اند. قطرات آب که دریا را میسازند، هرگز قابل قیاس با آن بزرگ بی همتا نیستند !

مسلما هیچیک از تجربیات و اطلاعات مدیران میانی درباره ضعف های حین کار نادرست نیست. اما یک پروژه را نمیتوان با جمع جبری تمامی جزئیات برابر دانست. نواقص و ضعف های جدی مدیریتی، انسانی، مالی، پشتیبانی و . . . وجود دارد. اما این ضعف ها را تنها وقتی میتواند بدرستی سنجید که در مقام مقایسه با حجم بسیار بزرگ کاری که در حال انجام است صورت گیرد.

یکی از راه های مناسب و موثر برای جلوگیری از تشدید اینگونه آسیب های روحی در جریان کار, استفاده کامل و دقیق از تمامی فرصت های استراحت و مرخصی است که طبق قانون برای کلیه کارکنان در نظر گرفته شده است. تعطیلات پایان هفته خوب همراه با خانواده, دلمشغولی های مورد علاقه و . . . همه و همه میتوانند باعث فرصت بازسازی روحی برای کسانی شوند که بضرورت شغل در معرض چنین فرسایش های روحی قرار دارند. استفاده کامل از این فرصت ها, بویژه با بالا رفتن سن که بالطبع با کم توان تر شدن جسم و روح همراه است, اهمیت بیش از پیش می یابند.


کد مطلب: 444836

آدرس مطلب: http://alef.ir/vdcgwt9t3ak9t74.rpra.html?444836

الف
  http://alef.ir